ILPB1/4511-1-210/15-4/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 kwietnia 2015 r., znak ILPB1/4511-1-210/15-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 kwietnia 2015 r., a w dniu 27 kwietnia 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 22 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz wyceny nieruchomości. Podatek dochodowy płaci na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wg skali podatkowej). Jako biegły sądowy przyjmuje zlecenia m.in. od sądów powszechnych oraz komorników. Uzyskiwane przychody z tytułu wykonywania zleceń na rzecz sądów są kwalifikowane i rozliczane przez sądy na zasadach właściwych dla działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sąd wystawia informację PIT-11 o uzyskanych dochodach, a Wnioskodawca ujmuje ją w zeznaniu rocznym jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zlecenia wykonywane na rzecz komorników Wnioskodawca rejestruje natomiast w księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 7 - ujmuje kwotę netto z faktury jako kwotę przychodu. Zdaniem komornika wyceny sporządzane na jego zlecenie stanowią działalność wykonywaną osobiście i to on jest płatnikiem podatku dochodowego od wartości sporządzonych wycen.

Od kwoty netto po potrąceniu 20% kosztów uzyskania odprowadza on zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18%. W związku z tym obecnie od wystawionych przez Wnioskodawcę faktur podatek jest płacony podwójnie. Wnioskodawca wskazuje, iż w stanie faktycznym wydano już przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretację indywidualną z dnia 26 stycznia 2009 r. sygnatura IBPBII/1/415-56/08/BD.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku czynności na rzecz komornika sądowego Wnioskodawca wykonuje, jego zdaniem, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z wykonywaniem tych czynność Wnioskodawca nie składał komornikowi oświadczenia, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ po wykonaniu każdej usługi wystawia fakturę VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wyceny sporządzone przez Wnioskodawcę jako biegłego sądowego na zlecenie komornika sądowego stanowią pozarolniczą działalność gospodarczą biegłego, czy też stanowią działalność wykonywaną osobiście. Kto jest w takim przypadku płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych - Wnioskodawca, czy komornik.

Zdaniem Wnioskodawcy na mocy art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód uznawany jest za przychód z działalności wykonywanej osobiście tylko wtedy, gdy jest to przychód z tytułu wykonywania czynności zleconych na podstawie właściwych przepisów przez:

* organ władzy czyli sejm i senat oraz organy samorządu terytorialnego,

* sąd albo prokuratora.

Wnioskodawca uważa, że komornika sądowego nie można uznać za żaden z organów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem przychody Wnioskodawcy jako biegłego sądowego, któremu komornik zleca wykonanie operatów szacunkowych wyceny nieruchomości nie mogą być kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście tylko jako przychody z działalności gospodarczej. W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że komornik nie jest zobowiązany do pobrania od nich zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 powołanej ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie natomiast z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zatem nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj.m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Należy zauważyć, że przychodu z tytułu wykonywania czynności w charakterze biegłego nie zalicza się do przychodu uzyskiwanego z tytułu umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Użycie przez ustawodawcę w art. 13 pkt 6 ww. ustawy słowa "zleca" nie oznacza, że mamy do czynienia z umową zlecenia. Zlecenie dokonania czynności ma bowiem swoje źródło w stosownych przepisach prawa.

Ponadto należy podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądu, prokuratury czy innych podmiotów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody. W takim przypadku zachodzi jednak konieczność zakwalifikowania osiąganych w ten sposób przychodów do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stwierdzić należy, że kwalifikacja wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności w charakterze biegłego do określonego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych jest zależna od formy w jakiej dana osoba wykonuje swoją działalność zawodową.

Jeżeli biegły sądowy swoją działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a czynności podejmowane przez niego w charakterze biegłego są wykonywane w ramach tej działalności, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeżeli natomiast swoją działalność zawodową prowadzi w innej formie, np. w ramach stosunku pracy, wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności w charakterze biegłego należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz wyceny nieruchomości. Podatek dochodowy płaci na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako biegły sądowy przyjmuje zlecenia m.in. od sądów powszechnych oraz komorników. Uzyskiwane przychody z tytułu wykonywania zleceń na rzecz sądów są kwalifikowane i rozliczane przez sądy na zasadach właściwych dla działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sąd wystawia informację PIT-11 o uzyskanych dochodach, a Wnioskodawca ujmuje ją w zeznaniu rocznym jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Opisane we wniosku czynności na rzecz komornika sądowego Wnioskodawca wykonuje w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z wykonywaniem tych czynność Wnioskodawca nie składał komornikowi oświadczenia, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ po wykonaniu każdej usługi wystawia fakturę VAT.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że jeżeli czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz komornika sądowego są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to przychody osiągane z tego tytułu należy zakwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej, o której mowa art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym przychody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu czynności wykonywanych na rzecz komornika sądowego nie powinny być kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek odprowadzenia należnej zaliczki na podatek dochodowy. Zgodnie bowiem z treścią art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podsumowując, należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku w kontekście zadanego pytania. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ ustali, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w charakterze biegłego nie są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w tym zakresie.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.