ILPB1/4511-1-1723/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 28 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zorganizować spotkanie integracyjne z okazji Dnia (...), w trakcie którego zostaną wygłoszone przemówienia i podziękowania dla pracowników za wkład w rozwój Spółki oraz wręczone odznaczenia. Tego typu uroczystości mają na celu podkreślenie znaczenia usług komunalnych. Najważniejszym elementem będzie przekazanie wyróżnionym odznaczeń ściśle związanych z wykonywaną przez nich pracą oraz podsumowywanie całego roku pracy Wnioskodawcy, osiągnięć Spółki dzięki pracy i zaangażowaniu wszystkich pracowników. Uczestnikami spotkania, oprócz wyróżnionych pracowników Wnioskodawcy będą inni pracownicy spółki oraz osoby z zewnątrz niebędące pracownikami, co sprzyja promocji biznesowej. Uczestnictwo nie jest obowiązkowe. Spotkanie Wnioskodawca zamierza sfinansować ze środków obrotowych. Pracownicy ani zaproszeni goście nie poniosą żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym. Zaproszenie na spotkanie integracyjne kierowane będzie do wszystkich pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy. W celach organizacyjnych, chęć uczestnictwa w imprezie nastąpi poprzez wpisanie na listę, jednak taki wpis nie będzie zobowiązujący, ponieważ ma to charakter tylko informacyjny, gdyż da organizatorom spotkania integracyjnego możliwość zorientowania się na jaką przybliżoną liczbę osób należy zorganizować spotkanie. Pracownicy, którzy ostatecznie będą uczestniczyć w spotkaniu integracyjnym nie będą podpisywać żadnej listy obecności, zatem spotkanie będzie miało charakter otwarty, a pracownicy stawiając się na spotkaniu poświęcą swój czas wolny dla dobra Wnioskodawcy. Organizując spotkanie integracyjne, Wnioskodawca skorzysta z usług firm zewnętrznych świadczących usługi gastronomiczne i cateringowe, usług związanych z organizacją i obsługą imprez integracyjnych. Wnioskodawca może również zorganizować sam takie spotkanie, wówczas otrzymają fakturę za usługi gastronomiczne. Podczas takich spotkań, pracownicy oraz zaproszeni goście będą mogli bez ograniczeń skorzystać z udostępnionych usług gastronomicznych. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji, z której wynikałoby ile pracownik lub zaproszony gość zjadł czy wypił napojów, jak długo uczestniczył w imprezie. Jest to niemożliwe ze względu na skalę imprezy. Udział w spotkaniu będzie nieodpłatny dla uczestników bowiem stanowi on dla nich wyróżnienie, a finansowanie kosztów ogólnych pochodzić będzie ze środków własnych Wnioskodawcy.

Jednym z celów organizacji wydarzenia będzie osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych Spółki poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, promocję Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne świadczenia finansowane ze środków obrotowych w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych Wnioskodawca, jako płatnik, powinien uznać za przychód pracowników w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

2. Czy nieodpłatne świadczenia finansowane ze środków obrotowych w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych Wnioskodawca, jako płatnik, powinien uznać za przychód z innych źródeł dla gości zaproszonych (niebędących pracownikami Spółki) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca uważa że, uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych, nie powoduje powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa że, uczestnictwo gości zaproszonych (niebędących pracownikami Spółki) w imprezie integracyjnej finansowanej przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych, nie powoduje powstania u gości zaproszonych (niebędących pracownikami Spółki) przychodu z innych źródeł podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 12. 1. u.p.d.o.f wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności, wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f bezwzględnie wskazuje na to, że pieniądze i wartości pieniężne aby były traktowane jako przychód, wystarczy, by zostały postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Zatem przepis ten bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z świadczenia).

Nie wystarczy samo umożliwienie udziału w spotkaniu integracyjnym, aby można było mówić o świadczeniu w naturze, gdyż przychód powstanie dopiero wówczas, gdy dana osoba faktycznie skorzysta z poszczególnych świadczeń oferowanych podczas imprezy. Aby więc można było mówić o powstaniu przychodu po stronie pracownika, zaproszonego gościa, musiałoby istnieć potwierdzenie, że konkretne świadczenie postawione do dyspozycji pracownika, gościa zostało przez niego faktycznie otrzymane (skonsumowane). W przypadku fakultatywnych spotkań integracyjnych oznaczałoby to nie tylko konieczność ustalenia listy osób obecnych na spotkaniu, ale również precyzyjnego określenia poszczególnych świadczeń, z których poszczególne osoby skorzystały podczas imprezy. Dokonanie takich ustaleń jest w praktyce niewykonalne, albowiem odnotowanie podczas imprezy, kto wziął udział w danym spotkaniu lub zabawie, jaki posiłek i napój skonsumował spowodowałoby dezorganizację całego spotkania.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie dojdzie do powstania przychodu u pracowników i przychodu z innych źródeł u gości zaproszonych (niebędących pracownikami Spółki) z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej. W związku z tym Wnioskodawca nie powinien doliczać do przychodów pracowników i zaproszonych gości (niebędących pracownikami Spółki) żadnych kwot, tym bardziej że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów, które by pozwalały na ustalanie przychodów w kwocie ustalonej w wyniku podziału kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na organizację imprezy integracyjnej, przez liczbę osób zaproszonych na imprezę, czy też liczbę osób które teoretycznie mogły wziąć udział w imprezie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Analizując przedstawione we wniosku informacje, w pierwszej kolejności należy wskazać, że aby świadczenia uzyskiwane od pracodawcy podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić bądź w postaci powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo w postaci zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w imprezach integracyjnych. W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w imprezie dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Ponadto, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w imprezie integracyjnej zaoferowanej przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Tym samym, w związku z organizowaniem imprezy integracyjnej, po stronie pracowników nie wystąpi źródło przychodu w rozumieniu przywołanego wyżej art. 11 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, mając na uwadze wytyczne co do kierunku wykładni zaprezentowane w przywołanym wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego, wskazać należy, że sfinansowanie przedmiotowych imprez nie będzie dla pracowników nieodpłatnym świadczeniem powodującym konieczność obliczenia i poboru przez Zainteresowanego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Także, w związku z organizowaniem imprezy integracyjnej, po stronie uprawnionych uczestników (osób zaproszonych) nie wystąpi źródło przychodu w rozumieniu przywołanego wyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, mając na uwadze wytyczne co do kierunku wykładni zaprezentowane w przywołanym wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego, wskazać należy, że sfinansowanie przedmiotowych imprez nie będzie dla nich nieodpłatnym świadczeniem powodującym konieczność obliczenia i poboru przez Zainteresowanego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, świadczeń nieodpłatnie finansowanych ze środków obrotowych w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych Wnioskodawca, jako płatnik, nie będzie zobowiązany uznać za przychód pracowników w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Także, świadczeń nieodpłatnie finansowanych ze środków obrotowych w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych Wnioskodawca, jako płatnik, nie będzie zobowiązany uznać za przychód z innych źródeł dla gości zaproszonych (niebędących pracownikami Spółki) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.