ILPB1/4511-1-1719/15-2/KF - Ustalenie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup paliwa do zbiornika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup paliwa do zbiornika - jest nieprawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu styczniu 2015 r. wartości paliwa według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r. - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup paliwa do zbiornika,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu styczniu 2015 r. wartości paliwa według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, usług zarządzania nieruchomościami, usług myjni samochodowej, usług sprzątania oraz usług segregacji odpadów. W roku 2014 Wnioskodawca rozliczał się w oparciu o księgi rachunkowe - pełną księgowość, a od roku 2015 zaprowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Aby płynnie przejść z ksiąg rachunkowych na podatkową księgę przychodów i rozchodów podjął decyzję o rozliczaniu kosztów według zasady memoriałowej.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje na podstawie umowy najmu zbiornik na paliwo znajdujący się w miejscu prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej w celu tankowania do niego paliwa do wykorzystywanych w działalności gospodarczej pojazdów samochodowych oraz urządzeń. Zakup paliwa jest dokonywany w ilości i czasie zgodnym z potrzebami zabezpieczenia paliwa na obsługę działalności firmy. Zdarza się, że zakup paliwa do zbiornika jest dokonany w ostatnim dniu miesiąca, a tankowania samochodów odbywają się w miesiącu następnym. Sytuacja taka może również wystąpić na przełomie roku. Paliwo jest magazynowane w zbiorniku, a tankowania samochodów następują w miarę potrzeb.

Zapas paliwa w zbiorniku na koniec roku podatkowego nie jest ujmowany w spisie z natury. Do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wpisał tylko wartość towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Nie wpisał więc do księgi zapasu paliwa, które pozostało na koniec roku 2014, a które nie zostało zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów 2014 r. Stanowi ono koszt dopiero w roku 2015 w oparciu o rozchód wewnętrzny i szczegółową ewidencję zakupu i zużycia paliwa.

Zgodnie z polityką rachunkowości firmy w czasie prowadzenia ewidencji księgowej na podstawie ksiąg rachunkowych paliwo zakupione hurtowo do zbiornika paliwa nie podlegało odpisaniu w koszty bezpośrednio po jego zakupie, a ujmowanie w koszty uzyskania przychodów następowało na podstawie ewidencji ilościowo-wartościowej według faktycznego miesięcznego zużycia zgodnie z tankowaniem poszczególnych pojazdów i urządzeń.

Ewidencja przyjmowania i wydawania paliwa jest prowadzona regularnie i szczegółowo, dzięki czemu jest możliwe dokładne określenie zużycia ilościowe i wartościowe paliwa przez poszczególne samochody i urządzenia. Ewidencja jest prowadzona w oparciu o metodę FIFO - pierwsze przyszło pierwsze wyszło.

Prowadząc od 2015 r. podatkową księgę przychodów i rozchodów Wnioskodawca dalej kontynuuje prowadzenie ewidencji przyjmowania i wydawania paliwa do zbiornika. Zakup paliwa do zbiornika nie jest ujmowany jako koszt uzyskania przychodu w kol. 13 KPiR w dacie jego zakupu - wystawienia faktury, ale jest ujmowany w KPiR jako koszt dopiero w dacie wystawienia wewnętrznego dokumentu sporządzonego na koniec miesiąca według faktycznego miesięcznego rozchodu (zużycia) paliwa zgodnie z prowadzoną szczegółową ewidencją tankowań (przyjmowania paliwa do zbiornika) i zużyć paliwa (rozchodów paliwa ze zbiornika).

Zapas paliwa w zbiorniku na koniec 2015 r. nie będzie ujmowany w spisie z natury i będzie stanowił koszty uzyskania przychodów według ewidencji miesięcznego zużycia dopiero w roku 2016.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Kiedy powinno być ujęte w kosztach uzyskania przychodów na podatkowej księdze przychodów i rozchodów przy stosowaniu metody memoriałowej zakupione paliwo do zbiornika. Czy według wystawionej faktury za zakup paliwa w dacie wystawienia faktury, czy w dacie wystawienia dowodu wewnętrznego dokumentującego faktyczne miesięczne zużycie paliwa ze zbiornika sporządzonego według prowadzonej ewidencji zakupu i zużycia paliwa.

2. Jeżeli zakup paliwa stanowi koszt uzyskania przychodów na podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie zakupu paliwa - wystawienia faktury bez względu na stosowaną metodę księgowania kosztów czy uproszczoną czy memoriałową, to czy wartość paliwa wykazanego według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r. pomimo stosowania metody memoriałowej można zaliczyć jednorazowo w poczet kosztów uzyskania przychodów na zasadzie praw nabytych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu styczniu 2015.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, ponieważ tankowania paliwa do pojazdów oraz urządzeń odbywają się z własnego zbiornika paliwa, a Wnioskodawca wybrał rozliczanie kosztów na podatkowej księdze przychodów i rozchodów na zasadzie memoriału, ujmowanie w koszty uzyskania przychodów paliwa w dacie wystawienia wewnętrznego dokumentu sporządzonego na koniec miesiąca według faktycznego miesięcznego rozchodu (zużycia) paliwa zgodnie z prowadzoną szczegółową ewidencją tankowań (przyjmowania paliwa do zbiornika) i zużyć paliwa (rozchodów paliwa ze zbiornika) jest prawidłowe.

Rozchód paliwa z magazynu następuje sukcesywnie i zgodnie z wykonywanymi usługami w tym czasie, dzięki temu koszty przyporządkowane są do okresu, w którym wystąpił przychód.

Datą poniesienia kosztu uzyskania przychodów, niezależnie od tego jaką metodą podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów (w jaki sposób rozlicza wydatki w czasie), jest dzień wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. W przypadku Wnioskodawcy jest to data wystawienia dowodu wewnętrznego dokumentującego faktyczne zużycie paliwa w danym miesiącu. Jest to więc stosowne do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. W związku z tym podział kosztów na bezpośrednie i pośrednie każdorazowo wymaga dokonania indywidualnej oceny konkretnego stanu faktycznego. Według Wnioskodawcy, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów w oparciu o metodę memoriałową, zgodnie z art. 22 ust. 6 ustawy o p.d.o.f., Zainteresowany rozlicza koszty uzyskania przychodów dotyczące kosztów paliwa według jego faktycznego zużycia na podstawie ewidencji zużycia paliwa.

Paliwo, które nie zostanie zużyte (wykorzystane) w roku 2015, nie będzie stanowiło rzeczywistego poniesienia kosztu i nie może zostać zaksięgowane w koszty uzyskania przychodów 2015 r. Zapas paliwa, który pozostanie na koniec 2015 r. będzie stanowił koszty uzyskania przychodów według ewidencji zużycia dopiero w roku 2016.

Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli zakup paliwa stanowił będzie koszt uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie zakupu paliwa - wystawienia faktury pomimo stosowania metody memoriałowej ujmowania kosztów, to wartość paliwa wykazanego według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r., a która nie została zaliczona w poczet kosztów uzyskania przychodów 2014 r. stanowić będzie jednorazowy koszt w miesiącu styczniu 2015 r.

Mając na uwadze obowiązującą w polskim systemie prawnym naczelną zasadę ochrony praw nabytych, można uznać, że w przypadku przejścia z ksiąg rachunkowych na księgę podatkową - wydatki poniesione w roku poprzednim (np. w 2014 r.), które nie zostały rozliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów podatnik może jednorazowo zaliczyć do kosztów w styczniu tego roku, w którym założył księgę podatkową (np. w styczniu 2015 r.). Oczywiście pod warunkiem, że wydatki te spełniają przesłanki określone w ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup paliwa do zbiornika - jest nieprawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu styczniu 2015 r. wartości paliwa według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r. - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikom prowadzącym podatkową księgę przychodów i rozchodów możliwość wyboru jednej z dwóch metod rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Dokonany wybór decyduje o sposobie ewidencjonowania kosztów. Przy czym, należy wskazać, że raz przyjęta metoda ewidencji kosztów powinna być stosowana konsekwentnie w każdym roku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w stosunku do wszystkich kosztów uzyskania przychodów.

Ogólna zasada rozliczania kosztów uzyskania przychodów wyrażona została w art. 22 ust. 4 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Oznacza to, że przy stosowaniu tej metody wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia - bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów może również wybrać metodę rozliczania kosztów w czasie, według zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe. Wynika to z przepisu art. 22 ust. 6 ww. ustawy, zgodnie z którym zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów, moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu uzależniony jest od ich charakteru. Koszty - wydatki, dzielą się na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty, których związek z przychodami jest pośredni.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 cyt. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Z kolei, stosownie do treści art. 22 ust. 5a ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w art. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ww. ustawy).

Natomiast art. 22 ust. 5c powoływanej ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b tej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2014 r. zdarzenia gospodarcze dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych ewidencjonował w księgach rachunkowych. Natomiast w roku 2015 zaprowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Aby płynnie przejść z ewidencji w postaci księgi rachunkowej na podatkową księgę przychodów i rozchodów Wnioskodawca podjął decyzję o rozliczaniu kosztów według zasady memoriałowej (w sposób przewidziany w art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że prowadzi szczegółową ewidencję zakupu i zużycia paliwa kupowanego hurtowo do zbiornika, dzięki czemu możliwe jest dokładne określenie zużycia ilościowe i wartościowe paliwa przez poszczególne samochody i urządzenia. Ewidencja prowadzona jest w oparciu o metodę FIFO - pierwsze przyszło pierwsze wyszło.

W związku z powyższym powstała m.in. wątpliwość co do momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup paliwa do zbiornika, tj. czy wydatki te powinny być ujęte w dacie wystawienia faktury, czy też w dacie wystawienia dowodu wewnętrznego dokumentującego faktyczne miesięczne zużycie paliwa, sporządzonego według prowadzonej ewidencji zakupu i zużycia paliwa.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z zachowaniem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (metodą memoriałową), koszty bezpośrednie odnosi się do przychodów roku podatkowego, których te koszty dotyczą, natomiast koszty pośrednie potrącalne są w momencie ich poniesienia, za wyjątkiem kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, które ujmuje się proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą.

Tut. Organ zauważa, że wydatki na zakup paliwa do zbiornika nie mają bezpośredniego wpływu na wysokość przychodu z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług transportowych i po spełnieniu przesłanek określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 5c tej ustawy, jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne są w dacie ich poniesienia. Przy czym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 6b, należy uznać dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia kosztu).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037).

Zgodnie z § 12 ust. 3 tego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

* faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

* dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), lub

* dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), lub

* inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Należy jednak zauważyć, że wśród dowodów, które mogą stanowić podstawę zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie wymieniono wskazanego przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego wewnętrznego dowodu sporządzonego na podstawie ewidencji zużycia paliwa.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, w myśl którego prawidłowe jest ujmowanie w koszty uzyskania przychodów paliwa w dacie wystawienia wewnętrznego dowodu sporządzonego na koniec miesiąca według faktycznego miesięcznego rozchodu (zużycia) paliwa zgodnie z prowadzoną szczegółową ewidencją tankowań (przyjmowania paliwa do zbiornika) i zużyć paliwa (rozchodów paliwa ze zbiornika).

Dniem poniesienia kosztów uzyskania przychodów jest dzień wystawienia faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych na zakup paliwa do zbiornika jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu styczniu 2015 r. wartości paliwa według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r. tut. Organ wskazuje, co następuje.

Co do zasady, w związku z przejściem z ewidencji na podstawie ksiąg rachunkowych na ewidencję w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wydatki poniesione i udokumentowane dowodami wystawionymi w 2014 r., będące kosztami pośrednimi, które ze względu na stosowaną politykę rachunkowości w firmie nie zostały zaliczone w 2014 r. do kosztów uzyskania przychodów, nie mogą również stanowić kosztów uzyskania przychodów roku 2015. Wynika to z faktu, że dokumenty wystawione w 2014 r., nie mogą być podstawą wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za rok 2015.

Mając jednak na uwadze obowiązującą w polskim systemie prawnym naczelną zasadę ochrony praw nabytych uznać należy, że jeżeli wydatki te spełniały w 2014 r., stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, to część wydatków poniesionych w 2014 r., która z uwagi na stosowaną politykę rachunkowości nie została rozliczona jako koszty uzyskania przychodów w księdze rachunkowej prowadzonej w roku 2014, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu styczniu 2015 r.

W takiej sytuacji należy jednak zachować szczególną staranność, aby nie dopuścić do podwójnego obciążenia kosztów uzyskania przychodów tymi samymi wydatkami w różnych latach podatkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu styczniu 2015 r. wartości paliwa według stanu magazynowego na dzień 31 grudnia 2014 r. jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.