ILPB1/4511-1-1704/15-10/AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji umowy użytkowania prawa ochronnego na znak towarowy oraz jej skutków podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* zwolnienia przedmiotowego,

* źródła przychodów,

* kosztów uzyskania przychodów,

* ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego w zakresie znaku towarowego,

* kwalifikacji umowy użytkowania prawa ochronnego na znak towarowy oraz jej skutków podatkowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 lutego 2016 r. znak ILPB1/4511-1-1704/15-5/AN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 lutego 2016 r., natomiast w dniu 29 lutego 2016 r. uzupełniono wniosek o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. W grudniu 2015 r. mąż Wnioskodawczyni darował jej znak towarowy słowno-graficzny powstały w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który został uprzednio zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (dalej: UHRW) i na znak ten mężowi zostało przyznane prawo ochronne. Tak więc darowizna w istocie dotyczyła prawa ochronnego w zakresie Znaku Towarowego (dalej: Znak Towarowy).

Darowizna Znaku Towarowego potwierdzona została w formie aktu notarialnego i Wnioskodawczyni zgodnie z umową darowizny nabyła Znak Towarowy do majątku osobistego.

Z uwagi na przepis art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 583), Znak Towarowy będący przedmiotem darowizny stanowił prawo własności przemysłowej przysługujące mężowi jako darczyńcy i należał do jego majątku osobistego.

W związku z darowizną Znaku Towarowego, Wnioskodawczyni stała się jedynym jego właścicielem i wystąpi o ujawnienie swoich praw do Znaku Towarowego do UHRW.

Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, do której wniosła ww. Znak Towarowy.

Przedmiotem tej działalność gospodarczej jest m.in. odpłatne udostępnianie prawa do korzystania ze znaków towarowych będących własnością Wnioskodawczyni na podstawie umów dzierżawy, umów o podobnym charakterze do umów leasingu bądź umów licencyjnych.

Świadczenie tych usług będzie dotyczyło również Znaku Towarowego otrzymanego w drodze ww. darowizny.

Wnioskodawczyni nie może wykluczyć, iż w przyszłości nabędzie prawa również do innych znaków towarowych lub innych praw własności intelektualnych.

Wnioskodawczyni, ponieważ przewidywany okres wykorzystywania Znaku Towarowego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej będzie dłuższy niż jeden rok, a wartość znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny jest wyższa niż 3500 zł, dokonała w grudniu 2015 r. wniesienia Znaku Towarowego otrzymanego w drodze darowizny do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, przyjmując jako wartość początkową, wartość określoną w umowie darowizny (odpowiadającą wartości rynkowej Znaku Towarowego z dnia darowizny).

Wnioskodawczyni na moment składania niniejszego wniosku ma już zawartą umowę z podmiotem trzecim (dalej Korzystający) na używanie Znaku Towarowego (dalej Umowa). Umowa zawiera postanowienia, zgodnie z którymi:

* umowa zawarta jest na czas oznaczony, tj. okres 24 miesięcy,

* suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej Znaku Towarowego jako wartości niematerialnej i prawnej,

* w podstawowym okresie umowy używania Znaku Towarowego odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie Wnioskodawczyni,

* umowa przewiduje harmonogram płatności, określający wysokość opłat (opłaty początkowej i 23 rat miesięcznych) oraz terminy ich płatności w powiązaniu z okresem na jaki umowa jest zawarta.

Wnioskodawczyni chciałaby jednocześnie wyjaśnić, iż nie mają do niej zastosowania przepisy art. 23b ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Korzystającemu zgodnie z ww. Umową przyznane jest prawo do używania i pobierania pożytków z prawa ochronnego na Znak Towarowy, do celów prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z Umową, Korzystający posiada opcję wykupu przedmiotu Umowy (Znaku Towarowego) z upływem okresu obowiązywania Umowy, za kwotę wykupu odpowiadającą wartości końcowej przedmiotu Umowy, która została ustalona w wysokości wyższej niż hipotetyczna wartość netto określona w art. 23a pkt 6 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna Znaku Towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni będzie z tego podatku zwolniona na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 tej ustawy.

2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy darowizna znaku towarowego będzie mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

3. Czy dochody z tytułu udostępnienia Znaku Towarowego na podstawie umowy na używanie Znaku Towarowego należy uznać, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

4. Czy nabyty Znak Towarowy stanowi wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

5. Od jakiego momentu Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

6. Czy wartością początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci darowanego Znaku Towarowego będzie jego wartość określona w umowie darowizny, nie wyższa niż wartość rynkowa tego znaku z dnia otrzymania darowizny.

7. Czy umowa na używanie Znaku Towarowego będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni umowę leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 w związku z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustalone w umowie opłaty ponoszone przez Korzystającego, będą stanowić przychód Wnioskodawczyni, natomiast kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawczynię od wartości początkowej Znaku Towarowego, natomiast w momencie ziszczenia się warunków wykupu Znaku Towarowego, przychodem po jej stronie będzie wartość końcowa Znaku Towarowego wskazana w umowie na używanie Znaku Towarowego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie zawarte w pkt 7, tj. dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji umowy użytkowania prawa ochronnego na znak towarowy oraz jej skutków podatkowych.

Odpowiedź na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* zwolnienia przedmiotowego,

* kosztów uzyskania przychodów,

* ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego w zakresie znaku towarowego, (pytania wskazane w pkt 1, 4, 5 i 6) zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1704/15-8/AN;

* źródła przychodów (pytanie wskazane w pkt 3) zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1704/15-9/AN.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn (pytanie zawarte w pkt 2) w dniu 19 lutego 2016 r. został rozstrzygnięty wydaniem interpretacji indywidualnej o nr IBPB-2-1/4515-14/16/MK przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 7, zawarta przez nią umowa na używanie Znaku Towarowego będzie stanowiła umowę leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 w związku z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustalone w umowie opłaty ponoszone przez Korzystającego, będą stanowić dla niej przychód w prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawczynię od wartości początkowej Znaku Towarowego, przy czym w momencie ziszczenia się warunków wykupu Znaku Towarowego, przychodem po jej stronie będzie wartość końcowa Znaku Towarowego wskazana w umowie na używanie Znaku Towarowego, bowiem jest ona wyższa od hipotetycznej wartości Znaku Towarowego, o której mowa w art. 23a pkt 6 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a ustawy o p.d.o.f., ilekroć w rozdziale jest mowa o:

Natomiast stosownie do art. 23b ust. 1 ustawy o p.d.o.f., opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Z kolei, zgodnie z art. 23c ustawy o p.d.o.f., jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:

Z powyższej definicji umowy leasingu wynika, iż za umowę leasingu może zostać uznana również umowa, która nie stanowi umowy nazwanej leasingiem w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, o ile spełnia ona warunki dla uznania jej za podatkową umowę leasingu.

Ponadto przedmiotem leasingu podatkowego mogą być nie tylko środki trwałe, lecz także wartości niematerialne i prawne, jeżeli podlegają one amortyzacji podatkowej. W konsekwencji, pomimo iż Umowa zawarta przez Wnioskodawczynię nie jest nazwaną umową leasingu w rozumieniu kodeksu cywilnego, z uwagi na spełnienie warunków wynikających z powyższych przepisów, w stosunku do Wnioskodawczyni znajdą zastosowanie ww. przepisy ze wszystkim konsekwencjami z nich wynikającymi, w szczególności w zakresie momentu powstania przychodu podatkowego.

W zakresie kosztów uzyskania przychodów, stanowisko Wnioskodawczyni zawarto w odpowiedzi na pytanie czwarte i jej zdaniem, okoliczność, iż Znak Towarowy został przez nią udostępniony odpłatnie podmiotowi trzeciemu na podstawie umowy na używanie Znaku Towarowego, nie zmieni zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od Znaku Towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób fizycznych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

W myśl art. 23a pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w rozdziale jest mowa o normatywnym okresie amortyzacji - rozumie się przez to w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych - okres ustalony w art. 22m.

Zgodnie z art. 22m ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 22ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

Natomiast, przepis art. 23I ww. ustawy stanowi, że do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 23b ust. 1 pkt 3 lub art. 23f ust. 1, lub art. 23i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 11, art. 22 i art. 23, dla umów najmu i dzierżawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni na moment składania niniejszego wniosku ma już zawartą umowę z podmiotem trzecim (dalej Korzystający) na używanie Znaku Towarowego (dalej Umowa). Umowa zawiera postanowienia, zgodnie z którymi:

* umowa zawarta jest na czas oznaczony, tj. okres 24 miesięcy,

* suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej Znaku Towarowego jako wartości niematerialnej i prawnej,

* w podstawowym okresie umowy używania Znaku Towarowego odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie Wnioskodawczyni,

* umowa przewiduje harmonogram płatności, określający wysokość opłat (opłaty początkowej i 23 rat miesięcznych) oraz terminy ich płatności w powiązaniu z okresem na jaki umowa jest zawarta.

Mając na uwadze wskazane przepisy prawa należy stwierdzić, że opisana we wniosku umowa będzie spełniać warunki, o których mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym ww. umowa będzie stanowiła dla Zainteresowanej umowę leasingu w rozumieniu art. 23a pkt 1 w zw. z art. 23b cytowanej ustawy.

W konsekwencji, opłaty ponoszone przez Korzystającego, będą stanowić dla Wnioskodawczyni przychód w prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawczynię od wartości początkowej Znaku Towarowego.

Z opisu stanu faktycznego wynika również, że Korzystającemu zgodnie z ww. Umową przyznane jest prawo do używania i pobierania pożytków z prawa ochronnego na Znak Towarowy, do celów prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Zgodnie z Umową, Korzystający posiada opcję wykupu przedmiotu Umowy (Znaku Towarowego) z upływem okresu obowiązywania Umowy, za kwotę wykupu odpowiadającą wartości końcowej przedmiotu Umowy, która została ustalona w wysokości wyższej niż hipotetyczna wartość netto określona w art. 23a pkt 6 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 23c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 19.

Pojęcie hipotetycznej wartości netto zostało zdefiniowane w treści art. 23a pkt 6 lit. b cytowanej ustawy, zgodnie z którym rozumie się przez to wartość początkową określoną zgodnie z art. 22g pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne obliczone przy zastosowaniu trzykrotnie skróconych okresów amortyzowania, o których mowa w pkt 4 lit. b - w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4).

Analizując opis sprawy oraz przytoczone przepisy należy stwierdzić, że skoro wartość Znaku Towarowego jest wyższa od hipotetycznej wartości Znaku Towarowego, o której mowa w art. 23a pkt 6 lit. b, to w momencie ziszczenia się warunków wykupu Znaku Towarowego, przychodem po stronie Wnioskodawczyni będzie wartość końcowa Znaku Towarowego wskazana w umowie.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.