ILPB1/4511-1-1650/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą polegającą na wynajmie, sprzedaży i kupnie nieruchomości. Obecnie jest z żoną właścicielem 3 mieszkań, które chce w ramach działalności wynajmować i amortyzować. Mieszkania stały się ich własnością odpowiednio:

1. Kawalerka 29.7 m², ul. M., umowa darowizny z dnia 02.07.2014, wartość darowizny 60.000 zł.

2. Kawalerka 26.1 m², ul. J., umowa kupna-sprzedaży z dnia 30 września 2011 r., cena nabycia 76.000 zł.

3. Mieszkanie dwupokojowe 45 m², umowa kupna-sprzedaży z dnia 3 czerwca 2013 r., ul. Z. cena nabycia 81.430 zł.

Nabyte mieszkania nadawały się do kapitalnego remontu i taki remont został na nich przeprowadzony. Ponieważ w przeszłości Wnioskodawca nie zamierzał tych mieszkań amortyzować, ani nie stosował żadnych ulg budowlanych związanych z remontem ww. mieszkań, nie gromadził faktur, ani za materiały budowlane, ani za przeprowadzone prace remontowe. W wyniku przeprowadzonych remontów i zmiany cen, wartość każdej z nieruchomości jest obecnie znacznie wyższa.

Wszystkie mieszkania położone są w A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Na podstawie ww. stanu Wnioskodawca ma pytanie, czy może określając wartość początkową nieruchomości, które chce amortyzować, stosować obecną cenę rynkową ww. mieszkań, która według Zainteresowanego dla poniższych wartości wynosiłaby:

1. Kawalerka, ulica M., wartość 90.000 zł.

2. Kawalerka ul. J., wartość 95,000 zł.

3. Mieszkanie dwupokojowe, ul. Z. wartość 135.000 zł.

Jeśli Zainteresowany nie może uwzględnić obecnych cen rynkowych ww. nieruchomości, tj. z 10 grudnia 2015 r. to jaką ma przyjąć wartość początkową mieszkań po przeprowadzonych remontach kapitalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli posłużymy się interpretacją amortyzacji w broszurze dostępnej na stronie Ministerstwa Finansów cyt. "Amortyzacja to pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, wynajmowanych i dzierżawionych":

http://www.mf.gov.pl/documents/766655/1509361/20110101_pit-amortyzacja_2011www_d.pdf, to wykorzystując w działalności gospodarczej, którą Zainteresowany zamierza otworzyć, dla ww. mieszkań liczy się wartość początkowa mieszkań, które w danym momencie zostały wprowadzone do działalności, a nie wartość początkowa tych nieruchomości z przed kilku lat przed remontem. Stopniowe zużycie dotyczy przecież elementów wyposażenia i stanu po remoncie, a nie stanu przed remontem, dlatego zasadne jest przyjęcie obecnej rynkowej wartości nieruchomości, jako ich wartości początkowej. Jak Wnioskodawca wspominał na początku nie gromadził faktur, za wykonane prace i materiały, bo nie zamierzał amortyzować ww. lokali, ale gdyby je miał i doliczył do ceny zakupu otrzymałby wartości zbliżone do ww. wymienionych. Dlatego uważa, że nie powinien być "karany" brakiem możliwości przyjęcia wartości początkowej lokali z obowiązujących cen rynkowych, bo takie gruntownie wyremontowane poddaje amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl powołanego przepisu, na prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego będą miały wpływ wszelkie wydatki mające związek z jego przystosowaniem do stanu kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania. W związku z tym do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć zarówno wydatki poniesione na jego zakup, jak również wydatki związane z jego remontem poniesione do dnia przyjęcia tego środka trwałego do używania.

Jednakże stosownie do art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Należy zauważyć, że możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego w drodze wyceny dokonanej przez podatnika stanowi sytuację szczególną, wyjątek od obowiązującej zasady ustalania tejże wartości według ceny nabycia. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z ww. generalną zasadą winna przy tym mieć charakter obiektywny, a więc dotyczyć tych sytuacji, w których podatnik nie posiada, bo nie musiał posiadać stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego na nabycie i przystosowanie do używania wydatków (dotyczy np. nabycia określonego składnika majątku przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też przeznaczenia do działalności gospodarczej prywatnego składnika majątku).

Taka sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie. Zauważyć bowiem należy, że Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą polegającą na wynajmie, sprzedaży i kupnie nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierzał tych mieszkań amortyzować, ani nie stosował żadnych ulg budowlanych związanych z remontem ww. mieszkań, nie gromadził faktur, ani za materiały budowlane, ani za przeprowadzone prace remontowe.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł ustalić wartość początkową wskazanych we wniosku lokali mieszkalnych na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w drodze wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku, Zainteresowany nie miał co do zasady obowiązku gromadzenia faktur oraz innych dokumentów potwierdzających wysokość poniesionych wydatków związanych z remontem mieszkań.

Niemniej jednak zauważyć należy, że przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie, w tym biegłych.

W związku z tym w niniejszej sprawie, Wnioskodawca, ustając wartość początkową środka trwałego (mieszkań) zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winien dokonać tego z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że z uwagi na uznanie, iż Wnioskodawca może ustalić wartość początkową nieruchomości z uwzględnieniem cen rynkowych, odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na kwestię dotyczącą ustalenia wartości początkowej mieszkań po przeprowadzonych remontach, gdyż stała się ona bezprzedmiotowa.

Informuje się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest uprawniony do dokonywania wyliczeń liczbowych, w związku z tym nie mógł ustosunkować się w interpretacji do przedstawionych przez Wnioskodawcę kwot dotyczących wartości początkowej mieszkań.

Ponadto wskazuje się, że do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów w celu oceny przez tut. Organ. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.