ILPB1/4511-1-1566/15-2/AK - PIT w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych w ramach najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych w ramach najmu - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych w ramach najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna kupił w dniu 11 sierpnia 2015 r. wspólnie z małżonką mieszkanie na wynajem, następnie założył ewidencję środków trwałych dla tego mieszkania ze zwiększoną stawką amortyzacyjną, jako że mieszkanie jest własnościowe i wybudowane w latach 80-tych.

W listopadzie Wnioskodawca mieszkanie wynajął, wcześniej upewnił się poprzez infolinię Krajowej Informacji Podatkowej, że jako osobie fizycznej przy wynajmie indywidualnym przysługuje mu prawo do amortyzacji ww. lokalu.

Sytuacja skomplikowała się dopiero w urzędzie Wnioskodawcy, gdzie pani stwierdziła, na jego zapytanie w tej sprawie, że prawo do amortyzacji osobie fizycznej nie przysługuje. Wnioskodawca prosi o jednoznaczną interpretację, ponieważ mieszkanie ma zamiar wynajmować jako osoba fizyczna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna wraz ze współmałżonką mają prawo, jeżeli nie opodatkowują przychodów z najmu podatkiem zryczałtowanym od przychodów, i mogą stosować amortyzację w celu obniżenia podstawy opodatkowania.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy stosowania przepisów prawa podatkowego wyłącznie u Wnioskodawcy, natomiast wniosek w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego przez współmałżonka Wnioskodawcy został rozstrzygnięty 12 lutego 2016 r. pismem nr ILPB1/4511-1-1566/15-3/AK.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, w tym przypadku wynajem mieszkania służy zabezpieczeniu źródła przychodów. Reasumując Wnioskodawca uważa, że posiada prawo do odpisu amortyzacyjnego zakupionego mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. mieszkania o ile spełniają następujące warunki:

* stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidziany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, bądź też najem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wspólnie we współmałżonką nabył mieszkanie, następnie założył ewidencję środków trwałych. W listopadzie lokal został wynajęty przez Wnioskodawcę.

Zatem Wnioskodawca jako osoba fizyczna ma prawo, jeżeli nie opodatkowuje przychodów z najmu podatkiem zryczałtowanym od przychodów, stosować amortyzację w celu obniżenia podstawy opodatkowania.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, o uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.