ILPB1/4511-1-1504/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi imprezami sportowo-rekreacyjnymi oraz imprezą w postaci kręgli lub turniejem piłki nożnej - jest prawidłowe,

* w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi wyjazdami na narty, żagle, wędkowanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi imprezami sportowo-rekreacyjnymi oraz imprezą w postaci kręgli lub turniejem piłki nożnej oraz w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi wyjazdami na narty, żagle, wędkowanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką zajmującą się w głównej mierze dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków. Spółka zatrudnia przeciętnie 150 osób. W związku z powyższym Wnioskodawca ma obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS).

W ramach ZFŚS Spółka organizuje różnego rodzaju imprezy sportowo-rekreacyjne (1), turnieje sportowe (2), wyjazdy sportowe, np. narty, wędkowanie, żeglarstwo (3), itp. Imprezy te mają na celu zapewnienie osobom uprawnionym możliwości wspólnej rekreacji i uprawiania sportów.

O możliwości udziału w ww. imprezach informowane są osoby uprawnione do korzystania z ZFŚS, zgodnie z regulaminem ZFŚS (m.in. pracownicy oraz emeryci). Cześć kosztów związanych z ww. imprezami pokrywana jest z ZFŚS, część z dopłat, do których zobowiązane są osoby uprawnione. Wysokość dopłat uzależniona jest od sytuacji materialnej i rodzinnej pracowników. Uczestnictwo w imprezach ma charakter dobrowolny i powszechny. Uprawnieni deklarują swój udział w imprezie poprzez złożenie wniosku. Spółka posiada więc listę osób, które zadeklarowały uczestnictwo.

(1) W przypadku imprez sportowo-rekreacyjnych, ZFŚS Spółki ponosi, na wyżej wymienionych zasadach, koszt kompleksowej organizacji imprez, tj. wynajęcie sali, terenu czy też boiska, wyżywienie, dodatkowe atrakcje, transport itp. Wysokość kosztów ustalana jest co do zasady w określonej kwocie na osobę.

(2) W przypadku turniejów sportowych, ZFŚS Spółki ponosi koszt opłaty wpisowego za udział w tym turnieju. Podobnie w przypadku spotkań na kręgielni, ZFŚS Spółki ponosi koszt wynajęcia torów. Wysokość powyższych kosztów opłat wpisowych i wynajęcia torów jest niezależna od ilości osób uprawnionych biorących w nim udział (opłata zryczałtowana).

(3) Jeśli chodzi o wyjazdy takie jak: narty, wędkowanie, żeglowanie to w przypadku wyjazdu na narty pokrywane są koszty transportu, karnetów i wyżywienia, natomiast w przypadku wyjazdów na wędkowanie czy żagle, pokrywane są opłaty za zorganizowanie rejsu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu uczestnictwa w imprezie sportowo-rekreacyjnej oraz takich imprezach jak kręgle, turniej piłki nożnej, po stronie pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy z tytułu uczestnictwa w wyjazdach na narty, żagle, wędkowanie, po stronie pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, w przypadku uczestnictwa w imprezach sportowo-rekreacyjnych (1), w spotkaniach na kręgielni czy też w przypadku uczestnictwa w turniejach sportowych (2) nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń dokonywanych na rzecz pracowników.

(1) Po pierwsze, nie wszyscy pracownicy, pomimo zadeklarowania chęci uczestnictwa i wniesienia dopłaty do imprezy, biorą udział w spotkaniu sportowo-rekreacyjnym. Po drugie, niemożliwe jest też ustalenie zakresu, w jakim każdy z pracowników skorzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń. Oferowanych jest bowiem kilka rodzajów atrakcji, z których pracownicy mogą dowolnie korzystać, nieznana jest też wartość wyżywienia na 1 osobę, kto, ile i co zostało zjedzone. Opodatkowanie uczestnictwa powodowałoby, że podatkowi podlegałby jedynie statystyczny przychód, ustalony poprzez podzielenie kosztów imprezy poprzez liczbę pracowników, którzy zadeklarowali udział, a nie nawet przez liczbę pracowników biorących w niej rzeczywisty udział.

(2) Podobnie jest w przypadku kręgli czy turnieju sportowego uzyskiwany przychód miałby jedynie wymiar statystyczny polegający na podzieleniu poniesionego kosztu przez ilość uczestników deklarujących chęć swojego udziału. Co więcej, niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie, którzy z pracowników uczestniczyli w wyżej opisanych imprezach dla pracowników. Nie można też powiedzieć, że udział w tego typu imprezach przynosi pracownikom realny dochód w postaci powiększenia aktywów albo zaoszczędzenia wydatków. Ponadto korzyść ta gdyby rzeczywiście miała miejsce, nie jest przypisana indywidualnemu pracownikowi, bowiem świadczenia te są dostępne w sposób ogólny dla wszystkich pracowników i koszt jaki ponosi ZFŚS Spółki nie jest kosztem ponoszonym indywidualnie za każdego korzystającego pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, w przypadku świadczeń takich jak: wyjazd na narty, wędkowanie czy żagle, gdzie koszty organizacji uzależnione są dokładnie od ilości osób biorących w nich udział, zdaniem Spółki powstaje po stronie pracownika przychód, który zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega zwolnieniu łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Wartość świadczenia jest bowiem konkretnie określona, korzyść jest wymierna i można ją w skonkretyzowanej wysokości przypisać indywidualnemu pracownikowi, który skorzystał z niego w pełni dobrowolnie.

Gdyby jednak ZFŚS Spółki zdecydował się na kompleksową organizację wyjazdu na narty, wędkowanie czy żagle, z wyżywieniem i innymi atrakcjami wchodzącymi w skład imprezy, której ogólny koszt pokrywany był ryczałtowo, to nie powstałby przychód po stronie pracownika, analogicznie jak w sytuacji opisanej w stanowisku do pytania oznaczonego nr 1. Brak podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi imprezami sportowo-rekreacyjnymi oraz imprezą w postaci kręgli lub turniejem piłki nożnej - jest prawidłowe,

* w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi wyjazdami na narty, żagle, wędkowanie - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi (art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy).

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - generalnie - jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Analizując przedstawione we wniosku informacje, w pierwszej kolejności należy wskazać, że aby świadczenia uzyskiwane od pracodawcy podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić bądź w postaci powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo w postaci zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

W powołanym wyroku Trybunał zwrócił uwagę, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są "otrzymane", co ma wskazywać na bezwzględnie #8722; w odniesieniu do tego przychodu #8722; wymagany realny charakter świadczenia. W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi. Natomiast #8722; w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń #8722; bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości.

Zatem podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Organizowanie spotkań - imprez sportowo-rekreacyjnych czy turniejów sportowych dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Aczkolwiek prawdą jest, że imprezy takie sprzyjają polepszeniu atmosfery w pracy, co niewątpliwie jest korzystne nie tylko dla pracowników lecz także dla pracodawcy. Impreza integracyjna jest spotkaniem, w którym uczestnictwo nie jest obowiązkowe, w przeciwieństwie do obowiązku świadczenia pracy, która jest ukierunkowana, co do zasady, na zwiększenie przychodów pracodawcy.

Należy zaznaczyć, że są świadczenia, które gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i służą jej organizacji (umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy), których spełnienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy w celu odpowiedniego zorganizowania własnej działalności gospodarczej, która musi być nastawiona ze swej istoty na osiągnięcie przychodów. W takim przypadku pracownik korzysta z tych świadczeń (w ramach wykonywania przypisanej pracy), jednak dla niego jest to korzyść niewychodząca na zewnątrz stosunku pracy i nie stanowi dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania.

Natomiast w odniesieniu do nieprzewidzianych w umowie o pracę świadczeń, jak w szczególności: organizowanie wyjazdów o charakterze integracyjnym, należy zauważyć, że w tych przypadkach również są podejmowane przedsięwzięcia w interesie pracodawcy, ale nie wynikają one z istoty stosunku pracy i nie stanowią o organizacji wymaganych warunków pracy, chociaż bezspornie służą podniesieniu jakości pracy i jej wydajności, a w ostatecznym rachunku - tworzeniu zysku pracodawcy. Te świadczenia mogą mieć dla pracowników inne znaczenie w postrzeganiu przez nich wartości tych świadczeń z punktu widzenia konkretnego dla nich przysporzenia majątkowego z tego powodu, że nie są wpisane w treść obowiązków pracowniczych.

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Na tym tle należy wskazać, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. Wartość takiego świadczenia ustala się według cen zakupu. Cena zakupu stanowi w regulacji art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych punkt odniesienia do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, uznać należy, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę - w przedstawiony we wniosku sposób - imprez sportowo-rekreacyjnych oraz takich imprez jak kręgle, turniej piłki nożnej dla pracowników, nie będzie generować po stronie pracowników powstania przychodu, o którym mowa art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć bowiem należy, że w przypadku organizowania imprez sportowo-rekreacyjnych, turniejów sportowych, na które zostaną zaproszeni pracownicy nie można mówić o przychodzie ze świadczenia nieodpłatnego. Imprezy takie organizowane przez pracodawcę nie spełniają kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści), gdyż po stronie pracowników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Udział w imprezie organizowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że udział pracowników w imprezach sportowo-rekreacyjnych oraz w takich imprezach jak kręgle, czy turnieje sportowe, nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powoduje, że na Spółce ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek od tak uzyskanego przychodu (dochodu) na zasadach określonych w art. 31 ww. ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi imprezami sportowo-rekreacyjnymi oraz imprezą w postaci kręgli lub turniejem piłki nożnej jest prawidłowe.

Także udział pracowników w wyjazdach na narty, żagle, wędkowanie nie skutkuje - z przyczyn wcześniej opisanych - powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powoduje, że na Spółce ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek od tak uzyskanego przychodu (dochodu) na zasadach określonych w art. 31 ww. ustawy.

Natomiast konsekwencją uznania, że dane świadczenie nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niemożność jego objęcia którymkolwiek ze zwolnień przedmiotowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

W tym stanie rzeczy uznać należy, że koszt udziału pracowników w wyjazdach na narty, żagle, wędkowanie, w części sfinansowanej przez Wnioskodawcę ze środków ZFŚS, nie generuje u pracowników przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wyklucza możliwość zastosowania względem tego świadczenia zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanymi wyjazdami na narty, żagle, wędkowanie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.