ILPB1/4511-1-1446/15-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych używania przez wspólnika prywatnego samochodu do załatwiania spraw spółki - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych używania przez wspólnika prywatnego samochodu do załatwiania spraw spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, działalność gospodarczą prowadzi jako wspólnik spółki cywilnej (dwuosobowej). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, wspólnicy mają udziały po 50%, podatek rozliczany jest na zasadach ogólnych. Każdy ze wspólników posiada prywatny samochód osobowy o pojemności silnika większej niż 1600 cm sześciennych. Każdy ze wspólników w ramach umowy spółki jest uprawniony i zobowiązany do działalności na rzecz spółki. Wspólnicy planują w działalności wykorzystywać swoje prywatne samochody osobowe (każdy swoje auto). Samochody te nie będą stanowiły środków trwałych w spółce, nie będą też wnoszone do umowy spółki jako wkład. Nie będą w spółce użytkowane na podstawie umowy użyczenia czy dzierżawy. Każdy ze wspólników będzie wykonywał zadania własnym samochodem. Wspólnicy będą prowadzili ewidencję przebiegu pojazdu (osobno dla każdego pojazdu) i na podstawie kilometrówki oraz faktur na zakup paliwa, części, kosztów ubezpieczenia, napraw, zaliczali do kosztów uzyskania przychodów spółki odpowiednie wartości. Faktury będą wystawiane na spółkę (nazwa spółki, NIP spółki i adres siedziby spółki) i płacone ze środków spółki. Wspólnicy będą korzystali z samochodów różnie, np. przez kilka godzin jednego dnia, przez kilka dni wcale, a w niektórych miesiącach każdego dnia będą jeździli po kilkanaście/kilkadziesiąt kilometrów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z użytkowaniem prywatnego samochodu Wnioskodawcy do działalności spółki w spółce powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Jeśli tak to czy dla obu wspólników. Czy tylko dla drugiego wspólnika. Jeśli powstaje przychód dla spółki to jak obliczyć wartość tego przychodu w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie korzystał z samochodu np. przez kilka godzin jednego dnia, przez kilka dni wcale nie będzie go używał, a w niektórych miesiącach każdego dnia będzie jeździł po kilkanaście/kilkadziesiąt kilometrów. Czy jako przychód dla spółki można przyjąć kwotę 400 zł miesięcznie (dla samochodów osobowych o pojemności silnika powyżej 1600 cm sześciennych - zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Czy w sytuacji gdy drugi wspólnik również będzie korzystał do działalności spółki ze swojego prywatnego samochodu osobowego przychód dla spółki nie powstanie.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód dla spółki, tzn. ani dla Wnioskodawcy ani dla wspólnika, nie powstanie w sytuacji, kiedy obaj wspólnicy korzystają ze swoich prywatnych samochodów do działalności gospodarczej spółki. Przychód nie powstanie nawet, jeśli tylko jeden ze wspólników w danym miesiącu będzie używał swojego prywatnego samochodu do załatwiania spraw spółki. Używanie przez Wnioskodawcę prywatnego samochodu dla załatwienia spraw spółki nie powoduje przysporzenia dla celów podatkowych zarówno dla Wnioskodawcy jak i dla pozostałego wspólnika. W tym przypadku nie znajdzie zastosowania regulacja określona w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie zaistnieje nieodpłatne świadczenie, tj. świadczenie dokonywane pod tytułem darmym (na potwierdzenie pismo z dn. 10 marca 2010 r. IS w Bydgoszczy ITPB1/415-963/09/MR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepisy dotyczące zasad działania spółek cywilnych zostały zawarte w art. 860-875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie jest podmiotem prawnym odrębnym od wspólników, lecz wielostronnym stosunkiem zobowiązaniowym łączącym tych wspólników. Spółka cywilna nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy, spółka cywilna stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych, za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

W myśl zasady określonej w art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Wobec powyższego, uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce cywilnej stanowić będzie, dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przy czym, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie używał swojego prywatnego samochodu osobowego. Drugi wspólnik również będzie wykorzystywał na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej swój prywatny samochód. Samochody nie będą stanowiły środków trwałych w spółce, nie będą też wnoszone do umowy spółki jako wkład. Nie będą użytkowane w spółce na podstawie umowy użyczenia czy dzierżawy. Wspólnicy będą prowadzili ewidencję przebiegu pojazdu (osobno dla każdego pojazdu) oraz, na podstawie kilometrówki i faktur na zakup paliwa, części, polisy ubezpieczeniowej i napraw, zaliczali do kosztów uzyskania przychodów spółki odpowiednie wartości.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca, na potrzeby prowadzonej spółki cywilnej wykorzystuje wyłącznie swój własny samochód osobowy, a spółka nie posiada prawa do wykorzystywania tego samochodu, bowiem jak wskazano we wniosku nie został on wniesiony do spółki (gdyż nie stanowi środka trwałego spółki), ani też użyczony spółce, to tym samym nie sposób uznać, że wykorzystywanie tego samochodu w sposób, o którym mowa we wniosku generuje przychód podatkowy. W konsekwencji u Wnioskodawcy nie powstanie przychód z prowadzonej działalności gospodarczej z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód nie powstanie również w przypadku wykorzystywania samochodu przez drugiego wspólnika.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.