ILPB1/4511-1-1433/15-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 10 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania najmu - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania najmu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 2 grudnia 2015 r. nr ILPB1/4511-1-1433/15-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 2 grudnia 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 4 grudnia 2015 r., natomiast w dniu 10 grudnia 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 grudnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu prywatnego lokalu użytkowego. Wnioskodawca przychody opodatkowuje ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 8,5%.

Jednocześnie od swoich najemców Wnioskodawca pobiera opłaty za media, do ponoszenia których - zgodnie z umową - zobowiązany jest najemca, w tej chwili kwoty te dolicza do przychodu z najmu prywatnego opodatkowanego ryczałtem ewidencjonowanym. Wnioskodawca płaci 8,5% od przychodów z najmu i dodatkowo od kosztów eksploatacji, mimo iż koszty eksploatacji są refakturowane na najemców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany uzyskując przychody z najmu prywatnego lokalu użytkowego, gdy jednocześnie od swoich najemców pobiera opłaty za media, do ponoszenia których - zgodnie z umową - zobowiązany jest najemca, płaci 8,5% od przychodów tylko z najmu, bez doliczania do przychodu dodatkowo kosztów eksploatacji obecnie i w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku najmu prywatnego opodatkowaniu ryczałtem ewidencjonowanym podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu najmu lub innych umów o podobnym charakterze (por. art. 6 ust. 1b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym). Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o p.d.o.f.

Nie ma wątpliwości, że przychodem z najmu prywatnego jest czynsz płacony przez najemcę.

Pojawia się natomiast wątpliwość, czy do przychodów należy zaliczyć również opłaty za media, do ponoszenia których - zgodnie z umową - zobowiązany jest najemca, a które płaci on do rąk wynajmującego. Chodzi tu o opłaty za zużycie wody, prądu, gazu czy odprowadzanie ścieków, cieplik. Organy podatkowe zajmują tu korzystne stanowisko uznając, że ww. opłaty nie stanowią przychodu - nie powodują one bowiem powstania przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Tak uznał przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2014 r., nr ILPB1/415-186/14-4/TW, w której czytamy: "(...) podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w (...) art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (np. opłaty za gaz do celów grzewczych, wodę i ścieki), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego (podkreśl. red.). W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami (...)".

Powyższe stanowisko nie jest odosobnione. Podobnie uznał również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2014 r., nr ILPB1/415-204/14-2/TW, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2014 r., nr IPPB1/415-309/14-2/EC oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 kwietnia 2014 r., nr IBPBII/2/415-75/14/MW.

Tu warto nadmienić, że dla powyższego rozstrzygnięcia nie powinno mieć znaczenia, że organy podatkowe konsekwentnie przyjmują, iż dla celów VAT opłaty za media (gaz, wodę, prąd, itp.) - jako niezbędne do świadczenia usługi najmu - powinny być rozliczane łącznie z usługą najmu (por. np. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 lipca 2014 r., nr ITPP1/443-462/14/AP czy Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 lipca 2014 r., nr ILPP5/443-116/14-2/KG).

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli zawarta umowa stanowi, iż koszty eksploatacji ponosi wynajmujący, to po stronie przychodu, od którego Zainteresowany opłaca podatek zryczałtowany 8,5%, przyjmuje tylko przychód z tytułu najmu. Na dzień dzisiejszy błędnie Wnioskodawca wylicza podatek doliczając do przychodu koszty eksploatacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl tego przepisu, zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenie wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego przepisu art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: zużycie wody, prądu, gazu czy odprowadzanie ścieków, cieplik), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje lokal użytkowy, w związku z czym uzyskuje przychody z najmu prywatnego opodatkowane 8,5% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Ponadto, zgodnie z zawartą umową od najemców pobiera opłaty za media, do ponoszenia których zobowiązany jest najemca.

Zatem, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa należy wskazać, że Wnioskodawca uzyskując przychody z najmu prywatnego lokalu użytkowego, gdy jednocześnie od swoich najemców pobiera opłaty za media, do ponoszenia których - zgodnie z umową - zobowiązany jest najemca, płaci 8,5% od przychodów z tylko z najmu, bez doliczania do przychodu dodatkowo kosztów eksploatacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie maja zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.