ILPB1/4511-1-1413/15-2/PP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/4511-1-1413/15-2/PP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 14 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lutym 2015 r. płatnik w wyniku samokontroli stwierdził, że u 29 pracowników nie obliczono zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rzeczowych (paczki mikołajkowe) przyznanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, które zostały wydane w grudniu 2014 r. Przeoczono fakt, że osoby te otrzymały w trakcie roku świadczenia pieniężne i rzeczowe o łącznej wartości przekraczającej limit zwolnienia podatkowego wynoszący 380,00 zł.

W związku z zaistniałą sytuacją płatnik obliczył należne zaliczki, skorygował PIT-4R za 2014 r. i uregulował należność wraz z odsetkami.

Płatnik skorygował również informacje PIT-11 zwiększając o wartość wydanych paczek przychód wykazany w poz. 25. Bez zmian pozostawiono poz. 29 dotyczącą pobranych zaliczek. Wraz z korektami tychże informacji do Urzędu Skarbowego przekazano pisemną informację o zaistniałej sytuacji wraz z imiennym wykazem pracowników i kwot zaliczek zapłaconych przez płatnika.

Jeden z pracowników poinformował płatnika po kilku miesiącach od złożenia zeznania rocznego, iż Urząd Skarbowy wezwał go do zapłaty kwoty wynikającej z opisanej powyżej korekty PIT-11, mimo że należna zaliczka została odprowadzona przez płatnika, a pracownik w międzyczasie zwrócił mu kwotę odpowiadającą tejże zaliczce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy działanie płatnika w opisanej sytuacji (a w szczególności sposób skorygowania PIT-11) było prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że odpowiedzialność za niepobrany podatek leży po stronie płatnika. Mając to na uwadze, po stwierdzeniu zaistnienia opisanej powyżej sytuacji, płatnik obliczył i odprowadził należne zaliczki wraz z odsetkami z własnych środków (korekta PIT-4R). Zaliczek tych nie wykazał w skorygowanych informacjach PIT-11 stojąc na stanowisku, że dokument ten powinien zawierać dane odzwierciedlające stan faktyczny (zwiększony przychód w grudniu, zaliczka w niezmienionej wysokości). Problemem jest w tej sytuacji rozliczenie podatników z urzędem skarbowym (odprowadzenie podatku po raz drugi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatku, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 38 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, w informacjach PIT-4R i PIT-11 za 2014 r. zaniżył przychody zatrudnionych pracowników o wysokość przyznanych pracownikom świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych podlegających opodatkowaniu w roku podatkowym. Tym samym zaniżył wysokość należnych zaliczek na podatek dochodowy (obliczając je na podstawie zaniżonych przychodów), przez co odprowadził do właściwego urzędu skarbowego zaniżone zaliczki na podatek dochodowy (nie odprowadził zaliczek od przychodów stanowiących opodatkowane świadczenia przyznane z ZFŚS). W lutym 2015 r. w wyniku samokontroli wykryto ww. nieprawidłowości, po czym Wnioskodawca prawidłowo obliczył należne zaliczki na podatek dochodowy, skorygował informację PIT-4R za 2014 r. i uregulował należności wraz z odsetkami. Skorygował również informacje PIT-11 stosownie zwiększając przychody wykazywane w poz. 25, pozostawiając natomiast bez zmian wartości wykazywane w poz. 29, dotyczące pobranych zaliczek. Wraz z ww. korektami przekazano właściwemu dla Wnioskodawcy urzędowi skarbowemu pisemną informację zawierającą stosowne wyjaśnienia wraz z imiennym wykazem pracowników oraz kwot zaliczek zapłaconych przez płatnika.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, przyznane pracownikom świadczenia stanowią przychody ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od ww. przychodów Wnioskodawca jest obowiązany obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach wynikających z art. 31, 32, 38 i 39 ww. ustawy.

Ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Dodatkowo, przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ustawa zawiera także zagadnienia związane z dokonywaniem korekt deklaracji (informacji).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje poprzez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zatem z treści ww. art. 81 Ordynacji podatkowej należy wnioskować, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych (np. błędnie określona wysokość przychodu bądź dochodu). Skorygowanie deklaracji polega na ponownym i poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że zaistniała sytuacja upoważnia Wnioskodawcę (płatnika) do dokonania korekt informacji PIT-4R i PIT-11 za 2014 r.

Wystawienie pracownikom błędnych informacji PIT-11 w związku z wykazaniem przychodu ze stosunku pracy w niewłaściwej wysokości wywołuje obowiązek wystawienia korekt tych informacji, tak aby ich treść była zgodna ze stanem faktycznym.

Jak wynika z art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. W związku z powyższym - jeżeli dochód za rok 2014 został wykazany w zaniżonej wysokości - Wnioskodawca powinien go odpowiednio zwiększyć w skorygowanych informacjach PIT-11.

Należy zauważyć, że w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę w 2014 r. Informacja PIT-11 winna bowiem odzwierciedlać zaistniały stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał w 2014 r. zaliczki od dochodów pracownika w zaniżonej wysokości, to zaliczki te w takiej właśnie wysokości winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11, aby wykazać faktycznie pobrane zaliczki w danym roku podatkowym - nawet jeśli były one nieprawidłowe. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w roku późniejszym nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzedni rok.

W deklaracji korygującej PIT-11 winny zatem być uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane i odprowadzone przez Wnioskodawcę w 2014 r. Nie mogą być zatem uwzględnione w niej zaległe zaliczki zapłacone już w roku późniejszym.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl