ILPB1/4511-1-1405/15-3/AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki w drodze aportu w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki w drodze aportu w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego oraz w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego znaku towarowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 grudnia 2015 r. znak ILPB1/4511-1-1405/15-2/AN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego znaku towarowego.

Wezwanie skutecznie doręczono 18 grudnia 2015 r., a zatem wyznaczony termin do uzupełnienia wniosku upłynął z dniem 28 grudnia 2015 r.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 12 § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

Wnioskodawca w tym czasie nie dokonał stosownego uzupełnienia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny, od męża prawo ochronne do znaku towarowego, który zostanie wniesiony aportem do spółki osobowej, w której będzie Ona uczestniczyła. Pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem - od którego uzyska Ona prawo ochronne do znaku towarowego istnieje ustrój wspólności majątkowej. Zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, do majątku osobistego małżonka należą prawa własności przemysłowej. Ze względu na powyższe - w ocenie Wnioskodawczyni - nie ma przeszkód do tego by małżonek darował Jej w drodze darowizny prawo ochronne do znaku towarowego, pomimo istnienia wspólności majątkowej.

Na powyższy znak towarowy Urząd Patentowy wyda prawomocną decyzję przyznającą prawo ochronne na przedmiotowy znak towarowy. Strony określą w umowie darowizny wartość znaku towarowego zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który udzielone jest prawo ochronne, i będzie ona odpowiadała wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Znak towarowy objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500 zł.

Wspólnicy zamierzający przystąpić do spółki osobowej są osobami fizycznymi.

Żaden z przyszłych wspólników nie prowadzi działalności gospodarczej i nie są czynnymi podatnikami podatku VAT. Ponadto wspólnicy nie są wspólnikami spółek cywilnych. Prawo ochronne do znaku towarowego wraz ze znakiem towarowym, nabędą w drodze darowizny od swoich małżonków do ich majątków prywatnych. W konsekwencji powyższego wspólnicy staną się współwłaścicielami (w częściach ułamkowych) prawa ochronnego do znaku towarowego oraz znaku towarowego. Wspólnicy wniosą wspomniane udziały do spółki w drodze aportu.

Wartość prawa ochronnego do znaku towarowego zostanie ustalona w umowie darowizny w oparciu o wartość rynkową oszacowaną przez rzeczoznawcę majątkowego. Podkreślić należy, że prawo ochronne nie będzie wykorzystywane przez żadnego ze wspólników na cele związane z działalnością gospodarczą przed wniesieniem aportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni jako wspólnik Spółki osobowej będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wniesionego do Spółki w drodze aportu wkładu niepieniężnego w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach w ww. Spółce.

2. Czy prawidłowym jest ustalenie przez spółkę wartości początkowej prawa ochronnego znaku towarowego jako wartość rynkową wynikającą z umowy darowizny na podstawie, której wnoszący aport nabyli prawo ochronne do znaku towarowego.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 (tekst jedn.: w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Spółki w drodze aportu w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego). Natomiast wniosek w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego znaku towarowego (pytanie nr 2), został w dniu 8 stycznia 2016 r. rozstrzygnięty postanowieniem o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB1/4511-1-1405/15-4/AN.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przez koszty uzyskania przychodów należy rozumieć wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Mogą to być zarówno wydatki bezpośrednio jak i pośrednio związane z osiąganiem przychodów.

Z kolei z art. 22 ust. 8 ww. ustawy wynika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W myśl art. 22b ww. ustawy amortyzacji podlegają m.in nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia wykorzystania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z art. 1 i art. 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej wynika, że ustawa normuje stosunki w zakresie m.in. znaków towarowych, jak również zasady udzielania praw ochronnych na znaki towarowe. Wskazać należy, że znakiem może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, a w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także kontrolne.

Zgodnie z art. 121 ww. ustawy na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne, jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi spełnienie wszystkich przesłanek przemawiających za rejestracją.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że prawo własności do znaku towarowego przysługiwać im będzie na zasadach współwłasności ułamkowej w równych częściach. Wspólnicy w drodze aportu wniosą do Spółki wspomniane prawo ochronne do znaku towarowego (oraz znak towarowy).

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnione zostaną przesłanki umożliwiające wpisanie prawa ochronnego do znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Prawo ochronne będzie wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki przez okres dłuższy niż 1 rok. Znak towarowy został zarejestrowany przez Urząd Patentowy RP i przysługuje mu prawo ochronne przewidziane w ustawie - Prawo własności przemysłowej.

Ponadto, w wyniku wniesienia aportem znaku towarowego do Spółki jawnej dochodzi do skutecznego przeniesienia na Spółkę prawa ochronnego do tego znaku, czyli jego nabycie.

Wnioskodawczyni wskazała, że podobne stanowisko prezentują organy podatkowe:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2010 r., Nr IPPB1/415-909/09-3/ES;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2013 r., Nr ILPB4/423-340/13-6/MC;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2014 r., Nr ITPB3/423-38a/12/DK.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, odpisy amortyzacyjne w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawczyni w zyskach i stratach Spółki będą stanowić dla Niej koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1).

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny prawo ochronne do znaku towarowego. Na powyższy znak towarowy Urząd Patentowy wyda prawomocną decyzję przyznającą prawo ochronne na przedmiotowy znak towarowy. Strony określą w umowie darowizny wartość znaku towarowego zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który udzielone jest prawo ochronne, i będzie ona odpowiadała wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Znak towarowy objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500 zł.

Mając na uwadze powyższe w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo ochronne na znak towarowy spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 ww. ustawy.

Prawo ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm. - art. 6 ust. 1).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 tej ustawy).

Wobec powyższego prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega amortyzacji.

W konsekwencji, w związku z nabyciem przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy Zainteresowana będzie miała prawo, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawczyni w zyskach i stratach Spółki, do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.