ILPB1/4511-1-1393/15-4/AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 grudnia 2015 r. oraz 11 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek uzupełniono w dniu 8 grudnia 2015 r. oraz 11 grudnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "Wnioskodawca" lub "Spółka"). Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się w głównej mierze specjalistyczną produkcją. Spółka produkuje spawane i obrabiane komponenty wykorzystywane m.in. w górnictwie, magazynowaniu i transportowaniu materiałów oraz w maszynach leśnych. Spółka wykonuje również montaż komponentów obejmujących podzespoły oraz zespoły końcowe.

Do głównych kategorii produktów oferowanych przez Spółkę można zaliczyć m.in.: ciężkie obudowy (np. wózki wysokiego składowania), wysięgniki podnośnikowe (np. wysięgniki wewnętrze i zewnętrze dla wózków wysokiego składowania), maszty nośne (np. wewnętrzne i zewnętrzne maszty dla wózków widłowych) oraz lekkie podkładki (np. stosowane w górnictwie oraz wykorzystywane w maszynach leśnych).

W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, Pracownicy Spółki odbywają krajowe i/lub zagraniczne podróże służbowe.

W ramach podróży służbowej mają miejsca spotkania firmowe pracowników Spółki. Spotkania te na ogół mają miejsce w restauracjach/hotelach w porze posiłku (obiad, kolacja), w trakcie którego uzgadniane są m.in. stanowiska negocjacyjne z kontrahentami, cele i strategie biznesowe, inne sprawy firmowe związane z określonymi zadaniami realizowanymi w trakcie podróży służbowej.

Pracownicy Spółki uczestniczą w takich spotkaniach w ramach realizowanych zadań służbowych. Niejednokrotnie w spotkaniach takich uczestniczą Pracownicy Spółki wyższego szczebla i pracownicy bezpośrednio podlegający im służbowo. W trakcie spotkań spożywane są posiłki (obiad, kolacja), które pokrywane są przez Spółkę. Wydatek jest dokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę, w treści której wskazywany jest całkowity koszt usługi gastronomicznej. Faktura jest zazwyczaj opłacana służbową kartą płatniczą Pracownika Spółki, który uczestniczył w spotkaniu firmowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec Pracownika biorącego udział w spotkaniu biznesowym, które odbywa się w ramach podróży służbowej powstaje jakikolwiek przychód podatkowy z tego tytułu, iż uczestnicząc w takim spotkaniu nieodpłatnie spożywa posiłek (obiad, kolacja) na koszt Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec Pracownika biorącego udział w spotkaniu biznesowym, które odbywa się w ramach podróży służbowej nie powstaje jakikolwiek przychód podatkowy z tego tytułu, iż uczestnicząc w takim spotkaniu nieodpłatnie spożywa posiłek (obiad, kolacja) na koszt Spółki.

W konsekwencji, Spółka nie wykonuje w powyższym zakresie jakichkolwiek obowiązków jako płatnik podatku PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnień wniosku.

W ocenie Spółki, w sytuacji uczestnictwa przez Pracowników Spółki w spotkaniach biznesowych w ramach odbywanej podróży służbowej, w trakcie których Pracownik wraz z innymi uczestnikami spotkania spożywa posiłek, wobec Pracownika nie powstaje jakikolwiek przychód podatkowy.

Należy podkreślić, iż uczestnictwo w spotkaniach firmowych w trakcie odbywania podróży służbowych należy do zadań służbowych Pracowników Spółki.

W sytuacji gdy Spółka ponosi koszty spotkania (usługi gastronomicznej), udokumentowanej fakturą VAT, której treść jest ograniczona do wskazania nabytej usługi (tekst jedn.: usługi gastronomicznej), Pracownik nie uzyskuje przysporzenia majątkowego, które mogłoby stanowić przychód podatkowy, w szczególności z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W ocenie Spółki, powyższe stanowisko jest zgodne z interpretacją przepisów prawa podatkowego w zakresie nieodpłatnych świadczeń (pracowniczych) przedstawionych przez Trybunał Konstytucyjny (TK) w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt. K7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947).

TK w powyższym wyroku uznał, iż przeprowadzona w uzasadnieniu swojego wyroku analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy PIT.

Zdaniem TK należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Z uwagi na powyższe, a w szczególności ze względu na to, iż:

a. Pracownicy Spółki uczestniczą w spotkaniach firmowych w ramach zadań służbowych realizowanych w trakcie podróży służbowych,

b. Uczestnictwo w spotkaniach biznesowych w trakcie podróży służbowych jest ukierunkowane na interesy Spółki będącej pracodawcą,

c. Korzyść Pracownika uczestniczącego w spotkaniu firmowym jest niewymierna i nie może mu być indywidualnie przypisana, gdyż jest ona dostępna dla ogółu osób uczestniczących w takim spotkaniu,

- Pracownikowi Spółki nie może być przypisany przychód podatkowy.

W powyższym przypadku można jedynie mówić o pewnej generalnej korzyści związanej z możliwością spożycia posiłku. Jednakże, skoro nie ma w tym przypadku możliwości ustalenia kryterium wymierności, które wyznaczył TK, to niezasadne jest ustalenie wartości przychodu podatkowego dla Pracownika wykonującego zadania służbowe.

Spółka nie widzi w niniejszej sprawie kryteriów, za pomocą których dałoby się dokonać obiektywnej oceny, bowiem ta ocena zawsze będzie mieć charakter subiektywny i zawsze będzie w sferze spekulacji, czy hipotez, a nigdy w sferze konkretów. Natomiast w prawie podatkowym - podmiot, przedmiot i podstawa opodatkowania muszą być konkretne - są to elementarne założenia nakładania podatków na obywateli narzucone przez art. 217 Konstytucji RP.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego w niniejszym wniosku stanowiska w indywidualnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, w tym w pkt 1. wymieniony został stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje zatem, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, pracownicy Spółki odbywają krajowe i/lub zagraniczne podróże służbowe. W ramach podróży służbowej mają miejsca spotkania firmowe pracowników Spółki. Spotkania te na ogół mają miejsce w restauracjach/hotelach w porze posiłku (obiad, kolacja) w trakcie którego uzgadniane są m.in. stanowiska negocjacyjne z kontrahentami, cele i strategie biznesowe, inne sprawy firmowe związane z określonymi zadaniami realizowanymi w trakcie podróży służbowej. Pracownicy Spółki uczestniczą w takich spotkaniach w ramach realizowanych zadań służbowych. Niejednokrotnie w spotkaniach takich uczestniczą pracownicy Spółki wyższego szczebla i pracownicy bezpośrednio podlegający im służbowo. W trakcie spotkań spożywane są posiłki (obiad, kolacja), które pokrywane są przez Spółkę. Wydatek jest dokumentowany fakturą VAT wystawioną na Spółkę, w treści której wskazywany jest całkowity koszt usługi gastronomicznej. Faktura jest zazwyczaj opłacana służbową kartą płatniczą pracownika Spółki, który uczestniczył w spotkaniu firmowym.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy wobec Pracownika biorącego udział w spotkaniu biznesowym, które odbywa się w ramach podróży służbowej powstaje jakikolwiek przychód podatkowy z tego tytułu, iż uczestnicząc w takim spotkaniu nieodpłatnie spożywa posiłek (obiad, kolacja) na koszt Spółki.

Dla oceny skutków podatkowych opisanej sytuacji konieczne jest zdefiniowanie pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Starając się ustalić istotę przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, warto odwołać się do słownikowej analizy pojęcia świadczenie. Według internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pwn.pl)"świadczenie", to "obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz", a także "to, co jest z tytułu takich zobowiązań wykonywane lub przekazywane". Jeśli natomiast chodzi o określenie "nieodpłatne", to zdefiniować można je jako "niewymagający opłaty; taki, za który się nie płaci, bezpłatny".

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można mówić w sytuacji, gdy:

* podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenia odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe;

* korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego;

* korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy;

* świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter; nie może ono zatem wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika; nie ma przy tym znaczenia, czy ów ekwiwalent pozostaje w ekonomicznej równowadze ze świadczeniem; jeżeli podmiot zobowiązany jest do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, choćby miało ono wymiar symboliczny nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu.

Wskazać przy tym należy, że z powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 wynika, że za przychody pracownika, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnie pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że skoro pracownicy Wnioskodawcy spożywają posiłek w ramach spotkań pracowniczych, wykonując zadania służbowe, to wobec Pracownika biorącego udział w takim spotkaniu nie powstaje jakikolwiek przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tego tytułu. W konsekwencji na Spółce nie ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika.

Zatem stanowisko wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.