ILPB1/4511-1-1200/15-4/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 grudnia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/4511-1-1200/15-4/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 listopada 2015 r. nr ILPB1/4511-1-1200/15-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 9 listopada 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 26 listopada 2015 r., natomiast w dniu 3 grudnia 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 2 grudnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Niemiec powyżej 183 dni, oprócz tego na terenie Polski otrzymuje emeryturę.

Wnioskodawca nadmienia, że w Polsce są jego dzieci oraz żona, wobec tego jego zdaniem centrum życiowym jest Polska. Wnioskodawca jest rezydentem Polski.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę na terenie Niemiec nie spełnia definicji "zakładu" w rozumieniu art. 5 Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 14 maja 2003 r. Od 1991 r. tj. od zawarcia związku małżeńskiego do nadal między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Do żadnego z małżonków, w roku którego dotyczy pytanie, nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym - małżonka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do składania zeznania rocznego w Polsce z dochodów uzyskanych z prowadzonej działalności na terenie Niemiec plus otrzymanej emerytury w Polsce.

2. Czy Wnioskodawca ma możliwość wspólnego opodatkowania z żoną.

3. Jeżeli tak to jakie dochody Wnioskodawca na uwzględnić w zeznaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza wykonywana jest powyżej 183 dni. Z dochodów uzyskanych w Niemczech jest zobowiązany rozliczać się z urzędem skarbowym w Niemczech.

Natomiast w Polsce w zeznaniu składanym przez Wnioskodawcę wraz z żoną ma on obowiązek wykazać wyłącznie dochody z tytułu emerytury, lub ponieważ Zainteresowany otrzymuje PIT 40 z tytułu emerytury nie jest zobowiązany do składania zeznania rocznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 14 maja 2005 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c.

jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą powyżej 183 dni w Niemczech i otrzymuje emeryturę w Polsce. Ponadto Zainteresowany określił, że centrum interesów interesów życiowych jest na terytorium Polski, zatem zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku) zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę na terenie Niemiec nie spełnia definicji "zakładu" w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

W związku z powyższym, skoro jak wskazał Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w Niemczech poprzez położony tam zakład, to dochody osiągnięte w Niemczech z tej działalności podlegają stosownie do treści ww. art. 7 ust. 1 Konwencji opodatkowaniu w Polsce. Dlatego dochody te należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym i opodatkować łącznie z pozostałymi dochodami, osiągniętymi w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 1991 r. tj. od zawarcia związku małżeńskiego do nadal istnieje wspólność majątkowa. Do żadnego z małżonków nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małżonka prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca może opodatkować się wspólnie z małżonką. We wspólnym zeznaniu podatkowym powinny być wykazane dochody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech oraz emerytury wypłacanej w Polsce, ponadto dochody małżonki.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ wydający interpretację pragnie podkreślić, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy różnić się będzie od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl