ILPB1/415-997/09-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 20 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 października 2009 r. znak ILPB1/415-997/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 października 2009 r., a w dniu 20 października 2009 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 16 października 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni - właścicielka firmy - posiada budynek zakupiony w dniu xx czerwca 2009 r., który przeznaczono na wynajem pokoi. Budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie są od niego naliczane odpisy amortyzacyjne.

Przychody oraz koszty uzyskania przychodów z wynajmu kwalifikowane są do przychodów i kosztów firmy. Właścicielka rozważa sprzedaż tej nieruchomości i transakcję tę opodatkować jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku podano, iż przedmiotowy budynek jest budynkiem mieszkalnym (wg aktu notarialnego), wykorzystywanym w działalności gospodarczej w charakterze domu wczasowego, przeznaczonym na wynajem pokoi krótkotrwałego zakwaterowania (wczasy, weekend).

Wynajem pokoi odbywa się na podstawie umowy ustnej na okres kilku dni. Opłaty za media, energię elektryczną i ogrzewanie ponosi właścicielka.

Przychód osiągnięty z wynajmu pokoi stanowi źródło przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej - art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bieżące koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu z wynajmu pokoi w domu wczasowym (wynagrodzenie i ZUS pracownika, środki czystości, wyposażenie o wartości poniżej 1.500 zł) zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów - art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie obowiązku wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Czy istnieje obowiązek wprowadzenia tego budynku do ewidencji środków trwałych, jeżeli jest on wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedmiotowa nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych, ponieważ prawo podatkowe nie nakazuje tego, aby móc je wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 76 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...).

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, o czym stanowi art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 omawianej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast w myśl art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

Jak stanowi art. 22d ust. 2 cyt. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podatnik, który podejmie decyzję o amortyzacji budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego służącego prowadzeniu działalności gospodarczej ma obowiązek wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych zgodnie z zasadami określonymi w powołanych wyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W innym wypadku nie ma obowiązku wprowadzania danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, skoro Wnioskodawczyni nie podjęła decyzji o amortyzacji środka trwałego - budynku mieszkalnego, wówczas nie ma konieczności wprowadzenia tego budynku do ewidencji środków trwałych po to, by mógł on zostać wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. kosztów uzyskania przychodów oraz określenia źródła przychodu) wniosek rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi z dnia 18 listopada 2009 r. nr ILPB1/415-997/09-5/AG oraz ILPB1/415-997/09-6/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.