ILPB1/415-994/14-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 29 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek od wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy na terenie Belgii na okres nieprzekraczający 183 dni, w zakresie zaprzestania naliczania zaliczek od wynagrodzeń pracowników, których zamierzony okres pobytu za granicą miał być krótszy niż 183 dni, a faktyczny okres przebywania za granicą przekroczył 183 dni oraz dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"A" (dalej jako: "Spółka" lub "Wnioskodawca") zamierza oddelegować swoich pracowników do pracy na terytorium Belgii. Pracownicy ci podlegają zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy PIT nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

W chwili oddelegowania przewidywany okres przebywania każdego z pracowników może wynosić:

* mniej niż 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym (przypadek nr 1),

* więcej niż 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym (przypadek nr 2).

Spółka nie wyklucza, że może wystąpić przypadek, że z przyczyn losowych pierwotnie planowany pobyt pracownika na okres przekraczający 183 dni może ulec skróceniu, przez co w efekcie nie będzie przekraczał tego okresu (przypadek nr 3).

W przypadku pracowników oddelegowanych do pracy w Belgii na przewidywany okres nieprzekraczający 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym (przypadek 1):

* wynagrodzenia, o których mowa we wniosku, są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie (Belgii),

* wynagrodzenia, o których mowa we wniosku, nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie (Belgii).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące Ordynacji podatkowej w zakresie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

Czy Spółka postąpi prawidłowo nie naliczając zgodnie z art. 53 Ordynacji podatkowej odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, jeżeli (i) pobyt pracownika na terytorium Belgii z przyczyn losowych nie przekroczy 183 dni, (ii) Spółka w tym czasie naliczała i pobierała zaliczki od wypłacanych wynagrodzeń według belgijskich przepisów podatkowych, oraz (iii) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dane zdarzenie losowe wystąpiło, Spółka naliczy i pobierze zaliczki od wypłacanych wynagrodzeń opodatkowanych za ten okres na terytorium Belgii.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postąpi prawidłowo nie naliczając zgodnie z art. 53 Ordynacji podatkowej odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, jeżeli:

i. pobyt pracownika na terytorium Belgii z przyczyn losowych nie przekroczy 183 dni,

ii. Spółka w tym czasie naliczała i pobierała zaliczki od wypłacanych wynagrodzeń według belgijskich przepisów podatkowych, oraz

iii. do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dane zdarzenie losowe wystąpiło, Spółka naliczy i pobierze zaliczki od wypłacanych wynagrodzeń opodatkowanych za ten okres na terytorium Belgii.

W przypadku, gdy z góry zakłada się, że okres pobytu pracownika na terytorium Belgii przekroczy 183 dni, wówczas stosownie do art. 15 ust. 1 UPO od pierwszego dnia jego pobytu na terytorium Belgii Spółka będzie obowiązana naliczać i pobierać zaliczki od wypłacanego mu wynagrodzenia według belgijskich przepisów podatkowych #8722; Spółka dopełni zatem wszystkich przypadających na nią w tym czasie obowiązków płatnika.

Fakt skrócenia z przyczyn losowych pobytu pracownika do okresu ostatecznie nieprzekraczającego 183 dni spowoduje, że zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 2 UPO #8722; wypłacane mu wynagrodzenia podlegać będą opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Wówczas natomiast, obowiązek naliczenia i poboru zaliczek przez Spółkę (zgodnie z art. 31 w zw. z art. 32 ust. 1 do 6 Ustawy PIT) od wypłacanych wynagrodzeń za miesiące, w których zaliczki naliczone i pobrane zostały według belgijskich przepisów podatkowych, powstanie (zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy PIT) 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dane zdarzenie losowe skutkujące skróceniem czasu jego pobytu w Belgii poniżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym wystąpiło.

Dopełnienie tego obowiązku przez Spółkę w ww. terminie oznaczać będzie, że nie powstanie zaległość podatkowa w rozumieniu art. 51 § 2 Ordynacji Podatkowej, od której obliczane są odsetki za zwłokę (tak jak od innych rodzajów należności publicznoprawnych niezapłaconych w terminie). Brak zaległości podatkowej z tytułu niezapłaconej w terminie płatności zaliczki na podatek wyklucza zastosowanie art. 53 Ordynacji Podatkowej, tzn. pociąga za sobą bezskuteczność roszczenia o odsetki z tego tytułu.

Jednocześnie należy wskazać, że zapłacony za granicą podatek stanowić będzie dla pracownika nadpłatę, o którą będzie mógł wnioskować według właściwych belgijskich przepisów podatkowych.

Spółka wskazała, że powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 kwietnia 2013 r. (ILPB2/415-121/12/13-S/WS), wydanej na skutek prawomocnego wyroku WSA w Poznaniu z 25 października 2012 r. (I SA/Po 598/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z powyższego wynika generalny obowiązek (reguła) pobierania zaliczki od wskazanych dochodów. Odstępstwo od każdej reguły zgodnie z zasadami wykładni prawa, nie budzącymi sporu zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, winno być wyraźne a przepisy sankcjonujące wyjątek nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Jednym z przepisów normujących wyjątek od skomentowanej powyżej reguły poboru zaliczek jest art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Opodatkowanie dochodów ze stosunku pracy wykonywanej za granicą jest natomiast uregulowane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. W opisywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 15 Konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ww. konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 cytowanej konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

Z powyższego wynika, że przychody ze stosunku pracy świadczonej przez polskiego rezydenta na terytorium Belgii, co do zasady będą opodatkowane w Belgii, w Polsce zaś rozliczane będą zgodnie z art. 23 ww. konwencji. W przypadku jednak gdy jednocześnie spełnione zostaną warunki w przytaczanym powyżej art. 15 ust. 2 dochody ze stosunku pracy osiągnięte przez polskiego rezydenta na terytorium Belgii podlegać będą opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Ponieważ przesłanki z art. 15 ust. 2 lit. b oraz lit. c są w niniejszej sprawie bez wątpienia spełnione, krótkiej analizy wymaga przesłanka z art. 15 ust. 2 lit. a konwencji. Wskazać należy, że przekroczenie, bądź nie przez podatnika 183-dniowego okresu przebywania w Belgii w ostateczny sposób przesądza, w którym kraju (i w zgodzie z ustawodawstwem którego kraju) dochody te będą opodatkowane. W obu przypadkach opodatkowanie stosuje się konsekwentnie do dochodów osiąganych przez cały okres przebywania na terytorium Belgii.

W przedmiotowej sprawie wobec wcześniejszego (mającego miejsce przed upływem 183 dniowego okresu) z przyczyn losowych powrotu pracownika do Polski, całość jego dochodów podlegać będzie opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Polsce. Prawdą jest, że zgodnie w treścią art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się stanowczym określeniem "zakład pracy nie pobiera zaliczek". Brak poboru zaliczek uzasadniony jest jednak jedynie wówczas, gdy kumulatywnie spełnione są wszystkie trzy przesłanki z komentowanego powyżej art. 15 ust. 2 konwencji. Obowiązek oceny odnośnie spełnienia wszystkich przesłanek uzasadniających niepobieranie zaliczek jak i związane z nim ryzyko ciążą tylko i wyłącznie na płatniku. Jednocześnie zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, brak jest jakichkolwiek unormowań nakazujących szczególne traktowanie płatnika, który z jakichkolwiek powodów nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku poboru zaliczek. W chwili, gdy bezsprzecznym stało się, że pobyt pracownika na terytorium Belgii nie przekroczył 183 dni, ponad wszelką wątpliwość nie znajdzie zastosowania wspomniany art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym znajdą zastosowanie wszystkie przepisy dotyczące obowiązków płatnika wynikające z tej ustawy.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Przepis art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 26 Ordynacji podatkowej, podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Mocą art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przy czym organ podatkowy może wydać tę decyzję również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego (art. 30 § 4 i 6 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

W świetle art. 51 § 2 ww. ustawy, za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku.

Przepis art. 51 § 3 ordynacji podatkowej, przepisy § 1 i 2 stosuje się również do należności z tytułu podatków, zaliczek na podatki oraz rat podatków niewpłaconych w terminie płatności przez płatnika lub inkasenta.

Skoro rozstrzygnięte zostało, że wynagrodzenie ze stosunku pracy podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, to zastosowanie znajdą wszelkie przepisy dotyczące obowiązku płatnika, w tym dotyczące obowiązku zapłaty odsetek. Ilekroć bowiem pobór odsetek doznaje jakichkolwiek ograniczeń, dzieje się tak mocą wyraźnego przepisu ustawy, jako przykład przytoczyć tu można art. 56 § 1a ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym w przypadku złożenia prawnie skutecznej korekty deklaracji wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty i zapłaty w całości, w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty, zaległości podatkowej, stosuje się obniżoną stawkę odsetek za zwłokę w wysokości 75% stawki, o której mowa w § 1. Stawka odsetek za zwłokę jest zaokrąglana w górę do dwóch miejsc po przecinku.

W rozpatrywanej sprawie takich przepisów brak, zatem płatnik zobowiązany jest do wpłat odsetek od poszczególnych zaliczek w pełnej wysokości lub podatku pobranego a niewpłaconego.

W analizowanym przypadku, stosownie do art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1. Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego (art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej).

Z powyższego obowiązku ustawowego #8722; naliczenia odsetek za zwłokę należnych od dnia następnego, po dniu, w którym podatek (zaliczka) powinien być uregulowany #8722; nie zwalnia fakt nie pobierania lub pobierania przez płatnika w ciągu roku zaliczek z tytułu wypłacanych wynagrodzeń z pracy najemnej w Belgii. Jednakże stosownie do art. 26a ust. 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362 i 596) - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Wynika z tego, że w przypadku m.in. przychodów ze stosunku pracy (a te są przedmiotem niniejszej interpretacji) odpowiedzialność za prawidłowe pobranie podatku (zaliczek) ciąży wyłącznie na płatniku, czyli na Wnioskodawcy. Dotyczy to także przypadków gdy Spółka uzna, że przychód będzie podlegał opodatkowaniu poza Polską, a następnie (niezależnie od przyczyn) okaże się, że dochód jednak podlega opodatkowaniu w Polsce (np. w przypadku nieprzewidzianego skrócenia pobytu pracownika za granicą). Wnioskodawca ponosi wyłączną odpowiedzialność za błędne niepobranie tego podatku (zaliczek).

Zatem w sytuacji, gdy podatnik został delegowany za granicę z zamiarem pobytu dłużej niż 183 dni, a faktycznie przebywał krócej niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego lub kończącego się w danym roku podatkowym, zaliczki na podatek dochodowy winny być obliczane, pobierane i odprowadzane w Polsce. W takiej sytuacji Spółka ponosi wyłączną odpowiedzialność za błędne niepobranie tych zaliczek. Płatnika obciążają również, na podstawie art. 53 Ordynacji podatkowej, odsetki za zwłokę należne od dnia następnego, po dniu, w którym podatek (zaliczka) powinien być uregulowany.

Wobec powyższego, Spółka nie postąpi prawidłowo nie naliczając odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych, jeżeli (i) pobyt pracownika na terytorium Belgii z przyczyn losowych nie przekroczy 183 dni, (ii) Spółka w tym czasie naliczała i pobierała zaliczki od wypłacanych wynagrodzeń według belgijskich przepisów podatkowych, oraz (iii) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dane zdarzenie losowe wystąpiło, Spółka naliczy i pobierze zaliczki od wypłacanych wynagrodzeń opodatkowanych za ten okres na terytorium Belgii.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie tut. organ wskazuje, że powołany we wniosku wyrok sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, tak jak orzeczenia odmienne, np. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 909/11.

Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innej sprawie i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku. Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Wnioskodawczynię i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami. Niewątpliwie powołanie orzecznictwa ma na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu, lecz nieodniesienie się przez organ do orzecznictwa wskazanego w piśmie podatnika samo w sobie nie stanowi naruszenia prawa.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek od wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy na terenie Belgii na okres nieprzekraczający 183 dni, rozstrzygnięto interpretacją z dnia 28 listopada 2014 r. nr ILPB1/415-994/14-2/AMN. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaprzestania naliczania zaliczek od wynagrodzeń pracowników, których zamierzony okres pobytu za granicą miał być krótszy niż 183 dni, a faktyczny okres przebywania za granicą przekroczył 183 dni, rozstrzygnięto interpretacją z dnia 28 listopada 2014 r. nr ILPB1/415-994/14-3/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.