ILPB1/415-982/09-2/AG
Pismo z dnia 26 października 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-982/09-2/AG
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ujęcia w ewidencji środków trwałych gruntu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ujęcia w ewidencji środków trwałych gruntu.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
W dniu xx listopada 2008 r. aktem notarialnym potwierdzonym fakturami zakupu Wnioskodawca nabył od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działkę. Grunt ten Wnioskodawca nabył na swoje nazwisko a nie na działalność gospodarczą, którą prowadzi od 2006 r.. W akcie notarialnym figuruje tylko Wnioskodawca bez małżonki, zakup nastąpił za własne środki.
Zakup na imię i nazwisko a nie na działalność gospodarczą podyktowany był tym, że kupując ww. grunt Wnioskodawca nie znał szczegółów zagospodarowania przestrzennego i pozwoleń, które mógł uzyskać poza mieszkalnym. Jednak po sprawdzeniu (po zakupie) wszystkich warunków zabudowy i pozwoleń w Starostwie okazało się, że Wnioskodawca może uzyskać pozwolenie na budowę na powyższym gruncie domu z częścią na wynajem pokoi gościnnych lub krótkotrwałego zakwaterowania.
Wobec powyższego Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, prowadząca podatkową księgę przychodów i rozchodów, opodatkowany wg zasad opisanych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zarejestrowany jako czynny płatnik podatku od towarów i usług, postanowił wprowadzić do działalności gospodarczej zakupiony w dniu xx listopada 2008 r. grunt do środków trwałych i w najbliższym czasie rozpocząć inwestycję - budowę domu pod wynajem.
Na zakupiony grunt Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT z naliczonym podatkiem 22%.
Wprowadzając zakup gruntu do środków trwałych, na którym powstanie inwestycja związana ze sprzedażą opodatkowaną wg stawki VAT 7%, Wnioskodawca podał, iż ma prawo do skorygowania deklaracji VAT-7 od listopada 2008 r. i odliczyć VAT naliczony od zakupu gruntu wg stawki 22%.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Czy prawidłowe jest ujęcie w ewidencji środków trwałych zakupu gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.
Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl powyższych uregulowań i w obawie przed interpretacją urzędów skarbowych Wnioskodawca we wrześniu 2009 r. wprowadził zakupiony grunt do działalności gospodarczej i wprowadził do ewidencji środków trwałych z datą jego zakupu, tj. xx listopada 2008 r. Zainteresowany podał, iż grunty jako środki trwałe nie podlegają amortyzacji aż do momentu zakończenia inwestycji.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Natomiast w myśl art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:
grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność
- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Stosownie do treści art. 22n ust. 2 cytowanej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:
liczbę porządkową,
datę nabycia,
datę przyjęcia do używania,
określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
wartość początkową,
stawkę amortyzacyjną,
kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony,
zaktualizowaną wartość początkową,
zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,
wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową,
datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Podejmując decyzję o przeznaczeniu gruntu na działalność gospodarczą, Wnioskodawca uzyskał z tym dniem prawo do wprowadzenia gruntu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w której - w myśl art. 22n ust. 2 ww. ustawy - należało wskazać datę nabycia (pkt 2) oraz datę przyjęcia do używania (pkt 3).
Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż zakupiony grunt należy ująć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.