ILPB1/415-982/09-2/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 października 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-982/09-2/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ujęcia w ewidencji środków trwałych gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ujęcia w ewidencji środków trwałych gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu xx listopada 2008 r. aktem notarialnym potwierdzonym fakturami zakupu Wnioskodawca nabył od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działkę. Grunt ten Wnioskodawca nabył na swoje nazwisko a nie na działalność gospodarczą, którą prowadzi od 2006 r.. W akcie notarialnym figuruje tylko Wnioskodawca bez małżonki, zakup nastąpił za własne środki.

Zakup na imię i nazwisko a nie na działalność gospodarczą podyktowany był tym, że kupując ww. grunt Wnioskodawca nie znał szczegółów zagospodarowania przestrzennego i pozwoleń, które mógł uzyskać poza mieszkalnym. Jednak po sprawdzeniu (po zakupie) wszystkich warunków zabudowy i pozwoleń w Starostwie okazało się, że Wnioskodawca może uzyskać pozwolenie na budowę na powyższym gruncie domu z częścią na wynajem pokoi gościnnych lub krótkotrwałego zakwaterowania.

Wobec powyższego Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, prowadząca podatkową księgę przychodów i rozchodów, opodatkowany wg zasad opisanych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zarejestrowany jako czynny płatnik podatku od towarów i usług, postanowił wprowadzić do działalności gospodarczej zakupiony w dniu xx listopada 2008 r. grunt do środków trwałych i w najbliższym czasie rozpocząć inwestycję - budowę domu pod wynajem.

Na zakupiony grunt Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT z naliczonym podatkiem 22%.

Wprowadzając zakup gruntu do środków trwałych, na którym powstanie inwestycja związana ze sprzedażą opodatkowaną wg stawki VAT 7%, Wnioskodawca podał, iż ma prawo do skorygowania deklaracji VAT-7 od listopada 2008 r. i odliczyć VAT naliczony od zakupu gruntu wg stawki 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy prawidłowe jest ujęcie w ewidencji środków trwałych zakupu gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl powyższych uregulowań i w obawie przed interpretacją urzędów skarbowych Wnioskodawca we wrześniu 2009 r. wprowadził zakupiony grunt do działalności gospodarczej i wprowadził do ewidencji środków trwałych z datą jego zakupu, tj. xx listopada 2008 r. Zainteresowany podał, iż grunty jako środki trwałe nie podlegają amortyzacji aż do momentu zakończenia inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1.

grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2.

budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3.

dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4.

wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,

5.

składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22n ust. 2 cytowanej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

1.

liczbę porządkową,

2.

datę nabycia,

3.

datę przyjęcia do używania,

4.

określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,

5.

określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

6.

symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,

7.

wartość początkową,

8.

stawkę amortyzacyjną,

9.

kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony,

10.

zaktualizowaną wartość początkową,

11.

zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,

12.

wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową,

13.

datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podejmując decyzję o przeznaczeniu gruntu na działalność gospodarczą, Wnioskodawca uzyskał z tym dniem prawo do wprowadzenia gruntu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w której - w myśl art. 22n ust. 2 ww. ustawy - należało wskazać datę nabycia (pkt 2) oraz datę przyjęcia do używania (pkt 3).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż zakupiony grunt należy ująć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl