ILPB1/415-974/09-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej dwóch osób fizycznych. Rozlicza się na zasadach ogólnych. Głównym przedmiotem działalności jest najem lokali użytkowych w budynku biurowym, którymi wspólnicy są współwłaścicielami i należy on do środków trwałych firmy. Prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów wg metody uproszczonej, stosując art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty uzyskania przychodów księgowane są w dniu ich poniesienia, zdefiniowanym w art. 22 ust. 6b ww. ustawy.

Raz do roku spółka otrzymuje dokument - Decyzja Wymiarowa - która nakłada obowiązek zapłaty podatku od tej nieruchomości. Dokument ten zawiera następujące dane:

* dane wystawcy - nazwa i adres,

* dane współwłaścicieli - imiona, nazwiska, adresy,

* określenie miejsca nieruchomości,

* miejsce i data wystawienia dokumentu,

* datę ustanowienia decyzji wymiarowej oraz rok, którego dotyczy,

* określenie, że decyzja dotyczy podatku od nieruchomości oraz pełna wysokość tego podatku,

* rodzaj nieruchomości oraz sposób wyliczenia podatku do zapłaty,

* informacja o wysokości rat oraz terminach ich zapłaty,

* informacja o numerze rachunku bankowego,

* podpis i pieczęć wystawcy decyzji,

* pouczenie oraz informacje o podstawach prawnych.

Na potrzeby prowadzonej działalności została zawarta umowa ubezpieczenia budynku od ognia, kradzieży i innych zdarzeń losowych. Na okoliczność zawarcia umowy została wystawiona Polisa Ubezpieczeniowa, zawiera ona dane wystawcy (nazwa, adres, numer NIP), przedmiot, zakres i okres ubezpieczenia, łączną kwotę składki do zapłaty, informacje o terminach i kwotach zapłaty poszczególnych rat, podpisy wystawcy i ubezpieczonego.

Decyzja Wymiarowa oraz polisa Ubezpieczeniowa księgowane są każda z osobna w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kol. 13 "Pozostałe wydatki" pod datami ich wystawienia w pełnych kwotach, na jakie opiewają.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć całą wartość podatku od nieruchomości oraz polisy, na podstawie dokumentu Decyzja Wymiarowa i Polisa, pod datami ich wystawienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć pełną wartość podatku od nieruchomości oraz pełną wartość polisy ubezpieczeniowej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniają one kryterium kosztów, Decyzja Wymiarowa oraz Polisa Ubezpieczeniowa posiadają informacje by spełnić kryteria dowodów księgowych. Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Wnioskodawca uważa, że ustawodawca nie uzależnia prawa do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów zobowiązań takich jak cały podatek od nieruchomości i cała składka na ubezpieczenie od terminu ich zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Ponadto wydatek musi być prawidłowo udokumentowany, w sposób nie budzący wątpliwości.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Przy rozliczaniu kosztów w czasie należy ustalić rodzaj poniesionych kosztów. W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, w sposób określony jak Wnioskodawca, moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 22 ust. 4 oraz ust. 6b ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Przedmiotem tej działalności jest najem środka trwałego będącego własnością wspólników.

W związku z posiadaniem nieruchomości wspólnicy są zobowiązani do uiszczania corocznie podatku od nieruchomości, a mając na względzie bezpieczeństwo uiszczają również składki polisy ubezpieczeniowej. Opłaty te mogą być uiszczane w ratach - na podstawie decyzji i umowy.

Kwestią do rozstrzygnięcia jest moment zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć opłaty związane z uiszczeniem podatku od nieruchomości oraz polisy ubezpieczeniowej - jako kosztów pośrednich - w dacie wystawienia Decyzji Wymiarowej oraz umowy Polisy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.