ILPB1/415-97/07-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S. Ł. przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2007 r. (data wpływu 21 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, iż kontrahent, który świadczy na rzecz jego firmy usługi informatyczne, udokumentował sprzedaż wykonanych usług w latach 2006 i 2007 wystawionymi przez siebie rachunkami.

W sierpniu 2007 r. okazało się, że kontrahent w październiku 2006 r. przekroczył kwotę 10.000,00 euro uprawniającą go do zwolnienia z podatku VAT. W związku z faktem, iż kontrahent Wnioskodawcy nie wypełnił obowiązku rejestracji VAT-R w terminie, zgłosił się on do swojego urzędu skarbowego we wrześniu 2007 r., gdzie dokonał rejestracji z datą wsteczną tj. 31 października 2006 r.

Kontrahent Wnioskodawcy we wrześniu 2007 r. skorygował rachunki wystawione w okresie od października 2006 r. do sierpnia 2007 r. i na ich podstawie wystawił faktury VAT z datą bieżącą oraz datą sprzedaży odpowiadającą faktycznej dacie uzyskania przychodu. Korekty do rachunków oraz faktury VAT Wnioskodawca otrzymał we wrześniu 2007 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy na podstawie otrzymanych korekt do rachunków za okres październik 2006 r. - sierpień 2007 r. Wnioskodawca ma prawo do pomniejszenia kosztów bieżącej działalności w miesiącu ich wystawienia (tj. wrześniu 2007 r.) oraz jednocześnie ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów we wrześniu 2007 r. po stronie kosztów wartości netto wynikających z otrzymanych faktur.

Czy też - alternatywnie - Wnioskodawca winien korygować koszty poszczególnych miesięcy, których dotyczy transakcja.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do ujęcia w bieżącym roku (wrzesień 2007 r.) w podatkowej księdze przychodów i rozchodów korekt rachunków oraz ujęcia po stronie kosztów wartości netto wynikających z otrzymanych faktur VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) tiret drugi ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zatem w przedmiotowej sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje - zgodnie z przepisami regulującymi opodatkowanie podatkiem od towarów i usług - prawo do obniżenia podatku od towarów i usług o podatek naliczony zawarty w fakturze VAT, kosztem uzyskania przychodów jest wartość poniesionego wydatku, pomniejszona o podatek naliczony VAT.

Natomiast kwestię dotyczącą terminu zarachowania otrzymanych dokumentów, dotyczących poniesionych kosztów uzyskania przychodów, regulują przepisy art. 22 ust. 4-6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2007 r. przepisu art. 22 ust. 5 cyt. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast jak stanowi art. 22 ust. 5c cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 6 cyt ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Natomiast stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach lub inne dowody wymienione w § 13 i § 14.

Zasady poprawiania błędów w podatkowej księdze określa § 12 ust. 2 ww. rozporządzenia. Stwierdzone błędy w zapisach księgi podatkowej poprawia się, między innymi przez wprowadzenie do księgi niewpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym (§ 12 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Dowody sporządzane w celu skorygowania zapisu, mogą mieć postać: noty księgowej, faktury korygującej lub noty korygującej. Nabywca dokonuje korekty zapisów w podatkowej księdze po otrzymaniu tego typu dokumentu od sprzedawcy.

Dokumenty korygujące służą więc generalnie do usuwania błędów zawartych w części określającej między innymi, przedmiot i wartość sprzedaży, jak również mogą być wystawione w przypadku skorygowania innych błędów np. dotyczących sprzedawcy i nabywcy.

Dowody sporządzane w celu skorygowania zapisu stanowią więc dla nabywcy podstawę poprawienia błędów w zapisach księgowych odpowiednio po stronie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wystawienie faktur VAT, dokumentujących poniesienie wydatku, nastąpiło z dniem dokonania przez Pańskiego kontrahenta rejestracji dla celów podatku od towarów i usług. Należy zatem uznać, iż z tym dniem do obrotu weszły dokumenty, na podstawie których - zgodnie z przepisami regulującymi opodatkowanie podatkiem od towarów i usług - mógł Pan nabyć prawo do dokonania umniejszenia należnego zobowiązania w podatku od towarów i usług o podatek naliczony. To zaś, w efekcie końcowym, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego zgodnie z ww. art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem uznać, że skorygowanie wysokości kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w dacie wystawienia dowodów księgowych, o których mowa we wniosku, czyli we wrześniu 2007 r..

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem od towarów i usług został rozstrzygnięty pismem z dnia 19 grudnia 2007 r. nr ILPP1/443-256/07-4/IN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.