ILPB1/415-968/11-3/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. wpłynął wniosek Pana Jacka Kijewskiego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, odliczeń od dochodów oraz w zakresie wskazania metod podziału wykorzystania internetu dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i dla celów prywatnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 oraz § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 18 października 2011 r. znak ILPP2/443-1162/11-2/AKr, ILPB1/415-968/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia w części, w której nie wystąpią wszystkie elementy niezbędne do wydania interpretacji.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 października 2011 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 27 października 2011 r. i w tym czasie Wnioskodawca nie uzupełnił braków we wniosku. Do dnia dzisiejszego nie wpłynęła odpowiedź.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą na własne nazwisko. Jest czynnym podatnikiem VAT, a Jego działalność w całości jest opodatkowana podatkiem VAT. Działalność prowadzi w mieszkaniu w wyodrębnionym w tym celu pokoju. Pozostałe pomieszczenia mieszkania służą do realizacji życia prywatnego wraz z rodziną. Działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług informatycznych. W mieszkaniu utrzymuje telefon stacjonarny, wyłącznie na potrzeby firmy, gdyż wielu klientów preferuje wykonywanie połączeń na telefon stacjonarny.

Zainteresowany wiele z usług dla swoich klientów świadczy zdalnie, potrzebuje więc szerokopasmowego dostępu do internetu. W związku z powyższym płaci abonament za telefon stacjonarny oraz zawarł umowę na dostawę internetu. Faktura za energię elektryczną jest wystawiona na Wnioskodawcę i Jego żonę. Za usługi telekomunikacyjne i opłaty za internet Zainteresowany otrzymuje fakturę od jednego operatora wystawioną na siebie i na żonę. Usługi te stanowią pakiet usług, które są Wnioskodawcy niezbędne w wykonywaniu działalności gospodarczej. Z telefonu stacjonarnego ani Zainteresowany w zakresie prywatnych rozmów, ani członkowie Jego rodziny nie korzystają. Wszyscy bowiem dysponują telefonami komórkowymi. Sporadycznie zdarza się, że członkowie rodziny korzystają natomiast z internetu w celach prywatnych.

Wnioskodawca szacuje, że wykorzystanie internetu na sprawy prywatne nie przekracza miesięcznie 10% całkowitego wykorzystywania internetu w mieszkaniu, co oznacza, że 90% wykorzystania internetu przeznaczone jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Podobnie wygląda sytuacja z wykorzystaniem energii elektrycznej. Ponieważ w pokoju, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą bez przerwy włączony jest serwer, dodatkowo po kilka komputerów, które naprawia, wykorzystanie energii na potrzeby działalności gospodarczej w Jego przypadku jest znacznie wyższe niż wykorzystywanie energii na cele prywatne. Nie ma możliwości zainstalowania odrębnych liczników, ale informacje o normatywnym zużyciu energii przez urządzenia wykorzystywane w działalności wskazują na to, że aż w 60% opłaty za energię elektryczną dotyczą wykorzystania energii przez Wnioskodawcę na potrzeby realizacji usług w działalności gospodarczej.

Dotychczas Zainteresowany nie ujmował w kosztach powyższych wydatków, a także nie odliczał od nich VAT. Przez okres kilkuletni prowadził obserwacje zużycia i obliczeń normatywnego wykorzystania ww. mediów na cele prowadzonej działalności. Efekty normatywnego zużycia urządzeń przedstawił w opisie zaistniałego stanu przyszłego.

Kilkuletnia obserwacja i podane przez Wnioskodawcę wyniki tej obserwacji są najbliższe rzeczywistości, inne rodzaje przybliżonych szacunków, jak np. udział powierzchni wykorzystanej na potrzeby działalności gospodarczej do powierzchni całkowitej mieszkania ze względu na charakter działalności jaką prowadzi, nie odzwierciedla rzeczywistego zużycia ww. mediów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na utrzymanie w mieszkaniu telefonu stacjonarnego, energii elektrycznej, oraz łącza internetowego służą wykonywanej przez Niego działalności gospodarczej. Zainteresowany twierdzi, że nie ma podstaw do tego, aby wydatki te nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodu. Bez działającego łącza internetowego, energii elektrycznej i telefonu, na który dzwonią klienci, Wnioskodawca nie mógłby sprawnie realizować czynności w ramach działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza wydatków na media z wydatków możliwych do zaliczenia w działalności gospodarczej.

Jak wyjaśnił Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2007 r. ITPP1/443-142B/07/RS, ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących jednocześnie potrzebom działalności gospodarczej i potrzebom osobistym spoczywa zawsze na podatniku. Sposób podziału winien odzwierciedlać rzeczywiste wykorzystanie mediów w działalności gospodarczej.

Z kolei Naczelnik Urzędu Skarbowego we Włoszczowej w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11 września 2007 r., PPK/443-5/2007 wskazał, że jeśli nie jest możliwe np. zainstalowanie odrębnych liczników energii, pozostaje metoda szacunkowa, która umożliwi podział zużycia energii i ustalenie części podatku VAT, która podlegać będzie odliczeniu od podatku należnego.

Podział zaproponowany przez Wnioskodawcę wynika z obserwacji stanu w okresie kilkuletniego prowadzenia działalności gospodarczej. Zainteresowany uważa, że odniesienie procentowe powierzchni wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni mieszkania nie odzwierciedlałoby w Jego sytuacji stanu rzeczywistego, bowiem oznaczałoby, że znaczną część internetu i energii elektrycznej wykorzystuje na potrzeby prywatne.

Z charakteru prowadzonej działalności gospodarczej, potrzeb klientów Zainteresowanego wynika jednak, że usługi internetu w 90%, a energia elektryczna w 60% są potrzebne dla realizacji świadczonych usług dla klientów.

Do faktury, w której zawarte są opłaty za telefon stacjonarny Wnioskodawca nie otrzymuje bilingu, bowiem nie prowadzi rozmów telefonicznych z aparatu stacjonarnego, jest on wykorzystywany jedynie do wysyłania faksów kontrolnych u obsługiwanych klientów i sporadycznie do wykonywania rozmów testowych na numery stacjonarne i "A" klientów w celu sprawdzenia ich działania, np. w centrali telefonicznej lub bramce "A".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczność, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w mieszkaniu w wyodrębnionym w tym celu pokoju. Pozostałe pomieszczenia mieszkania służą do realizacji życia prywatnego wraz z rodziną. Działalność ta polega na świadczeniu usług informatycznych. W mieszkaniu Zainteresowany utrzymuje w związku z prowadzoną działalnością telefon stacjonarny. Oprócz tego, dla prowadzenia działalności niezbędny jest szerokopasmowy dostępu do internetu, a w związku z działalnością Wnioskodawca ponosi również koszty związane z poborem energii elektrycznej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki związane z uiszczeniem opłat za telefon stacjonarny, dostęp do internetu oraz opłaty za zużytą energię elektryczną - w części wykorzystanej na cele związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością w zakresie usług informatycznych - stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy stanowią koszt uzyskania przychodu.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał bowiem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkami, a uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki powyższe jako niewskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Zainteresowany podał, iż utrzymuje telefon stacjonarny, wyłącznie na potrzeby firmy, gdyż wielu klientów preferuje wykonywanie połączeń na telefon stacjonarny, a wiele z usług dla swoich klientów świadczy zdalnie, potrzebuje więc także szerokopasmowego dostępu do internetu. Z telefonu stacjonarnego ani Wnioskodawca ani Jego rodzina nie korzysta prywatnie. Natomiast z wieloletnich obserwacji Wnioskodawcy wynika, że około 60% opłaty za energię elektryczną oraz 90% wykorzystania internetu dotyczy działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, że nie ma możliwości zainstalowania odrębnych liczników, ale informacje o normatywnym zużyciu energii przez urządzenia wykorzystywane w działalności wskazują na ww. zużycie. Na powyższe zużycie wskazują również kilkuletnie obserwacje oraz obliczenia normatywnego wykorzystania ww. mediów na cele prowadzonej działalności.

Zainteresowany zaznacza, iż inne rodzaje przybliżonych szacunków, jak np. udział powierzchni wykorzystanej na potrzeby działalności gospodarczej do powierzchni całkowitej mieszkania ze względu na charakter działalności jaki prowadzi, nie odzwierciedla rzeczywistego zużycia ww. mediów. Działalność prowadzona jest w jednym pokoju i nie sposób w omawianym przypadku uznać, iż właściwą metodą podziału zużytych mediów na cele działalności jest proporcjonalne przyporządkowanie wydatków w stosunku do powierzchni wykorzystywanej w działalności.

Należy zaznaczyć, iż ustawa o podatku dochodowym nie zawiera uregulowań dotyczących omawianego przypadku. Jej uregulowania dotyczą jedynie możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż wydatki na internet, utrzymanie telefonu stacjonarnego, oraz opłaty za energię użytą w mieszkaniu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto należy stwierdzić, iż Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 90% opłaty za internet wykazanej na fakturze dostawcy oraz w 60% wartości netto opłaty za energię elektryczną. Natomiast wydatek na abonament za telefon stacjonarny Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwocie całkowitej ujętej w fakturze.

Zaproponowany przez Wnioskodawcy podział wykorzystania energii - normatywne zużycie energii przez używany przez Niego sprzęt w działalności gospodarczej, może stanowić właściwą metodę podziału celu wykorzystania energii elektrycznej, a obserwacje związane z używaniem internetu i podziałem na cele jego wykorzystania mogą stanowić właściwą metodę stosowaną dla potrzeb przyszłego ujęcia tych wydatków do kosztów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. odliczeń od dochodów) wniosek rozstrzygnięto postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r. nr ILPB1/415-968/11-4/AG, natomiast w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek rozstrzygnięto odrębnym pismem. Podanie w części dotyczącej wskazania metod podziału wykorzystania internetu dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i dla celów prywatnych rozstrzygnięto postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r. nr ILPP2/443-1162/11-4/AKr, ILPB1/415-968/11-5/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.