ILPB1/415-951/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W celu zminimalizowania ewentualnych negatywnych skutków finansowych mogących wynikać z błędnych decyzji podejmowanych przez osoby zarządzające zawarto umowę ubezpieczenia potwierdzoną polisą dotyczącą ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków kierownictwa spółdzielni. W polisie jako ubezpieczającego wskazano Spółdzielnię, nie wskazano natomiast imiennie osób ubezpieczonych. Umowa ubezpieczenia zawiera datę retroaktywną, zapewniając pełne pokrycie wsteczne, a więc również w zakresie zdarzeń, które miały miejsce przed datą rozpoczęcia ważności polisy.

Zgodnie z zapisami przedmiotowej polisy oraz OWU zawiera ona następującą definicję osób ubezpieczonych:

Członek kierownictwa to:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt związany z wykupieniem przedmiotowej polisy OC stanowi dla członków kierownictwa przychód z tytułu wykonywanej funkcji w rozumieniu art. 12 i art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) i podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Jeśli tak, to w jaki sposób należy naliczyć przychód podlegający opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opłaceniem składki osobom objętym umową ubezpieczenia, nie ma obowiązku doliczania przychodu i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przychodami co do zasady są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika, w roku kalendarzowym, pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Kierownictwo objęte ubezpieczeniem nie uzyskuje korzyści osobistych, gdyż ubezpieczenie nie wiąże się z ich prywatnymi potrzebami. Z powyższego artykułu wynika, że w przypadku pieniędzy czy wartości pieniężnych przychód powstaje w chwili ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji, natomiast w przypadku świadczeń w naturze przychód powstaje dopiero z chwilą ich otrzymania. Ustawodawca wyraźnie wskazuje w tym przepisie na fakt, że aby uznać nieodpłatne świadczenie za przychód musi nastąpić jego faktyczne otrzymanie. Nie stanowi zaś przychodu możliwość otrzymania.

Zatem, aby objęty ubezpieczeniem członek kierownictwa osiągnął przychód, jego wartość musi być znana lub możliwa do ustalenia na podstawie powyższego artykułu. Objęte ubezpieczeniem osoby mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności. Skutkiem tego jest zróżnicowane prawdopodobieństwo i wysokość obowiązku odszkodowawczego. W okresie objętym ubezpieczeniem krąg ubezpieczonych osób może podlegać zmianom. Składka roczna płacona jest niezależnie od liczby ubezpieczonych osób. Osoby objęte ubezpieczeniem nie są wskazane imiennie w polisie.

Zdaniem Spółdzielni, powyższe dane informują o braku możliwości określenia przychodu przypadającego na konkretnego ubezpieczonego członka kierownictwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne #8722; to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu #8722; przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. W konsekwencji opłacenie składki przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Świadczenie nieodpłatne stanowi bowiem w tym przypadku ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia.

Jednakże z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu może podlegać tylko przychód ze świadczeń nieodpłatnych faktycznie otrzymanych. Ustalenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wymaga wskazania osoby będącej beneficjentem świadczenia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że polisa nie wskazuje imiennie osób objętych ubezpieczeniem (ubezpieczonych), wskazuje jedynie poszczególne grupy osób objętych ubezpieczeniem w okresie ubezpieczeniowym. Krąg osób ubezpieczonych jest bez wątpienia otwarty - podlegać może zmianom osobowym oraz ilościowym w trakcie trwania ubezpieczenia.

Zatem w przypadku, gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (ewentualnie w załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych, ponieważ brak jest podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że w rozpatrywanej sprawie koszt związany z wykupieniem polisy odpowiedzialności cywilnej nie stanowi dla członków kierownictwa przychodu - w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto informuje się, że odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące kwestii sposobu naliczenia przychodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu poniesionego kosztu związanego z wykupieniem polisy, o której mowa we wniosku, gdyż z uwagi na rozstrzygnięcie sprawy dotyczące pytania w kwestii powstania przychodu z ww. tytułu, pytanie to stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.