ILPB1/415-947/08-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2008 r. (data wpływu 19 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 13 czerwca 2008 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej Urzędu Miasta (...) Przedmiotem działalności jest przede wszystkim nauka języków obcych (PKD 85.89.A) oraz pozostałe pozaszkolne formy edukacji (PKD 85.59.B). Zainteresowana podaje, iż powyższa działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podaje, że w dniu 30 czerwca 2008 r. zakupiła nieruchomość, którą wykorzystuje wyłącznie dla celów działalności gospodarczej. Nieruchomość ta została wprowadzona do środków trwałych. W celu sfinansowania zakupu nieruchomości Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt hipoteczny. Ze względu na przepisy bankowe Zainteresowana nie miała możliwości zawarcia umowy jako przedsiębiorca, w związku z czym umowę kredytową zawarła jako osoba prywatna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od kredytu hipotecznego i związane z nim koszty prowizji i innych opłat bankowych związanych z obsługą kredytu zaciągniętego przez osobę fizyczną w celu sfinansowania zakupu nieruchomości wraz z przynależnym jej gruntem, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Zakupiona przez Wnioskodawczynię nieruchomość służy uzyskiwaniu przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, została wprowadzona do środków trwałych i jest amortyzowana. Wnioskodawczyni uważa, że koszty bankowe związane z obsługą kredytu, będącego źródłem sfinansowania zakupu środka trwałego, nie są wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy, w związku z czym będą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 powołanej ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów.)

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie w ewidencji środków trwałych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy wykaże Ona związek pomiędzy wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Zatem, aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie zwiększać kosztów inwestycji.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny należy uznać, iż odsetki od kredytu hipotecznego - przeznaczonego na zakup nieruchomości i związane z nim koszty prowizji i inne opłaty bankowe związane z obsługą kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże mając na względzie fakt, że przedmiotowa nieruchomość została wprowadzona przez Wnioskodawczynię do ewidencji środków trwałych, należy dodać, iż zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem nieruchomości do ewidencji środków trwałych zwiększają wartość początkową tej nieruchomości i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu przedmiotowej nieruchomości do ewidencji środków trwałych podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.