ILPB1/415-928/08-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 lutego 2002 r. Wnioskodawczyni razem z małżonkiem nabyła nieruchomość rolną o pow. 0,8820 ha zabudowaną (z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego z częścią inwestycyjną i z garażem). W małżeństwie tym obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej. Na ten cel wzięto kredyt mieszkaniowy.

Zainteresowana informuje, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Natomiast mąż samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą od 1994 r., w tym działalność polegającą na świadczeniu usług pralniczych. W tym celu za zgodą Wnioskodawczyni zaadoptowane zostały pomieszczenia części budynku (część inwestycyjna), która została ujęta w ewidencji środków trwałych, amortyzowana i wykorzystywana za Jej zgodą dla celów działalności gospodarczej.

W dniu 31 października 2008 r. mąż Zainteresowanej sprzedał firmę jako zorganizowaną całość (w tym prawo do korzystania z części nieruchomości dla celów prowadzonej tam działalności gospodarczej z tytułu współwłasności) i zakończył działalność gospodarczą.

W tym samym dniu nieruchomość została sprzedana jako składnik małżeńskiego majątku dorobkowego, której część była wykorzystywana na cele wspomnianej wyżej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni podaje, że chce samodzielnie rozliczyć się z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości Wnioskodawczyni powinna rozliczyć wg zasad wynikających z art. 19 jako sprzedaż nieruchomości określonej w art. 10 ust. 1 pkt 8, czy też z uwzględnieniem art. 14 ust. 2 i 2c przez zapłatę części podatku jako podatku z przychodu w działalności gospodarczej, której de facto nie prowadziła.

Zdaniem Wnioskodawczyni, winna zapłacić podatek dochodowy z tytułu sprzedaży nieruchomości wg zasad określonych w art. 19, bowiem źródłem przychodu jest sprzedaż nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8) z wyłączeniem części budynku, która była użytkowana przez Jej męża dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i której sprzedaż jest przychodem z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 i 2c).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Z treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że ww. przepisu nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również:

nbspnbsp a) środkami trwałymi,

nbspnbsp b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

nbspnbsp c) wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem nabyła w 2002 r. nieruchomość rolną zabudowaną (z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego z częścią inwestycyjną i z garażem). Część inwestycyjna przedmiotowej nieruchomości została przeznaczona na cele prowadzonej przez męża Zainteresowanej działalności gospodarczej. Część ta wprowadzona została do ewidencji środków trwałych, odpisy amortyzacyjne ujmowano w kosztach uzyskania przychodów.

Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, iż uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wchodzącej w skład wspólności małżeńskiej, z wyłączeniem części wykorzystywanej w działalności gospodarczej Jej męża, winna rozliczyć według zasad określonych w art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako sprzedaż nieruchomości określoną w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), został złożony przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.