ILPB1/415-921/11-4/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 września 2011 r. Nr ILPB1/415-921/11-2/AA, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 września 2011 r., natomiast w dniu 30 września 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki działającej pod firmą spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej "Spółka"). Spółka zawarła w latach 2009-2010 umowy leasingu operacyjnego na zakup sprzętu wykorzystywanego do prowadzenia działalności Spółki (dalej "Umowy") w tym m.in. na zakup okleiniarki, wózka widłowego oraz samochodu osobowego. Przedmiotem umów było oddanie na czas określony do używania, wybranego przez Spółkę sprzętu, stanowiącego przedmiot leasingu, nabytego w tym celu przez Finansującego, w zamian za opłaty leasingowe, w umówionych ratach. Postanowienia umów i załączonych do niej Ogólnych Warunków umowy Leasingu Operacyjnego (OWU) przewidywały, że zawarcie Umów nastąpi dopiero po zapłacie przez Spółkę pierwszej raty leasingowej, opłaty administracyjnej lub wstępnej opłaty leasingowej.

Z powyższego wynika zatem, że zapłata pierwszej raty opłaty administracyjnej czy wstępnej opłaty leasingowej warunkowała każdorazowo realizację Umowy.

Pozostałe raty leasingowe spłacane były comiesięcznie przez okres kolejnych miesięcy (odpowiednio dla zawartych umów 35, 36 i 61 miesięcy).

W przypadku każdej umowy Wnioskodawca uiszczoną pierwszą ratę, opłatę administracyjną czy wstępną opłatę leasingową ujmował w ciężar kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu trwania danej Umowy.

Wnioskodawca informuje jednocześnie, że:

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że nie stosował przepisu art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Uiszczoną pierwszą ratę, opłatę administracyjną czy wstępną opłatę leasingową zaliczał równomiernie do kosztów poszczególnych miesięcy objętych okresem leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może uznać pierwsza ratę leasingową, opłatę administracyjną i wstępną opłatę leasingową za jednorazowy koszt podatkowy w dacie poniesienia kosztu.

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsza rata, opłata administracyjna i wstępna opłata leasingowa stanowią koszt pośredni związany z przychodami prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro zapłata pierwszej raty, opłaty administracyjnej i wstępnej opłaty leasingowej warunkowały realizację poszczególnej Umowy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zapłata tych należności dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Mając na uwadze powyższe, zapłata pierwszej raty, opłaty administracyjnej i wstępnej opłaty leasingowej winna być uznana za koszt dotyczący całej Umowy. W konsekwencji Wnioskodawca powinien zaliczać te wydatki do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, proporcjonalnie do czasu trwania Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W świetle art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r., opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Stosownie do treści art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem pierwszej raty leasingowej, opłaty administracyjnej i wstępnej opłaty leasingowej.

Moment zaliczenia wydatków z tytułu leasingu do kosztów uzyskania przychodów nie jest sprecyzowany w art. 23b ust. 1 powołanej ustawy. W związku z tym rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę zasady potrącenia kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4-6 ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, czego konsekwencją jest obowiązek zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 5c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodów, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 5d, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionych informacji we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie stosował przepisu art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Pierwsza rata leasingowa, opłata administracyjna i wstępna opłata leasingowa są kosztem pośrednim. Nie można ich bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę, gdyż są one na ogół uiszczane jednorazowo, a ich zapłata jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Jednakże podkreślić należy, że bez względu na nazewnictwo (pierwsza rata leasingowa, opłata administracyjna i wstępna opłata leasingowa), jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia), to z uwagi na tę właśnie rolę, należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

Z tego względu opłaty o charakterze wstępnym należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy. Pierwsza rata leasingowa, opłata administracyjna i wstępna opłata leasingowa pomimo, że ponoszone są jednorazowo, to dotyczą całego czasu trwania umowy leasingowej. Uzasadnionym zatem jest, by koszty pośrednie, do których można zaliczyć m.in. ww. opłaty, dotyczące ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu, Wnioskodawca rozliczał proporcjonalnie do długości trwania umowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że pierwsza rata leasingowa, opłata administracyjna i wstępna opłata leasingowa są kosztem pośrednim. Nie można ich powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż są one uiszczane jednorazowo, a ich zapłata jest warunkiem koniecznym skuteczności umowy leasingu. Dlatego, też ww. opłaty należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.