ILPB1/415-92/07-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana J. J., przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2007 r. (data wpływu 17 września 2007 r.), uzupełnionym w dniu 18 października 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 października 2007 r. znak ILPB1/415-92/07-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków (uszczegółowienie stanu faktycznego) w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 października 2007 r., a w dniu 18 października 2007 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, w dniu 10 maja 2007 r. w związku z zawarciem umowy leasingowej otrzymał do użytkowania samochód ciężarowy MAN o wartości netto 85.000 zł. Umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony - 36 miesięcy, tj. 60% normatywnego okresu amortyzacji. Suma opłat leasingowych przewyższa wartość początkową samochodu. Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, że umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23a i 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zobowiązanie z tytułu umowy zostało rozłożone przez leasingodawcę na 36 miesięcznych rat. Wnioskodawca podał, że aby mógł otrzymać pojazd i podpisać odpowiednią umowę był zobowiązany do uiszczenia jednorazowej opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego) w kwocie 25.500 zł, tj. równej 30% ogólnej wartości.

Powyższą opłatę Wnioskodawca zaliczył jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej faktycznego poniesienia.

Firma prowadzi rachunkowość za pomocą ksiąg handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, w związku z późn. zm., jakie pojawiły się w ustawie o podatku dochodowym od 1 stycznia 2007 r., zapłacony czynsz inicjalny dotyczący zawartej umowy stanowi koszt uzyskania przychodów w momencie jego zapłaty (jednorazowo), czy też w okresie spłat poszczególnych rat leasingowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz inicjalny stanowi koszt uzyskania przychodów w momencie jego uregulowania, czyli kwota 25.000 zł stanowi koszt uzyskania przychodów firmy w miesiącu maju 2007 r. Wnioskodawca uważa, że z treści art. 22, art. 23a i art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można wywieść, że czynsz inicjalny ma charakter opłaty samoistnej, która nie jest przypisana do poszczególnych rat leasingu oraz nie można jej przypisać bezpośrednio konkretnym przychodom u leasingobiorcy. W związku z tym, że czynsz inicjalny został uregulowany jednorazowo, może - zdaniem Wnioskodawcy - zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 23a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej"finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej"korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z treści art. 23b ust. 1 tejże ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 tego artykułu, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Moment zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w tym także wstępnej opłaty leasingowej, regulują przepisy art. 22 ust. 5 i art. 22 ust. 5c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przepisu art. 22 ust. 5 tej ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c tejże ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powyższe przepisy należy stwierdzić, że wstępna opłata leasingowa jest kosztem pośrednim. Wstępnej opłaty leasingowej nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż jest ona na ogół uiszczana jednorazowo, a jej zapłata jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Opłata wstępna, pomimo że ponoszona jest jednorazowo, dotyczy całego czasu trwania umowy leasingowej. Uzasadnionym zatem jest, by koszty pośrednie, do których można zaliczyć m.in. wstępną opłatę leasingową (czynsz inicjalny), dotyczącą ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu, podatnik rozliczał proporcjonalnie do długości trwania tej umowy. Tak więc, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca powinien podzielić koszty poniesienia opłaty wstępnej proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą, tj. okresu trwania umowy leasingowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.