ILPB1/415-917/10-4/TW - Opodatkowanie przychodu z tytułu udziału w imprezie integracyjnej pracowników i członków ich rodzin.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 25 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 października 2010 r., znak ILPB1/415-917/10-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem rozpatrzenia podania jedynie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 października 2010 r., a w dniu 25 października 2010 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 października 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju imprezy integracyjne, tj. spotkania wigilijne, okolicznościowe z okazji 15-lecia firmy, imprezy rekreacyjno-sportowe. Spółka uważa, że imprezy te sprzyjają wytworzeniu dobrej atmosfery w pracy, wpływają na zacieśnienie więzi pracowników z firmą oraz poprawiają motywację pracowników do pracy. Pracownicy uczestniczą w imprezach nieodpłatnie. Podczas spotkań integracyjnych pracownicy Spółki mogą skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Spółkę. Należy przy tym zaznaczyć, że pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Spółka nie ewidencjonuje ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy mogą również skorzystać z "atrakcji" zapewnianych przez Spółkę (np. mogą wziąć udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich "atrakcji" skorzystał. Organizując imprezę Spółka zawiera różne umowy z firmami zewnętrznymi. Może się zdarzyć, że Spółka wybiera jedną firmę zewnętrzną odpowiedzialną za zorganizowanie całości imprezy (np. imprezy rekreacyjno-sportowe). W takim wypadku Spółka otrzymuje fakturę obejmującą łączny koszt imprezy, tj. wynagrodzenie firmy zewnętrznej. Obejmuje ona poszczególne koszty związane z imprezą np. koszty wynajmu terenów zielonych, wyżywienia, oprawy muzycznej, itp. Spółka może też zdecydować się na organizację imprezy samodzielnie. Przykładowo Spółka wybiera restaurację, w której ma odbyć się spotkanie pracowników i otrzymuje fakturę za usługę gastronomiczną. Imprezy te są finansowane ze środków obrotowych Spółki. W Spółce jest tworzony Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, ale jest on wykorzystywany na pożyczki dla pracowników, zapomogi oraz dofinansowanie do różnego typu wypoczynku pracowników i ich rodzin. Finansowanie dodatkowo imprez i spotkań integracyjnych z funduszu socjalnego ograniczyłoby finansowanie innych świadczeń socjalno-bytowych dla zatrudnionych pracowników. Spółka - co do zasady - ustała szacunkowo ilość pracowników chcących wziąć udział w imprezie, zbierając dane liczbowe od kierowników poszczególnych działów. Liczbę uczestników ustala się w celu określenia skali imprezy, tak aby firma świadcząca usługi wiedziała ile przygotować posiłków, jaką salę wynajęć, itp.). Przy wejściu na imprezę nie prowadzi się listy obecności. Spółka podkreśla, że to Jej zależy na uczestnictwie załogi w imprezach integracyjnych. W przypadku, gdy świadczenie miałoby być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych pracownicy w większości nie skorzystaliby z możliwości udziału w organizowanych imprezach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Spółki nie ma ona obowiązku doliczania jakichkolwiek kwot do przychodu pracownika uczestniczącego w imprezie integracyjnej i pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń łub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, postanowiono, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9. art. 19 i art. 20 ust. 3. są: otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby pracownik skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji u pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej nie dojdzie do powstania przychodu, skoro pracodawca nie może ustalić, jakie faktycznie świadczenia otrzymali poszczególni pracownicy (co skonsumowali w czasie imprezy, z jakich konkretnie atrakcji dodatkowych skorzystali).

Z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem wprost, iż "przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych oraz otrzymania (ale nie samego postawienia do dyspozycji) wartości świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń".

W związku z powyższym, Spółka uważa, że samo wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej nie doprowadzi do powstania u niego przychodu. Zdaniem Spółki, opodatkowaniu może podlegać jedynie konkretne i faktycznie otrzymane przez pracownika świadczenie.

Potwierdza to zdaniem Spółki wyrok WSA z dnia 10 grudnia 2007 r., sygn. III SA/Wa 1302/07. Z wyroku tego wynika, że jeśli pracodawca nie może ustalić, jakie świadczenie nieodpłatne pracownik faktycznie otrzymał, to nie powinien zwiększać przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę. Spółka uważa, że w przedstawionej w stanie faktycznym sytuacji nie dojdzie do powstania przychodu u pracownika, gdyż Spółka nie jest w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Spółka wie (szacunkowo), ile osób zostało zaproszonych na imprezę, ale nie zawsze jest jej wiadomo, czy rzeczywiście ta ilość osób zaproszonych przyszła czy korzystała (oraz w jakim zakresie) ze świadczeń oferowanych w czasie imprezy. Spółka pragnie raz jeszcze podkreślić, że nie sprawdza i nie ewidencjonuje co i w jakich ilościach pracownik zjadł, czy wypił, czy bawił się na dyskotece, czy brał udział w zawodach sportowych, itp.

Zdaniem Spółki wyrażone przez nią stanowisko jest zgodne z interpretacją WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 7 maja 2009 r., sygn. I SA/Wr 1326/08. Zdaniem tego sądu, jeśli pracodawca zakupuje towary i usługi związane z imprezą integracyjną, jednak nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy korzystali z zakupionych towarów i usług, to nie dochodzi do powstania przychodu u pracowników uczestniczących w imprezie. W ocenie sądu z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wynika, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. Samo pozostawienie do dyspozycji określonych świadczeń nie prowadzi jeszcze do powstania przychodu dla pracowników. Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby pracownik skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku braku imiennej listy pracowników i członków rodzin, Spółka nie ustala przychodu do opodatkowania pracownikom, ale dokonuje wyłączenia z podstawy opodatkowania koszt całej imprezy z podatku dochodowego od osób prawnych ze względu na uczestnictwo członków rodzin.

Podsumowując Spółka uważa, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpretację nie dojdzie do powstania przychodu u jej pracowników. W związku z tym, Spółka nie powinna doliczać do przychodów żadnych kwot. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala na szacunkowe ustalanie przychodu pracowników (ustalanie przychodów "wirtualnych") i nie zawiera przepisów, które pozwalałyby na takie obliczenie przychodu pracownika. W szczególności nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doliczanie do przychodów pracownika kwoty ustalonej w wyniku podzielenia kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy przez liczbę osób zaproszonych na imprezę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zdaniem tut. organu, istnieje możliwość zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń. Z wniosku wprost wynika, że propozycja uczestnictwa w imprezie skierowana jest do określonych osób - pracowników. Tym samym Zainteresowany od początku wie dla jakiej liczby osób organizowana jest impreza. Skoro zatem znane jest grono osób zaproszonych do uczestnictwa w imprezie Wnioskodawca jest w stanie określić, które z tych osób ostatecznie wzięły w niej udział. Możliwe więc, jest wyliczenie poniesionego kosztu w związku ze zorganizowaniem imprezy, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób w niej uczestniczących. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym osobom. Wskazać ponadto należy, że to rolą organizatora imprezy jest aby zadbał o to, by lista osób faktycznie uczestniczących w spotkaniu była mu znana.

Jeśli w imprezie brała udział osoba towarzysząca pracownikowi, świadczenie nieodpłatne dla tej osoby zostało przyznane z powodu łączącego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy, dlatego też sfinansowanie imprezy dla pracownika, jak i osoby towarzyszącej, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń będzie stanowić dla pracownika źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem Zainteresowany zobowiązany jest do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zorganizowanego spotkania integracyjnego.

Wartość świadczenia należy obliczyć dzieląc łączną kwotę obciążenia Spółki związanego z organizacją imprezy przez liczbę pracowników, którzy potwierdzili swój udział - mogących wziąć udział w danej imprezie integracyjnej.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Wniosek w części dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dniu 8 listopada 2010 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB3/423-684/10-3/KS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.