ILPB1/415-90/08-2/IM - Zaliczenie w koszty podatkowe wydatków na zakup przedmiotów, na których widnieje logo firmy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (data wpływu 1 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił w firmie reklamowej kalendarze książkowe i scyzoryki wielofunkcyjne. Na każdym kalendarzu jak i na scyzoryku zostało naniesione w sposób trwały logo firmy. Koszt jednostkowy wyniósł: 1 kalendarza z logo 25 zł netto, 1 scyzoryka z logo 28 zł netto. Zakupiono 30 kalendarzy i 30 scyzoryków na kwotę 1.590 zł netto. Przedmioty te Wnioskodawca przekazał, w formie reklamy, instalatorom współpracującym z firmą, celem promocji firmy i wzmocnienia relacji handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zakupione przedmioty, na których widnieje logo firmy, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy zakup kalendarzy i scyzoryków z logo firmy, przekazywanych instalatorom, jest formą reklamy i stanowi koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wydatki poniesione na reklamę, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Zauważyć należy, iż ustawodawca nie zdefiniował dotychczas w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w potocznym języku polskim. Reklama według "Słownika języka polskiego" opracowanego pod redakcją W. Doroszewskiego, (Warszawa 1965, tom VII) to: "rozpowszechnianie informacji o usługach, towarach, miejscach i możliwościach nabycia towarów, o uzdrowiskach, wycieczkach itp." Natomiast w świetle objaśnień zawartych w "Słowniku języka polskiego" opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi". Istotne znaczenie przy kwalifikowaniu wydatków na cele reprezentacji lub reklamy ma również orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 10 listopada 1999 r. (sygn. akt I SA/Lu 1030/98) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że pojęcie "reklama" oznacza "wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego". W literaturze podatkowej podaje się, że można oddziaływać na nabywcę za pomocą różnych środków wyrazu. Można mówić o reklamie towaru, reklamie usługi, reklamie marki, reklamie samej firmy (przedsiębiorcy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił kalendarze książkowe i scyzoryki wielofunkcyjne z trwale umiejscowionym logo firmy i przekazał współpracującym z firmą instalatorom - stałym odbiorcom, w celu rozpowszechnienia informacji o swojej działalności gospodarczej, jak również do wzmocnienia relacji handlowych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych potencjalnym klientom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa czy produktu stanowi jedynie swego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety lub upominki o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy lub logo produktu (np. kubki, długopisy, kalendarze, breloczki, koszulki, smycze), przekazywane kontrahentom mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, jeżeli wręczane przez Wnioskodawcę gadżety będą opatrzone na trwałe w logo firmy i spełniać wyżej opisane znamiona reklamy, to wydatki poniesione na ich nabycie będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem jednakże, że zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.