ILPB1/415-891/13-2/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 października 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-891/13-2/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonych między innymi w Polsce. Jest przy tym polskim rezydentem (centrum interesów życiowych zlokalizowane jest w Polsce), ale regularnie przebywa również za granicą, w tym przede wszystkim we Francji. Posiadanie nieruchomości przez Wnioskodawcę związane jest przede wszystkim z działaniami oszczędnościowymi (lokata kapitału), a wynajmowanie nieruchomości ma przede wszystkim na celu zachowanie posiadanego majątku (kapitału). Z posiadanych nieruchomości Wnioskodawca czerpał, czerpie i czerpać będzie korzyści majątkowe w postaci czynszów najmu, przy czym - jak wspomniano wyżej - cel zarobkowy nie jest podstawowym celem udostępnienia nieruchomości do odpłatnego korzystania innym podmiotom.

Wnioskodawca nie posiada żadnych formalnych kwalifikacji zawodowych w zakresie zarządzania nieruchomościami. Nie ma w tym zakresie żadnego doświadczenia. Nie wykonywał czynności zarządcy nieruchomościami. Wnioskodawca nie uczestniczy w oferowaniu najmu swoich nieruchomości na rynku nieruchomości, bezpośrednich kontaktach z potencjalnymi najemcami, bezpośrednim zawieraniu umów najmu nieruchomości, wydawaniu nieruchomości najemcy, kontroli stanu nieruchomości podczas trwania umów najmu nieruchomości, odbieraniu czynszów najmu nieruchomości, rozliczaniu tzw. kosztów najmu, w tym opłat związanych z mediami, odbieraniu nieruchomości. Wnioskodawca nie uczestniczy również bezpośrednio w wykonywaniu zobowiązań wynajmującego wobec najemcy, w tym np. w przypadku konieczności dokonania drobnych napraw związanych z codzienną eksploatacją nieruchomości. W przypadku konieczności dokonania poważniejszych napraw, w tym dokonania remontów nieruchomości, poza zatwierdzeniem takiej czynności (ewentualnie podpisaniem umowy o roboty budowlane), nie dokonuje wyboru ekipy remontowej i nie nadzoruje jej prac, jak również z reguły nie odbiera prac wykończeniowych (wyjątek dotyczy prac, co do których wykonawcy domagają się osobistego uczestnictwa Wnioskodawcy, są to jednak przypadki marginalne).

Celem realizacji głównego zamierzenia (zachowania posiadanego majątku nieruchomego), Wnioskodawca zawarł dwie umowy z profesjonalnymi zarządcami nieruchomości. W ramach umów o zarządzanie nieruchomościami cały, administracyjny ciężar zarządzania umowami najmu nieruchomości został przeniesiony na dwóch profesjonalnych zarządców. Zarządcy zobowiązali się - w imieniu Wnioskodawcy - między innymi do dokonywania następujących czynności w ramach zwykłego zarządu: regulowania zobowiązań publicznoprawnych związanych z zarządzaną nieruchomością, przygotowania planu zarządzania nieruchomością, prowadzenia korespondencji, regulowania opłat, pobierania i windykacji należności, prowadzenia księgowości, prowadzenia rozliczeń, dokonywania rozliczeń i zapłaty za roboty i usługi związane z nieruchomością, dokonywania bieżących napraw i konserwacji, prowadzenia książki obiektu, ubezpieczenia nieruchomości, zapewnienia utrzymania porządku i czystości, archiwizowania dokumentacji.

Wnioskodawca zlecił nawet obsługę księgową i podatkową wynajmu nieruchomości. Czynsze najmu wpłacane są na rachunki bankowe Wnioskodawcy, przy czym pełnomocnictwa do rachunków bankowych posiadają zarządcy. W przypadku wątpliwości dotyczących umów najmu lub umów towarzyszących wynajmowi nieruchomości (np. umów o prace remontowe), Wnioskodawca korzysta z pomocy doradców prawnych.

Opisana sytuacja, w tym brak bezpośredniego zaangażowania Wnioskodawcy w czynności najmu nieruchomości związana jest między innymi z tym, iż aktywność Wnioskodawcy skupia się nie tylko na terytorium Polski. Innymi słowy, Wnioskodawca z uwagi na wiek, stan zdrowia, jak również brak doświadczenia nie jest zainteresowany, aby prowadzić profesjonalną działalność usługową w zakresie najmu. Nie zarejestrował również działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości uznając, że aktywności w tym zakresie nie można traktować jako działalności zawodowej, o jakimkolwiek stopniu zorganizowania.

Wnioskodawca od lat wykazuje dochody z najmu, rozliczając je na zasadach ogólnych.

Bezpośrednią przyczyną wystąpienia są pojawiające się informacje, o tym, iż dochody z najmu winny być kwalifikowane jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile liczba nieruchomości przekroczy "limit". Wnioskodawca nie zna takiego limitu, nigdy o nim nie słyszał, jak również nie wynika on z przepisów prawa podatkowego. Celem jednak usunięcia wszelkich wątpliwości postanowił wystąpić w swojej indywidualnej sprawie z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie opisanego stanu faktycznego, będąc osobą, która nie jest zarejestrowana jako przedsiębiorca, Wnioskodawca może kwalifikować dochody uzyskiwane z najmu nieruchomości ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), tj. tzw. źródła przychodów z najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony wyżej stan faktyczny świadczy o tym, że korzyści majątkowe związane z najmem nieruchomości, czyli przysporzenia majątkowe Wnioskodawcy należy kwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361).

W tym zakresie należy odwołać się do interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 grudnia 2011 r., znak ILPB2/414-1033/11-4/TR. Przyjęto w niej, że "co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem" (podobnie w interpretacji z dnia 27 listopada 2009 r., znak ILPB1/415-993/09-2/AMN). W interpretacji tej stwierdzono ponadto, że kluczowe znaczenie ma dokonanie przez podatnika wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, przy podaniu najmu jako przedmiotu tej działalności. W analizowanej sytuacji Wnioskodawcy przesłanka ta nie występuje. Wnioskodawca nie dokonał takiego wpisu i nie ma zamiaru dokonywać.

Ponadto, należy podkreślić - za interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 października 2010 r., znak ILPB1/415-936/11-2/TW - definicję działalności gospodarczej w myśl art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), z której wynika, że konstytutywnymi cechami działalności gospodarczej są:

1.

zarobkowy cel działalności,

2.

wykonywanie działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

3.

prowadzenie działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

W przedstawionym stanie faktycznym brak jest przede wszystkim cechy zorganizowania, gdyż Wnioskodawca nie ma profesjonalnej wiedzy na temat najmu nieruchomości ani stan zdrowia nie pozwala mu na poświęcenie się prowadzeniu tej działalności w zawodowym charakterze, w konsekwencji czego, nie można uznać, że prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie najmu nieruchomości. Co więcej, nie dokonuje on osobiście w zasadzie żadnych czynności związanych z najmem nieruchomości - w tym zakresie w jego imieniu działają zarządcy, a Wnioskodawca jedynie czerpie pożytki z rzeczy stanowiącej jego majątek prywatny.

Z powyższych interpretacji wynika również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, co do relacji między źródłami przychodów: "przychody mogą być zaliczone do działalności (gospodarczej - dod. Wnioskodawca), o ile nie zostały zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9". W sytuacji dotyczącej Wnioskodawcy źródłem tym jest właśnie źródło, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1.

zarobkowym celu działalności,

2.

wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

3.

prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 tejże ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku informacje należy stwierdzić, że jeżeli zatem Wnioskodawca nie posiada zarejestrowanej działalności w zakresie wynajmu nieruchomości, a uzyskiwane przychody traktuje jako najem prywatny, to zgodnie z jego wolą przychody z tytułu wynajmu przedmiotowych nieruchomości można zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować zgodnie z wybraną formą opodatkowania. Przepisy nie wprowadzają ograniczeń pod względem ilości wynajmowanych nieruchomości, które pozbawiałyby Wnioskodawcę możliwości rozliczenia w powyższy sposób.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl