ILPB1/415-876/12/14-S/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt I SA/Po 275/13 - stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (na projektory, na nagłośnienie sali, na wynagrodzenia wykładowców, na materiały szkoleniowe, na opłaty za media) - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu poniesienia wydatków związanych z remontem i budową dróg dojazdowych, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu poniesienia wydatków związanych z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej "Strona") jest wspólnikiem "M" Spółka jawna (dalej "M"). W dniu 20 grudnia 2010 r. spółka "M" nabyła nieruchomość (prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami) położoną w P. Na wskazanej nieruchomości spółka "M" zamierza stworzyć Centrum Biurowe (dalej "CB"). Powstanie "CB" wymaga modernizacji istniejących poprzemysłowych budynków oraz zmiany ich dotychczasowej funkcji z produkcyjno-magazynowej na biurową. "CB" składać się będzie z dwóch nowoczesnych biurowców, o wysokim standardzie, o łącznej powierzchni użytkowej 13.500 m/kw i innych pobocznych budynków oraz zagospodarowanego terenu wokół nich. Spółka "M" jest użytkownikiem wieczystym gruntu, na którym ma powstać "CB". Dla omawianej nieruchomości w dniu 30 maja 2012 r. została wydana przez Prezydenta Miasta decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę, rozbiórkę oraz wykonanie robót budowlanych dla inwestycji polegającej na:

Na cele inwestycji "M" pozyskała dofinansowanie pieniężne (pożyczka zwrotna) ze środków funduszy strukturalnych Unii Europejskiej oraz budżetu państwa w ramach Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Pożyczka z programu "B" jest przeznaczona na sfinansowanie do 75% kosztów kwalifikowanych w związku z realizacją miejskiego projektu pod nazwą "Rewitalizacja zdegradowanego obszaru (...)". Wydatki kwalifikowane dotyczą opisanych niżej wydatków na cele komercyjne (np. budowa powierzchni biurowych) i cele społeczne (budowa infrastruktury parku, sieci kamer, dróg, budowa sali szkoleniowej). Zgodnie z założeniami programu "B", projekty zatwierdzone do wsparcia finansowego muszą łączyć element komercyjny (zapewniający rentowność projektu i tym samym spłatę pożyczki) oraz element społeczny, ważny z punktu widzenia lokalnej społeczności. Element komercyjny zostanie osiągnięty dzięki wynajmowi powierzchni biurowej. Element społeczny będzie dotyczył ograniczenia stanu kryzysowego panującego na obszarze, na którym powstanie "B". Stan kryzysowy wywołany jest wysokim stopniem degradacji gospodarczej, społecznej jak i infrastrukturalno-przestrzennej. Ograniczenie stanu kryzysowego zostanie osiągnięte w wyniku przeprowadzenia przez "M" następujących inwestycji rewitalizacyjnych:

1. Budowa oraz utrzymanie sieci kamer monitorujących sytuację na przyległych do "CB" ulicach oraz ciągach komunikacyjnych. Instalacja sieci kamer będzie znajdować się na terenie parku i znajdującej się obok pętli tramwajowej. Kamery będą podłączone do Systemu Monitoringu Miejskiego. Celem inwestycji ma być minimalizacja występujących w omawianym obszarze patologii społecznych obejmujących różne formy przestępczości. Monitoring powinien w sposób ewidentny przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa publicznego np. poprzez ograniczenie aktów wandalizmu i kradzieży. Jest to istotne zarówno dla mieszkańców tego obszaru, jak też pracowników przedsiębiorstw wynajmujących powierzchnie biurowe w "CB" oraz innych klientów "CB".

2. Wydzielenie, remont oraz utrzymywanie (w jednym z biurowców) sali dydaktycznej, w której odbywać się będą cykliczne bezpłatne wykłady i szkolenia z zakresu kultury, wiedzy ekonomicznej, prawnej, informatycznej, technicznej czy medycznej, profilaktyki zdrowia, walki z alkoholizmem oraz możliwości uzyskania pracy. W tym zakresie "M" będzie ponosić wydatki związane z zakupem sprzętu (np. projektory, nagłośnienie sali), wynagrodzeniem wykładowców, drukiem materiałów szkoleniowych, opłat za media itp. Celem inwestycji ma być ograniczenie, wynikające m.in. z braku odpowiednich umiejętności, marginalizacji oraz wykluczenia mieszkańców. Wykłady i szkolenia mają przyczynić się do zmiany postaw społecznych, podnieść jakość życia okolicznych mieszkańców, wśród których dużą grupę stanowią ludzie bez pracy.

3. Projekt, założenie oraz utrzymanie około 4000 m/kw terenów zielonych (parku) wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu (elementy te dalej zwane "infrastrukturą"). Celem inwestycji ma być wzrost estetyki otoczenia, funkcjonalność przestrzeni oraz poprawa środowiska naturalnego, umożliwienie komunikacji pieszej pomiędzy pętlą tramwajową a Centrum Biurowym, umożliwienie wypoczynku i rekreacji. Uporządkowanie terenu wokół "CB" (założenie parku o jakim wyżej mowa) z możliwością wypoczynku i lepszym połączeniem ze środkami komunikacji miejskiej ma ścisły związek z działalnością gospodarczą w celu pozyskania klientów na powierzchnie biurowe i ich zadowolenie.

4. Poprawa nawierzchni i stanu dróg publicznych, dojazdowych oraz budowa nowej drogi dojazdowej, parkingu i przejść pieszych. Celem inwestycji ma być poprawa stanu infrastruktury drogowej i pieszej oraz bezpieczeństwa drogowego, zapewnienie dojazdu do centrum biurowego. Budowa drogi dojazdowej do firmy oraz parkingu zewnętrznego dla klientów firmy jest warunkiem niezbędnym działalności firmy i wynajmu powierzchni biurowych.

Dzięki ww. działaniom rewitalizowany obszar z "CB" stanie się atrakcyjny dla potencjalnych najemców powierzchni biurowych. Biorąc pod uwagę powyższe, w dniu 26 kwietnia 2012 r. "M" zawarła z Miastem umowę użyczenia, której przedmiotem było uregulowanie współpracy i wzajemnych zobowiązań Stron w sposób umożliwiający realizację inwestycji na przyległym gruncie stanowiącym własność Miasta, polegającej na budowie ogólnodostępnego parku publicznego w P. W celu realizacji tej inwestycji i dalszego jej utrzymania w należytym stanie, Miasto oddało nieodpłatnie do używania swój grunt "M", przy czym używanie to obejmuje również prawo do korzystania na cele budowlane. Umowa użyczenia została zawarta na 10 lat. Z umowy wynika również, że "M" zobowiązuje się po zakończeniu umowy do wydania przedmiotu umowy i przekazaniu go na rzecz Miasta. "M" w ramach prowadzonej inwestycji zawarła również z Miastem dwie umowy, dotyczące ustanowienia odpłatnej służebności gruntowej przejazdu i przechodu w odniesieniu do dwóch dróg będących własnością Miasta, a stanowiących drogi dojazdowe o charakterze publicznym dla klientów do biurowców "M". Jedna z tych dróg zostanie w ramach prowadzonych prac przez "M" wyremontowana, natomiast druga zostanie od podstaw zbudowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone przez "M", związane z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu na gruncie użyczonym przez Miasto, będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M".

2. Czy wydatki, o których mowa w pytaniu nr 1, mogą być zaliczone do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia, czy też po zakończeniu budowy.

3. Czy wydatki ponoszone przez "M" związane z remontem i budową dróg dojazdowych, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców "M", znajdujących się na gruncie będących własnością Miasta, będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M".

4. Czy wydatki, o których mowa w pytaniu nr 3, mogą być zaliczone do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia, czy też po zakończeniu budowy.

5. Czy wydatki, związane z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (takie jak: wydatki na projektory, nagłośnienie sali, wydatki związane z wynagrodzeniami wykładowców, materiałami szkoleniowymi, opłaty za media) będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M".

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. "Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe". Według ust. 2 tego przepisu zasady te stosuje się do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Powyższe oznacza, że wydatki poniesione przez "M" będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części, w jakiej, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M". Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23". Posługując się pojęciem kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca określił, które z wydatków poniesionych przez podatnika wpłyną na osiągnięty przez niego wynik finansowy. Z uwagi na to, że nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie podatnik mógłby ponieść w wyniku zdarzeń gospodarczych zachodzących na rynku, określono jedynie cechy, jakie poniesione koszty muszą posiadać, aby mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów. Koszt poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy spełnia następujące przesłanki: służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie został wymieniony przez ustawodawcę w katalogu kosztów wyłączonych przez niego spośród kosztów uzyskania przychodów (art. 23 u.p.d.o.f.).

W odniesieniu do tych dwóch przesłanek NSA w wyroku z 6 stycznia 2010 r. (II FSK 1271/08), skonkludował, że przedstawione uregulowania wskazują na to, że musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodem. Zasadniczo zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu. Wymienione powyżej cechy, którymi powinien charakteryzować się koszt uzyskania przychodu, muszą wystąpić łącznie, na co zwrócił uwagę NSA w swoim wyroku z 18 grudnia 1996 r. (SA/Łd 2752/95), stwierdzając, co następuje: "Art. 23 ustawy nie jest prostą opozycją art. 22 - w ten sposób, iż poprzez wyliczenie tych kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, stwarza się domniemanie, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 23 - zostają ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu. Muszą być zachowane dalsze cechy wynikające z cech źródła przychodu oraz istniejących związków przyczynowych pomiędzy ich poniesieniem a celem, jakim jest osiągnięcie (zamiar osiągnięcia) przychodu".

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" zostało dość szeroko skomentowane przez autorów licznych komentarzy i publikacji z zakresu kosztów, jak również doczekało się bogatego orzecznictwa NSA. Aktualne są obecnie dwa poglądy:

W rozważanej sytuacji, "M" zamierza ponieść wydatki związane z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu na gruncie użyczonym przez Miasto. Umowa użyczenia została zawarta w dniu 26 kwietnia 2012 r. na 10 lat. Z umowy wynika również, że "M" zobowiązuje się po zakończeniu umowy do wydania przedmiotu umowy i przekazania go na rzecz Miasta. Warto podkreślić, że wydatki te będą sfinansowane ze środków z uzyskanej pożyczki zwrotnej z programu "B". Co istotne warunkiem jednak pozyskania tych środków było ich przeznaczenie na cele komercyjne (budowa powierzchni biurowych) i cele społeczne (budowa infrastruktury parku, sieci kamer, dróg, budowa sali szkoleniowej). Cel społeczny zostanie spełniony poprzez rewitalizację gruntu, na którym powstanie park, co wymagało zawarcia umowy użyczenia z Miastem, która dotyczyła niezagospodarowanej działki przyległej do gruntu na jakim "M" będzie prowadziła m.in. budowę budynków biurowych. Bez zawarcia umowy z Miastem nie byłoby zatem możliwe spełnienie w pełni warunków pozyskania środków finansowych z programu "B".

Z drugiej strony, "M" zawierając umowę z Miastem musiała się zgodzić na to, że poniesie koszty budowy tego parku i później po zakończeniu umowy użyczenia przekaże go na rzecz Miasta. Konsekwencją zawartej w dniu 26 kwietnia 2012 r. umowy użyczenia z Miastem było wydanie następnie w dniu 30 maja 2012 r. przez Prezydenta Miasta decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę, rozbiórkę oraz wykonanie robót budowlanych dla inwestycji znajdującej się na użytkowanym wieczyście gruncie "M".

W ocenie Strony, biorąc pod uwagę interpretację art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., wydatki poniesione przez "M" będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M". Uzasadniając ten pogląd wskazać trzeba, że po pierwsze, bez wybudowania odpowiedniej infrastruktury na użyczonym gruncie w ogóle nie byłoby możliwe uzyskanie zgody Miasta na realizację planowanej inwestycji na gruncie użytkowanym wieczyście przez "M" oraz jej późniejszą eksploatację. Po drugie, wytworzone obiekty infrastrukturalne parku, takie jak ciągi komunikacyjne (ścieżki i chodniki), będą ułatwiały dotarcie do "CB" potencjalnym klientom i mogą zwiększyć generowane przez "CB" przychody. Z tego względu możliwe jest wskazanie związku między nakładami poniesionymi przez "M" na budowę infrastruktury parku (również w razie jej późniejszego przekazania Miastu) a planowanymi przychodami z inwestycji komercyjnej realizowanej przez "M". Dlatego też wydatki te mają charakter kosztowy w świetle art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., gdyż istnieje związek z planowanymi przychodami podatkowymi, jakie będzie generować "CB". Pogląd ten potwierdzają wydane interpretacje indywidualne (m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 marca 2012 r., ILPB3/423-568/11-4/JG).

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, wydatki, o jakich mowa w pytaniu nr 1, mogą być zaliczone do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia. Za takim ujęciem nakładów przemawia to, że są one ponoszone na wytworzenie potencjalnie odrębnych środków trwałych, jakimi są obiekty infrastruktury parku (m.in. ścieżki, chodnik, ogrodzenia, ławki, ekrany akustyczne, place zabaw, oświetlenie i system monitoringu), które w związku z ich nieodpłatnym przekazaniem lub wybudowaniem na gruncie udostępnionym na podstawie umowy użyczenia przez Miasto nie będą środkami trwałymi "M" (ani inwestycją w obcym środku trwałym) ze względu na to, że udostępnienie gruntu nie odbywa się na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo leasingu.

Pogląd ten wspiera m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 17 listopada 2011 r. (IBPBI/2/423-1033/11/SD) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 1 września 2011 r. (ILPB4/423-182/11-4/MC), które to interpretacje wprawdzie zostały wydane na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale ze względu na tożsamość art. 15 ust. 1 i 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z art. 22 ust. 1 i 22a u.p.d.o.f., są one aktualne też dla tej sytuacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, wydatki ponoszone przez MBC związane z remontem i budową dróg dojazdowych o charakterze publicznym, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców "M", znajdujących się na gruncie będącym własnością Miasta, użyczonym "M", będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M". Uzasadniając ten pogląd należy wskazać, że wydatki te dotyczą budowy i remontu dróg oraz parkingu i innych ciągów komunikacyjnych ułatwiających dojazd i dotarcie do "CB" potencjalnym klientom oraz zwiększają atrakcyjność "CB", co może mieć wpływ na generowane przez "CB" przychody. Z tego względu możliwe jest - jak wywiedziono wcześniej - wskazanie związku między nakładami poniesionymi przez "M" na budowę tej infrastruktury (również w razie ich późniejszego przekazania Miastu) a planowanymi przychodami z tej inwestycji, co oznacza, że wydatki te będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, w związku z tym, że infrastruktura określona w pytaniu 3, jest zlokalizowana na gruncie stanowiącym własność Miasta, udostępnionym "M" na podstawie umowy użyczenia lub umów dotyczących ustanowienia odpłatnej służebności gruntowej przejazdu i przechodu (dotyczy ww. dróg), to zgodnie z poglądem przedstawionym wyżej wydatki poniesione przez "M" mogą być zaliczone do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia. Nie będą to bowiem środki trwale "M" (ani nie będzie to inwestycja w obcym środku trwałym) w rozumieniu art. 22a u.p.d.o.f. ze względu na to, że udostępnienie gruntu nie odbywa się na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo leasingu.

Pogląd ten wspierają stanowiska prezentowane przez m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 17 listopada 2011 r. (IBPBI/2/423-1033/11/SD) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 1 września 2011 r. (ILPB4/423-182/11-4/MC), które wprawdzie zostały wydane na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale ze względu na tożsamość art. 15 ust. 1 i art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z art. 22 ust. 1 i 22a u.p.d.o.f., znajdują tu zastosowanie.

Warto też wskazać stanowisko wyrażone w piśmie Ministerstwa Finansów z 14 lipca 2006 r., DD6-8213-43/WK/06/249 (Biul. Skarb. 2006, Nr 4, s. 17), gdzie wyjaśniono, w odniesieniu do podobnej sytuacji, że w przypadku partycypacji w kosztach przebudowy drogi publicznej, w przebudowie której partycypuje przedsiębiorstwo, nie stanowi ona środka trwałego podatnika. Wydatki związane z nakładami podatnika na utrzymanie (przebudowę) drogi publicznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki takie mogą natomiast stanowić koszt podatkowy, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch wspomnianych wyżej warunków, tzn. związku ze swoją działalnością oraz co najmniej pośredniego związku z "celem uzyskania przychodów".

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 5, wydatki związane z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (takie jak: wydatki na projektory, nagłośnienie sali, wydatki związane z wynagrodzeniami wykładowców, materiałami szkoleniowymi, opłaty za media) będą stanowiły dla Strony koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., w tej części w jakiej, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M".

Sala dydaktyczna będzie wydzielona i wyposażona na terenie biurowca jaki powstanie w ramach planowanej inwestycji komercyjnej. Ponadto, jak wspomniano wyżej, warunkiem pozyskania środków w formie pożyczki zwrotnej z programu "B" była m.in. realizacja elementu społecznego, którego częścią była budowa i wyposażenie ww. sali dydaktycznej, w której byłyby przeprowadzane cykliczne szkolenia. "M" musiało spełnić wszystkie warunki (komercyjne i społeczne), aby otrzymać pożyczkę na inwestycję (budowę "CB"), a zatem zawrzeć m.in. umowę użyczenia w dniu 26 kwietnia 2012 r. z Miastem, co było warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę "CB", które to "M" uzyskało na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 30 maja 2012 r.

W związku z tym, wydatki poniesione przez "M" na budowę i wyposażenie sali dydaktycznej są elementem składowym całej inwestycji komercyjnej "M", stąd są to - w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. - koszty pośrednio związane z przychodami jakie będzie w przyszłości generować "CB" (głównie z tytułu zawartych umów najmu powierzchni biurowych).

W dniu 10 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-876/12-2/TW stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu oraz wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (na projektory, na nagłośnienie sali, na wynagrodzenia wykładowców, na materiały szkoleniowe, na opłaty za media),

* prawidłowe - w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu poniesienia wydatków związanych z remontem i budową dróg dojazdowych, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono 24 grudnia 2012 r. (data nadania 21 grudnia 2012 r.). Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z 22 stycznia 2013 r. nr ILPB1/415W-120/12-4/AP. W dniu 25 lutego 2013 r. wpłynęła do tutejszego Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie w części w której organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wyrokiem z 10 października 2013 r. sygn. akt I SA/Po 275/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 16 grudnia 2013 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 275/13 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że przedmiotem sporu jest, czy w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu będą wydatki poniesione na gruncie Miasta na budowę ogólnodostępnego parku (ścieżki, chodniki, ogrodzenia, ławki, ekrany akustyczne, plac zabaw i system monitoringu) oraz wydatki związane z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń.

Zdaniem Sądu, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. że poniesienie danego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Słusznie organ wskazuje, że nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między wydatkiem a przychodem bezpośredniego związku. Kosztami będą również wydatki pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że wydatki zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Organ nie wziął pod uwagę okoliczności, które zostały przedstawione w opisie stanu faktycznego wniosku. Jak wskazał wnioskodawca, inwestycja jest realizowana z funduszów strukturalnych Unii Europejskiej oraz budżetu państwa w ramach Wielkopolskiego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013; projekty finansowane z tych środków muszą łączyć dwa elementy: komercyjny i społeczny. Pożyczka z programu "B" jest przeznaczona na sfinansowanie do 75% kosztów kwalifikowanych, w związku z realizacją miejskiego projektu pod nazwą "Rewitalizacja zdegradowanego obszaru przy (...)". We wniosku wskazano, że spółka nie uzyskałaby zgody na realizację Centrum Biurowego bez przejęcia na siebie kosztów rewitalizacji parku, co wraz z remontem i budową dróg oraz budową ogólnodostępnego parkingu, jak również organizacją bezpłatnych szkoleń i wykładów stanowi element społeczny projektu. Wnioskodawca wskazał, co nie zostało uwzględnione przez organ, że element społeczny będzie dotyczył ograniczenia stanu kryzysowego panującego na obszarze, na którym ma powstać Centrum Biurowe, który to stan wywołany jest wysokim stopniem degradacji gospodarczej, społecznej jak i infrastrukturalno-przestrzennej.

W opinii Sądu, argumenty skarżącego co do racjonalności poniesionych wydatków na budowę parku i związku poniesionych wydatków z przychodami są w pełni przekonujące. Inwestycja realizowana w ramach programu "B" wymuszała na podatniku określone zadania, oprócz inwestycji, która wprost będzie generować dochód, beneficjent był zobligowany do realizacji określonego zadania społecznego. Wymienione we wniosku o interpretację prace związane z terenem parku należącego do Miasta, mają za zadanie rewitalizację terenu znajdującego się w sąsiedztwie biurowców oraz zapewnienie bezpieczeństwa osób tam przebywających. Fakt, że po zakończeniu inwestycji, park będzie służył również lokalnej społeczności, nie może przesądzać, że budowa parku wraz z systemem zwiększającym bezpieczeństwo obszaru nie ma żadnego wpływu na przychody związane z wynajmem lokali biurowych. Zagospodarowanie terenu znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie budowanego Centrum Biurowego bez wątpienia podnosi atrakcyjność wynajmowanych lokali, co bez wątpienia może mieć, w ocenie Sądu, wpływ na wielkość osiąganego przychodu z najmu lokali, podobnie jak budowa ogólnodostępnego parkingu oraz dróg dojazdowych i przejść dla pieszych, które zostały uznane przez organ za koszt uzyskania przychodów.

Według Sądu, stanowisko organu w części dotyczącej braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu jest niezgodne z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sąd wyraził w wyroku również pogląd dotyczący możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (na projektory, na nagłośnienie sali, na wynagrodzenia wykładowców, na materiały szkoleniowe, na opłaty za media). Zgodnie z tym poglądem wydatki związane z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, ponieważ brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tymi wydatkami a przychodem. W opinii Organu orzekającego, pomimo tego, że spółka w związku z realizacją zadań finansowanych ze zwrotnej pożyczki w ramach projektu "B" zobowiązała się do organizacji bezpłatnych szkoleń i wykładów, to fakt ten nie może przesądzać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi na zorganizowanie bezpłatnych wykładów czy szkoleń a przychodem podatnika.

Końcowo Sąd wskazał, że zaskarżona interpretacja indywidualna wydana została z naruszeniem prawa materialnego i pomimo wniosku o uchylenie w części interpretacji, cały akt został wyeliminowany z obrotu prawnego, co oznacza, że zachodzi konieczność dokonania ponownej oceny stanowiska strony zaprezentowanego we wniosku o wydanie interpretacji, oczywiście z uwzględnieniem wykładni prawa dokonanej przez organ w uchylonej interpretacji, uznającej stanowisko strony za prawidłowe, w pozostałej części z uwzględnieniem oceny prawnej wyrażonej w orzeczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 października 2013 r. sygn. akt I SA/Po 275/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (na projektory, na nagłośnienie sali, na wynagrodzenia wykładowców, na materiały szkoleniowe, na opłaty za media) - uznaje się za nieprawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu poniesienia wydatków związanych z remontem i budową dróg dojazdowych, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców - uznaje się za prawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu poniesienia wydatków związanych z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu - uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady określonej w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy opisaną wyżej zasadę proporcjonalnego udziału stosuje się analogicznie m.in. do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

#8210; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Aby wydatek można było uznać za koszt podatkowy, to między nim a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu utrzymanie w należytym stanie dróg publicznych w sytuacji, gdy inwestycje usytuowane są obok tych dróg i korzystanie z nich jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania. Zapewniają one bowiem sprawny dojazd i dotarcie do wybudowanych przez Stronę biurowców.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Najogólniej wskazać należy, że inwestycje w obcych środkach trwałych to poniesione przez podatnika nakłady dotyczące środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy przykładowo środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Wydatki ponoszone przez Spółkę związane z remontem i budową dróg dojazdowych o charakterze publicznym, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców Spółki, znajdujących się na gruncie będącym własnością miasta, użyczonym przez Spółkę, dotyczą budowy i remontu dróg oraz parkingu i innych ciągów komunikacyjnych ułatwiających dojazd i dotarcie do biurowców Spółki potencjalnym klientom. Nakłady finansowe dotyczące tych inwestycji umożliwią prawidłowe funkcjonowanie Spółki. Wydatki te należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, lecz ich poniesienie jest warunkiem uzyskania przychodu.

Wydatki poniesione w związku remontem i budową dróg dojazdowych, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców nie stanowią wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i "inwestycji w obcym środku trwałym", a tym samym nie mogą być rozliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych. W związku z tym mogą stanowić koszt podatkowy w świetle przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie ich poniesienia.

Z uwagi na powyższe, uznać należy, że wydatki ponoszone przez "M" związane z remontem i budową dróg dojazdowych, budową parkingu i przejść pieszych do biurowców "M", znajdujących się na gruncie będących własnością Miasta, będą stanowiły dla Strony koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - jest on określany (przyporządkowany Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M", w momencie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu należy podkreślić, że przywołana powyżej regulacja art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 23 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Wydatki związane z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu można zakwalifikować jako działania podmiotu gospodarczego podjętego w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zwrócić bowiem uwagę na okoliczności, które zostały przedstawione w opisie stanu faktycznego wniosku. Jak wskazał Wnioskodawca, inwestycja jest realizowana z funduszów strukturalnych Unii Europejskiej oraz budżetu państwa w ramach Wielkopolskiego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013; projekty finansowane z tych środków muszą łączyć dwa elementy: komercyjny i społeczny. Pożyczka z programu "B" jest przeznaczona na sfinansowanie do 75% kosztów kwalifikowanych, w związku z realizacją miejskiego projektu pod nazwą "Rewitalizacja zdegradowanego obszaru (...)". We wniosku wskazano również, że Spółka nie uzyskałaby zgody na realizację Centrum Biurowego bez przejęcia na siebie kosztów rewitalizacji parku, co wraz z remontem i budową dróg oraz budową ogólnodostępnego parkingu, jak również organizacją bezpłatnych szkoleń i wykładów stanowi element społeczny projektu. Wnioskodawca wskazał ponadto, że element społeczny będzie dotyczył ograniczenia stanu kryzysowego panującego na obszarze, na którym ma powstać Centrum Biurowe, który to stan wywołany jest wysokim stopniem degradacji gospodarczej, społecznej jak i infrastrukturalno-przestrzennej.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać - na co zwrócono również uwagę w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 października 2013 r. sygn. akt I SA/Po 275/13 - że fakt, iż po zakończeniu inwestycji, park będzie służył również lokalnej społeczności, nie może przesądzać, że budowa parku wraz z systemem zwiększającym bezpieczeństwo obszaru nie ma żadnego wpływu na przychody związane z wynajmem lokali biurowych. Zagospodarowanie terenu znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie budowanego Centrum Biurowego bez wątpienia podnosi atrakcyjność wynajmowanych lokali, co bez wątpienia może mieć wpływ na wielkość osiąganego przychodu z najmu lokali.

Tak więc, zasadnym jest uznać, że obciążenia finansowe związane z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu, jakie przyjął na siebie Wnioskodawca, należy potraktować jako koszt pozyskania środków pieniężnych ze zwrotnej pożyczki oraz koszt udziału w samym projekcie. Tym samym poniesione wydatki uznać należy za koszty uzyskania przychodu, w momencie ich poniesienia.

Z uwagi na powyższe, wydatki ponoszone przez "M", związane z budową ogólnodostępnego parku wraz ze ścieżkami, chodnikami, ogrodzeniami, ławkami, ekranami akustycznymi, placem zabaw, oświetleniem i systemem monitoringu na gruncie użyczonym przez Miasto, będą stanowiły dla Strony koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - są one określane (przyporządkowane Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M", w momencie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (takich jak: wydatki na projektory, nagłośnienie sali, wydatki związane z wynagrodzeniami wykładowców, materiałami szkoleniowymi, opłaty za media), należy stwierdzić, że wydatki te - jako niezwiązane z budową sali - nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, ponieważ brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tymi wydatkami a przychodem. Co prawda spółka w związku z realizacją zadań finansowanych ze zwrotnej pożyczki w ramach projektu "B" zobowiązała się do organizacji bezpłatnych szkoleń i wykładów, jednak - co zostało również wskazane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 października 2013 r. sygn. akt I SA/Po 275/13 - nie może to przesądzać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi na zorganizowanie bezpłatnych wykładów czy szkoleń a przychodem podatnika.

Z uwagi na powyższe, wydatki ponoszone przez "M", związane z prowadzeniem bezpłatnych szkoleń w sali dydaktycznej (takie jak: wydatki na projektory, nagłośnienie sali, wydatki związane z wynagrodzeniami wykładowców, materiałami szkoleniowymi, opłaty za media) nie będą stanowiły dla Strony kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tej części, w jakiej - zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - są one określane (przyporządkowane Stronie) proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym przez Stronę w "M".

Stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.