ILPB1/415-87/07-2/AMN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-87/07-2/AMN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana T. K. przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2007 r. (data wpływu 14 września 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 października 2007 r. znak ILPB2/415-157/07-2/AJ na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków (doprecyzowania przedstawionego stanu faktycznego) w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 listopada 2007 r., a w dniu 7 listopada 2007 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, że wraz z żoną prowadzi działalność w formie spółki cywilnej. Wspólnikowi spółki cywilnej została udzielona w 2006 r. pożyczka na okres do dwóch lat na rozpoczęcie działalności gospodarczej i zakup maszyny będącej zabezpieczeniem pożyczki. Pożyczkodawcą była osoba fizyczna - obywatel Niemiec. Umowa pożyczki została sporządzona w niemieckiej kancelarii, a następnie zostały przelane środki z konta niemieckiej kancelarii na konto Spółki.

Wnioskodawca wyjaśnił, że maszyna zakupiona ze środków uzyskanych z pożyczki stanowi środek trwały w firmie. Wnioskodawca podał również, że w skład poniesionych wydatków związanych z zawarciem umowy pożyczki wchodzą: koszty przygotowania umowy pożyczki przez niemieckiego notariusza oraz oprocentowanie 6% od kwoty pożyczki w skali roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt odsetek od pożyczki jest kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z umową pożyczki, tj. koszty kancelarii, która przygotowała umowę i pobrała stosowne opłaty według prawa niemieckiego oraz koszty odsetek od pożyczki do czasu jej spłacenia, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zatem, by zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatek winien spełniać warunki:

* dotyczyć działalności gospodarczej,

* być poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie być wymienionym w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Jednocześnie - w myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 tejże ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Brzmienie powołanych wyżej przepisów nie uzależnia możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) od klasyfikacji czy też nazewnictwa stosowanego przez instytucje finansowe. Istotnym natomiast jest, na jaki cel faktycznie zostały wydatkowane środki z zaciągniętego kredytu. Jeśli pożyczka (kredyt) zostanie przeznaczona na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, to uznać należy, iż również poniesione przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) opłaty związane z tą pożyczką (kredytem) mają związek z działalnością gospodarczą.

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zgodnie bowiem z treścią art. 22g ust. 3 i oraz art. 22g ust. 4 ww. ustawy, poniesione przez podatnika wydatki dotyczące opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, zwiększają - odpowiednio - cenę nabycia bądź wytworzenia środka trwałego.

Powyższe oznacza, że w przypadku spożytkowania pożyczki (kredytu) na zakup bądź wytworzenie środka trwałego, odsetki zapłacone przed jego przekazaniem do użytkowania podwyższają wartość tego środka trwałego, natomiast płacone po tym okresie są bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (zapłaty).

Natomiast zapłacone odsetki oraz koszty związane z przyznaniem pożyczki na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej od tej części pożyczki, która nie dotyczyła finansowania zakupu środków trwałych firmy, stanowią bezpośrednio koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl