ILPB1/415-868/11-4/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r., znak ILPB1/415-868/11-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 sierpnia 2011 r., a w dniu 22 sierpnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła wraz z mężem umowę najmu domu. Najmującym został obywatel Korei Południowej. W paragrafie 5 "Czynsz najmu i opłaty" Wnioskodawczyni wraz z mężem ustaliła miesięczny czynsz w wysokości 6.500 PLN. Jednocześnie ustalili Oni, że oprócz czynszu najemca zobowiązany jest wpłacać zaliczkę w wysokości 1.100 PLN w okresie zimowym (listopad-marzec) oraz 800 PLN w okresie letnim (kwiecień-październik) na opłaty eksploatacyjne takie jak: energia elektryczna, woda, gaz, ścieki, wywóz śmieci, telewizja satelitarna oraz ochrona obiektu.

W paragrafie 6 "Kaucja za dom" ustalono, że najemca wpłaci kwotę 6.500 PLN - jako zabezpieczenie za ewentualne koszty napraw wykraczające ponad tzw. normalne zużycie i ewentualne niezapłacone należności.

Jednocześnie jako wynajmujący Zainteresowana wraz z mężem zobowiązała się do wyposażenia domu w system alarmowy i system satelitarny do odbioru telewizji cyfrowej.

W terminie dokonano zgłoszenia do urzędu skarbowego wybierając zryczałtowany podatek od umowy najmu w wysokości 8,5%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała, że:

* najem następuje w ramach umowy cywilnej niezwiązanej z żadną działalnością gospodarczą,

* wynajmujący, oprócz kwoty najmu (6.500 zł), przelewa na konto Wnioskodawczyni i Jej męża zaliczki tylko i wyłącznie na opłaty eksploatacyjne wynikające z użytkowania przez niego przedmiotu najmu. Aby co miesiąc nie rozliczać tych wpłat strony umówiły się na rozliczenie kwartalne. Jeżeli kwota przelanych zaliczek jest wyższa od rachunków (gaz, woda, ochrona obiektu, prąd) różnica zwracana jest na konto wynajmującego. Jeżeli jest niższa wynajmujący dopłaca do wysokości sumy rachunków. Ponieważ w okresie letnim opłaty są niższe (mniejsze zużycie gazu do ogrzewania budynku) strony ustaliły, że zaliczki będą niższe, czyli w okresie letnim wynoszą 800 PLN miesięcznie, a w okresie zimowym 1.100 PLN miesięcznie. Z tytułu tych wpłat najemca nie uzyskuje przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zryczałtowany podatek dochodowy dotyczy zaliczek na opłaty eksploatacyjne.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że powyższe pytanie dotyczyło kwestii, czy najemca, który nie uzyskuje dochodu z zaliczek na opłaty eksploatacyjne, a jedynie pokrywa koszty wytworzone przez najmującego powinien od rozliczonych kwot płacić podatek dochodowy przy zryczałtowanym podatku od przychodów ewidencjonowanych (8,5%).

Czy dotyczy również pobranej zaliczki.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż kolejne pytanie dotyczyło sprawy kaucji jaką wpłacił najemcy wynajmujący na pokrycie ewentualnych szkód. Kaucja ta wynosi równowartość jednego czynszu czyli 6.500 PLN.

Zdaniem Wnioskodawczyni, do chwili najmu opłaty za dom były minimalne. Na życzenie najmującego zawarto umowy dotyczące ochrony obiektu, telewizji satelitarnej, wywozu śmieci. Ponieważ najemca jest obcokrajowcem, opłaty eksploatacyjne reguluje za pośrednictwem Zainteresowanej. Zaliczki są rozliczane z wydatkami wynikającymi z faktur, a ewentualne różnice są zwracane najemcy lub przez niego dopłacane. Zdaniem Zainteresowanej i Jej małżonka kwoty za opłaty eksploatacyjne nie powinny podlegać opodatkowaniu. Nie powinna podlegać opodatkowaniu również wpłacona przez najemcę kaucja.

Zdaniem Zainteresowanej stanowisko dotyczące przedmiotowej sprawy zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2011 nr IPTPB2/415-16/11-2/AK.

Z uzupełnienia wynika również, że w ocenie Wnioskodawczyni przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest jedynie otrzymana kwota czynszu wynikająca z umowy najmu (6.500 zł). Natomiast otrzymane należności z tytułu opłat eksploatacyjnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Wysokość opłat eksploatacyjnych zależy jedynie od wynajmującego. Małżonkowie nie mają żadnego wpływu na wysokość rachunków jakie on generuje, Ponieważ wynajmujący jest obcokrajowcem, dla ułatwienia zgodzili się Oni, aby wszelkie koszty związane z eksploatacją pokrywane były przez Nich a nie przez wynajmującego. Daje to również gwarancję, że rachunki te będą płacone regularnie. Brak wpłat któregokolwiek z rachunków mógłby spowodować wyłączenie, co skutkowałoby dodatkowymi karami i kosztami nowego podłączenia.

Kaucja na pokrycie ewentualnych szkód zostanie zwrócona z chwilą wygaśnięcia umowy najmu lub rozliczona na pokrycie tych szkód.

W załączeniu Zainteresowana załączyła umowę najmu oraz interpretację indywidualną nr IPPB1/415-902/08-2/EC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Uwzględniając powyższe, uznać należy, iż podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: energia elektryczna, woda, gaz, ścieki, wywóz śmieci, opłata za abonament telewizyjny czy ochrona obiektu), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Takie dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z przedmiotem najmu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przychodem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tylko przyrost majątkowy.

Odnosząc się jednocześnie do zagadnienia związanego z powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawczyni z tytułu wpłaconej przez najemcę kaucji wyjaśnić należy, że w przepisach prawa podatkowego nie zostało zdefiniowane pojęcie "kaucji". Natomiast zgodnie z definicją słownikową za kaucję można uznać pewną sumę pieniężną złożoną jako gwarancję (zabezpieczenie) otrzymania zobowiązania i stanowiącą odszkodowanie w razie jego niedopełnienia.

Istotą kaucji mieszkaniowej jest zabezpieczenie właścicielowi ewentualnych roszczeń, powstałych w czasie trwania stosunku najmu. W wypadku braku takiej podstawy, żądanie wpłacenia kaucji wynika z kodeksowej zasady swobody umów.

Zwracana najemcom kaucja mieszkaniowa jest świadczeniem o charakterze zwrotnym, a zatem obojętnym z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest jedynie zabezpieczeniem prawidłowego wykonania postanowień umowy najmu.

W świetle przedstawionych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów prawa, przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym są otrzymywane kwoty czynszu. Natomiast uiszczane przez najemcę należności, o których mowa we wniosku - skoro z umowy najmu wynika, że do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca - są wyłączone z podstawy opodatkowania, w przypadku opodatkowania podatkiem ryczałtowym w wysokości 8,5%

Tym samym kaucja otrzymana przez Wnioskodawczynię z tytułu zabezpieczenia przedmiotu najmu od ewentualnych szkód nie stanowi również podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez jednego z małżonków mieszkania zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Nadmienia się, iż dokumenty dołączone przez Zainteresowaną do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej tut. organ działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.