ILPB1/415-865/09-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data wpływu 13 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (spółka z o.o.) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy usługi w zakresie tworzenia na zlecenie programów komputerowych będących przedmiotem praw autorskich, w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 - Prawo autorskie). W tym celu Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umów o pracę programistów (informatyków), których podstawowym zakresem obowiązków pracowniczych objęte jest tworzenie programów komputerowych na rzecz pracodawcy oraz wykonywanie czynności bezpośrednio związanych z tworzeniem programów komputerowych, które opracowywane są na zlecenie kontrahentów Wnioskodawcy. Obowiązki pracownicze nie obejmują innych działań niż czynności zmierzające do tworzenia przez pracowników oprogramowania komputerowego stanowiącego utwory w rozumieniu przepisów Prawa autorskiego. Projekt stosownej umowy o pracę stanowi załącznik do niniejszego wniosku. Umowy o prace zawiązywane są z pracownikami sukcesywnie od dnia 1 sierpnia 2009 r.

Ponieważ obowiązki pracownicze programistów obejmują wyłącznie pracę o charakterze twórczym Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, przy obliczaniu podstawy opodatkowania wynagrodzenia pracowników (programistów) zamierza stosować ryczałtowe 50% koszty uzyskania przychodu do wynagrodzenia podstawowego pracownika z umowy o pracę. Jeżeli jednak w danym okresie programista na wyraźne polecenie Wnioskodawcy wykonywałby inne niż twórcze zadania w ramach obowiązków pracowniczych, wówczas Wnioskodawca zamierza stosować ww. 50% ryczałtowe koszty uzyskania przychodu do tej części wynagrodzenia, która zgodnie z ewidencją czasu pracy przypada na rzeczywisty czas poświęcony przez pracownika w danym miesiącu na tworzenie programów komputerowych. Do pozostałej części wynagrodzenia Wnioskodawca zastosuje koszty wynikające z zasad ogólnych stosowanych do wynagrodzeń ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń pracowników (programistów) w zamian za tworzenie oprogramowania dla pracodawcy na podstawie przedłożonej umowy o pracę, Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia pracowników (programistów) ze stosunku pracy wypłacanego na podstawie przedłożonej umowy o pracę w zamian za tworzone przez pracowników na rzecz Wnioskodawcy oprogramowanie komputerowe stanowiące utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych z opodatkowania oraz dochodów, w stosunku do których zaniechano poboru podatku. Jednym ze źródeł przychodów jest stosunek pracy. Przychodami ze stosunku pracy, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ulega wątpliwości, że programiści zatrudnieni w celu stworzenia programów komputerowych uzyskują podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.

Wnioskodawca jako płatnik ma m.in. obowiązek prawidłowego obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, jej poboru i odprowadzenia na rachunek właściwego organu podatkowego. Powyższe czynności wymagają właściwego ustalenia podstawy opodatkowania. Warunkiem poprawności pobrania zaliczki na podatek dochodowy jest zatem ustalenie kosztów uzyskania przychodu uzyskiwanego przez pracowników, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią ust. 1 wspomnianego artykułu, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Z kolei, ust. 2 art. 22 ww. ustawy wskazuje na ogólną wysokość kosztów uzyskania przychodu z tytułu stosunku pracy.

W niektórych jednak przypadkach ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów uzyskania przychodów w sposób ryczałtowy. l tak w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje tu jednak ograniczenie wskazane w art. 22 ust. 12, zgodnie z którym zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% wskazane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy nie mogą być stosowane dla ustalenia podstawy opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej. Oznacza to zatem, że na gruncie art. 22 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 12 ww. ustawy dopuszczalne jest stosowanie zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% przychodu bez względu na formę stosunku prawnego, na podstawie której taki przychód został osiągnięty, z wyłączeniem przypadków, gdy twórca utworu chronionego prawem autorskim tworzy taki utwór w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Ustawodawca regulując wprost w ustawie przypadki, w których ze względu na źródło przychodu z praw autorskich, niedopuszczalne jest zastosowanie podwyższonych kosztów, dał wyraz swoim preferencjom w tym zakresie. Innymi słowy, gdyby wolą ustawodawcy było wprowadzanie innych ograniczeń co do źródeł, z których przychód można pomniejszyć o przedmiotowe koszty, ograniczenia te zostałyby w ustawie wskazane wprost.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w postanowieniu Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 14 lipca 2006 r. (nr 1472/DPC/415-38/06/PKO, który stwierdził, iż: " (...) jeżeli część przychodów ze stosunku pracy stanowi przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich (...) to można przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zastosować do nich koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 (...)". Podobnie też wypowiada się doktryna, vide J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych, C.H. Beck, Warszawa 2008, twierdząc, że poza wskazanym w ustawie wyjątkiem" (...) źródło przychodu nie wpływa na możliwość zastosowania kosztów uzyskania przychodu w formie ryczałtu wynoszącego 50% (...)".

W efekcie, biorąc pod uwagę treść art. 22 ust. 9 pkt 3 oraz art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczalne jest zastosowanie zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników wypłacanych w zamian za tworzone przez pracowników i uzyskane przez pracodawcę na podstawie stosunku pracy majątkowe prawa autorskie do utworów w rozumieniu przepisów Prawa autorskiego.

Wobec braku w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicji pojęcia "prawa autorskie", punktem wyjściowym dla prawidłowego zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, jest ustalenie znaczenia tego pojęcia na gruncie przepisów Prawa autorskiego. W myśl jej art. 1 ust. 1 przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, tj. każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Program komputerowy posiadający cechy wskazane w tym przepisie jest utworem. Przedłożona w załączeniu do wniosku umowa o pracę zawierana przez Wnioskodawcę z programistami (pracownikami) zobowiązuje pracowników do tworzenia dla Wnioskodawcy programów komputerowych stanowiących utwory w rozumieniu przepisów Prawa autorskiego.

Podstawowym obowiązkiem programistów zatrudnianych przez Wnioskodawcę jest tworzenie oprogramowania komputerowego. Zgodnie z treścią przedłożonej umowy o pracę, podstawowe aktywności pracowników ściśle związane są z tworzeniem oprogramowania, a programiści nie są angażowani w czynności innego rodzaju niż prowadzące do tworzenia oprogramowania komputerowego. Przedłożona do oceny umowa o pracę z programistą jednoznacznie wskazuje, że przedmiotem aktywności pracowników jest tworzenie utworów w rozumieniu prawa autorskiego. Ponadto, z umowy tej wynika, że prawa do oprogramowania (utworów) stworzonych przez pracowników w ramach wykonywania obowiązków służbowych przysługują pracodawcy (Wnioskodawcy). Niewątpliwie zatem pracownicy (programiści) korzystają z praw autorskich do utworów (programów komputerowych) wytwarzanych przez nich w ramach obowiązków pracowniczych poprzez otrzymanie wynagrodzenia ze stosunku pracy od Wnioskodawcy wynikającego z faktu, że majątkowe prawa autorskie do wytworzonych przez pracowników programów komputerowych na mocy umowy o pracę przysługują pracodawcy (Wnioskodawcy).

W efekcie, wynagrodzenia wypłacane programistom stanową w całości honorarium za tworzenie programów komputerowych, których właścicielem w oparciu o treść umowy o pracę staje się pracodawca (Wnioskodawca). Stąd, przy wypłacie tego wynagrodzenia za uzyskanie praw autorskich do wytworzonych przez programistów w ramach obowiązków pracowniczych utworów w formie programów komputerowych Wnioskodawca uprawniony jest do stosowania zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko takie potwierdzają interpretacje organów skarbowych, np. interpretacja indywidualna z 14 stycznia 2009 r. nr IPPB4/415-42/08-02/PJ.

Z kolei, jeżeli Wnioskodawca, zgodnie z art. 2 ust. 4 przedłożonej umowy o pracę, powierzyłby programiście wykonywanie dodatkowych obowiązków pracowniczych nie związanych z tworzeniem oprogramowania komputerowego, w takiej sytuacji ta część wynagrodzenia, która na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej ewidencji czasu pracy programistów odpowiadałaby zaangażowaniu w pracę o charakterze nietwórczym - nie korzystałaby z możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W efekcie, taka ewidencja czasu pracy pozwala zapobiec niezasadnemu zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodu do tej części wynagrodzenia za pracę, która nie odzwierciedla nakładu pracy włożonego przez pracownika na stworzenie utworu (programu komputerowego).

Stanowisko takie potwierdził Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w postanowieniu z dnia 30 maja 2007 r. (nr ZD/4060-26/07), stanowiąc, iż:" (...) niedopuszczalne jest ustalenie zryczałtowanej, stałej kwoty przychodu z rozporządzania prawami autorskimi, do której znajdzie zastosowanie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Honorarium autorskie pracownika, tj. część wynagrodzenia za pracę, stanowiąca przychód z rozporządzenia prawami autorskimi winno odzwierciedlać w skali miesiąca rzeczywisty czas pracy i nakład pracy pracownika, poświęcony na stworzenie utworu (programu komputerowego) (...)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Pracownikowi uzyskującemu przychody m.in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ww. ustawy, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Podkreślić należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie, jak wyżej wspomniano, daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Należy podkreślić, że organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawno - Legislacyjny.

W konsekwencji zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego.

Mając powyższe na uwadze, jeżeli praca wykonywana przez pracowników jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to do przychodów osiągniętych z tego źródła Wnioskodawca ma prawo do zastosowania podwyższonych 50% kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% mogą być zastosowane tylko do tej części wypłaconego wynagrodzenia za pracę, która stanowi dla pracownika przychód z tytułu praw autorskich.

W przypadku wykonywania przez pracownika innych prac, które nie mają autorskiego charakteru i nie skutkują przeniesieniem na Wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do powstałego utworu, wobec należnej za to części wynagrodzenia płatnik winien zastosować koszty uzyskania przychodu według zasad ogólnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż w zakresie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wydana została interpretacja z dnia 29 października 2009 r. Nr ILPB1/415-865/09-2/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.