ILPB1/415-849/08-5/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2008 r. (data wpływu 17 października 2008 r.), uzupełnionym w dniu 24 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 17 grudnia 2008 r., znak ILPB1/415-849/08-2/AA, ILPP1/443-985/08-2/HW na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 grudnia 2008 r., a w dniu 24 grudnia 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe oraz stan faktyczny.

Wnioskodawca podaje, że od 1998 r. prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko. Przedmiotem działalności jest naprawa i konserwacja tachografów samochodowych (liczników samochodowych) oraz sprawdzanie, kontrola i ich legalizacja po naprawie oraz handel art. przemysłowymi i wynajem wolnych powierzchni użytkowych w nieruchomości, w której Wnioskodawca prowadzi również swoją działalność gospodarczą.

Wnioskodawca podaje, że jest czynnym podatnikiem VAT opodatkowanym w podatku dochodowym na zasadach ogólnych stawką liniową.

Zainteresowany informuje, że z żoną nie ma rozdzielności majątkowej i w sposób stały prowadzą wspólne gospodarstwo domowe.

Wnioskodawca podaje, iż w dniu 13 lipca 2005 r. na podstawie aktu notarialnego na oboje małżonków zakupiono nieruchomość użytkową (budynek), którą w całości małżonkowie przeznaczyli na działalność gospodarczą Wnioskodawcy. Fakt ten został odnotowany w akcie notarialnym w paragrafie trzecim.

Od zakupu nieruchomości odliczono podatek VAT z faktury zakupu.

Wnioskodawca informuje, że nieruchomość ujęto w ewidencji środków trwałych jego działalności według wartości początkowej. Począwszy od dnia oddania jej do użytkowania wszelkie koszty jej utrzymania (media) w całości fakturowane są na działalność Zainteresowanego i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów wraz z całością amortyzacji.

Faktury przychodowe z tytułu wynajmu pozostałej części omawianej nieruchomości Wnioskodawca wystawia również ze swojej działalności gospodarczej uznając je za to samo źródło. Przedmiotowe koszty utrzymania i amortyzacji nieruchomości związane były wyłącznie z przychodami z tego źródła.

Zainteresowany zamierza podzielić dotychczasową działalność na dwie odrębne i z dniem 1 grudnia 2008 r. Jego małżonka otworzy działalność gospodarczą.

Żona przejmie w całości handel artykułami przemysłowymi i wynajem. Wnioskodawca nadal będzie prowadził obsługę tachografów, czyli naprawę i konserwację tachografów samochodowych (liczników samochodowych) oraz ich sprawdzenie, a także kontrolę i ich legalizację po naprawie.

Wnioskodawca z małżonką zamierzają przedmiotowy budynek podzielić proporcjonalnie do procentowego udziału powierzchni użytkowej zajmowanej przez działalność Wnioskodawcy i pozostałą część wykorzystywaną w działalności żony i dotyczącą przychodów z jej działalności. Małżonkowie zamierzają również podzielić takim wskaźnikiem amortyzację nieruchomości i wydzielić innymi sposobami np.: podlicznik na energię, proporcję wykorzystania wody itp. na koszty utrzymania nieruchomości przypadające na dwie odrębne działalności.

Małżonka Wnioskodawcy będzie podatnikiem podatku VAT i będzie opodatkowana na zasadach ogólnych stawką liniową.

W związku z powyższym z przyczyn oczywistych bardzo zależy Wnioskodawcy na niezmiernie dokładnym i poprawnym podatkowo i dokumentacyjnie ujęciu wszystkich kosztów i przychodów w podatku dochodowym i w VAT zarówno we własnych jak i małżonki księgach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy po przyszłym podziale firmy na dwie odrębne działalności można w koszty uzyskania przychodów zaliczyć amortyzację budynku w kwotach proporcjonalnych do zajmowanych powierzchni.

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzację należy zaliczyć do kosztów podatkowych tylko w takich proporcjach jakich stanowi udział wykorzystywanych powierzchni nieruchomości do każdej działalności odrębnie.

Wnioskodawca uważa, że nieruchomość można ująć według wartości początkowej jednocześnie w dwóch ewidencjach środków trwałych, ale należy pomniejszyć o dotychczasowe umorzenie i amortyzować tylko w takiej części jaka odpowiada udziałowi w działalności każdego z małżonków.

Wnioskodawca wskazuje na art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Treść art. 22 ust. 8 cytowanej ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką zakupili 13 lipca 2005 r. nieruchomość użytkową, która w całości była wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Jednak w związku z trudnościami organizacyjnymi Zainteresowany zamierza podzielić dotychczasową działalność na dwie odrębne i z dniem 1 grudnia 2008 r. Jego małżonka otworzy działalność gospodarczą.

Kwestię stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cytowanej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Wprawdzie, jak stanowi art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie po spełnieniu określonych w ustawie warunków mogą być opodatkowani łącznie, jednakże nie zmienia to faktu, że każdy z nich jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym każdy z małżonków, posiadający odrębny wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz odrębną ewidencję zdarzeń gospodarczych, mając status przedsiębiorcy odrębnie wykazuje przychody z prowadzonej działalności oraz koszty ich uzyskania.

Mając na uwadze przedstawione informacje i powołane przepisy należy stwierdzić, iż odpisy amortyzacyjne od przedmiotowego lokalu użytkowego, stanowiące zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, winny być uwzględnione w wysokości odpowiadającej proporcji do posiadanego udziału w majątku wspólnym. Zatem należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Należy jednak zauważyć, że jeśli każdy z małżonków zamierza wykorzystywać składnik majątku objęty wspólnością majątkową w odrębnie prowadzonej działalności gospodarczej - to wartość początkową przedmiotowej nieruchomości, wprowadzonej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić u każdego z małżonków, proporcjonalnie do posiadanego udziału w majątku wspólnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w dniu 14 stycznia 2009 r. wydano odrębne interpretacje indywidualne w części:

* dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń nr ILPB1/415-849/08-4/AA,

* dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania dochodów w formie karty podatkowej nr ILPB1/415-849/08-6/AA,

* dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania części nieruchomości wspólnej nr ILPP1/443-985/08-5/MK.

W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów poniesionych przez małżonkę w prowadzonej działalności gospodarczej oraz podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w rejestrach VAT działalności gospodarczej żony wydano w dniu 14 stycznia 2009 r. odrębne pismo nr ILPB1/415-849/08-7/AA, ILPP1/443-985/08-4/MK.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ww. Organ wydaje interpretacje prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek osoby zainteresowanej i tylko w jej indywidualnej sprawie, zatem powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.