ILPB1/415-840/08-2/AA

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-840/08-2/AA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2008 r. (data wpływu 16 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży przedsiębiorstwa - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni - podatniczka (dalej: "zbywca"), prowadząca podatkową księgę przychodów i rozchodów, sprzedaje całe przedsiębiorstwo (art. 551 Kodeksu Cywilnego) drugiej osobie fizycznej (niepowiązanej w rozumieniu art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zainteresowana podaje, że zbycie ma charakter odpłatny, po cenach rynkowych i jest związane z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni podaje, iż w skład przedsiębiorstwa wchodzą:

I.

Aktywa

* środki trwałe o wartości początkowej powyżej 3.500,00 zł (łącznie 14 pozycji w tym grunt i prawo wieczystego użytkowania gruntu), wartość księgowa to: 538.384,29 zł, a wartość rynkowa to: 832.266,73 zł,

* środki trwałe o wartości początkowej od 1.500,00 zł - 3.500,00 zł (3 pozycje), wartość księgowa to: 5.401,90 zł, a wartość rynkowa to: 1.800,00 zł,

* wyposażenie (5 pozycji), wartość księgowa to: 4.017,88 zł, a wartość rynkowa to: 2.050,00 zł,

* aktywa obrotowe (zapasy, należności, środki pieniężne na rachunku bankowym), wartość księgowa to: 377.958,82 zł, a wartość rynkowa to: 377.958,82 zł.

Razem aktywa suma: wartość księgowa to: 925.762,89 zł, a wartość rynkowa to: 1.214.075,55 zł.

II.

Zobowiązania

* zobowiązania długoterminowe (dwa kredyty bankowe), wartość księgowa = wartość rynkowa to: 337.429,16 zł,

* zobowiązania krótkoterminowe (handlowe i dotyczące kosztu utylizacji zapasów i odpadów), wartość księgowa = wartość rynkowa to: 841.641,01 zł.

Razem zobowiązania suma: wartość księgowa = wartość rynkowa to: 1.179.070,17 zł.

III.

Pracownicy

* 10 osób w tym 1 osoba 0,5 etatu.

IV.

Inne

* Licencja na przetwórstwo odpadów, rynek klientów, protokoły pokontrolne, dokumentacje różne dotyczące: działalności, nieruchomości, ubezpieczeń, bhp, ppoż i inne.

Wnioskodawczyni podaje, że wartość składników majątkowych (w rozumieniu art. 5a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w kwocie 1.214.075,55 zł zostaje (w notarialnej umowie sprzedaży) pomniejszona o długi w wysokości 1.179.070,17 zł i wynosi 35.005,38 zł, natomiast cena jaką nabywca zapłaci zbywcy wynosi 40.000,00 zł. Zbywca z tytułu sprzedaży musi zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka kwota stanowić będzie podstawę opodatkowania (zbywcy) podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podstawę opodatkowania będzie stanowić kwota 40.000,00 zł (jaką otrzyma zbywca) po pomniejszeniu jej o udokumentowane koszty sprzedaży, które poniesie w związku ze sprzedażą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

* koncesje, licencje i zezwolenia;

* patenty i inne prawa własności przemysłowej;

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

* tajemnice przedsiębiorstwa;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które mogą być przedmiotem czynności prawnej. Dlatego też, zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Sprzedaż przedsiębiorstwa oznacza zbycie składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przychód uzyskany ze sprzedaży przedsiębiorstwa należy zaliczyć do wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Treść art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, że na podstawie powołanego powyżej przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodu ze zbycia składników majątku nie zaliczanych do środków trwałych ze względu na przewidywany okres ich używania krótszy niż rok oraz wyposażenia o wartości do 1.500 zł W przypadku wystąpienia takich składników w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, będzie miał zastosowanie przepis art. 14 ust. 1 ww. ustawy. Podatnicy nabywając bowiem tego typu składniki majątku, są uprawnieni do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów całej kwoty poniesionej na ich nabycie. Dlatego też zarówno nabycie takiego składnika, jak i jego odpłatne zbycie musi znaleźć odzwierciedlenie w prowadzonej przez podatnika dokumentacji księgowej.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy (...) dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a.

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b.

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c.

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku trwałego kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa tych składników pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, czyli kwota stanowiąca niezamortyzowaną część wartości tych środków trwałych.

W przypadku sprzedaży pozostałych składników majątku przedsiębiorstwa, koszty uzyskania przychodów należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawczyni należy stwierdzić, iż: - zapasy towarów handlowych mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w cenie zakupu netto, jeżeli zakup tych towarów nie został wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej (art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

* należności, rozumiane jako przychód należny, a więc już opodatkowany nie będą w momencie ich sprzedaży źródłem przychodu,

* środki pieniężne w banku w wysokości wynikającej z salda na rachunku bankowym - nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów. Środki pieniężne stanowią wprawdzie wymieniony w art. 551 Kodeksu cywilnego składnik majątku przedsiębiorstwa jednakże w świetle ww. zasad dotyczących opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży przedsiębiorstwa osoby fizycznej, brak jest podstaw prawnych do opodatkowania wartości środków pieniężnych pozostawionych na rachunkach bankowych, jeżeli w ogóle prawnie dopuszczalnym jest ich zbycie. Zauważyć bowiem należy, iż za środki pieniężne wyrażone w złotych zbywca może otrzymać wyłącznie wartość nominalną, na jaką te środki opiewają. Przedmiotem zbycia mogłyby być natomiast środki pieniężne zgromadzone w walutach obcych. W takiej jednak sytuacji środki te winny zostać wycenione wg określonego kursu (np. w bilansie sporządzonym w związku z dokonywanym zbyciem) i wyrażone w złotych. W konsekwencji nielogicznym i pozbawionym podstaw prawnych byłoby ich uwzględnienie w kategoriach przychodu i jednocześnie kosztu uzyskania przychodów przy dokonywanym zbyciu przedsiębiorstwa.

Reasumując przy sprzedaży przedsiębiorstwa przez podatników prowadzących działalność gospodarczą mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Sposób ustalania dochodu ze sprzedaży poszczególnych składników przedsiębiorstwa uzależniony jest od rodzaju składnika oraz od tego czy stanowi on element majątku trwałego czy też obrotowego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedaż przedsiębiorstwa stanowi przychód w rozumieniu przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lub art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do obliczenia dochodu z tej sprzedaży znajdą zastosowanie powołane powyżej przepisy art. 9 ust. 2 i art. 24 ust. 2 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl