ILPB1/415-84/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową firmę, świadczącą usługi w zakresie doradztwa w zarządzaniu, które polegają na szeroko pojętym konsultingu dla przedsiębiorstw z zakresu wdrażania systemów zarządzania, doradztwa biznesowego oraz zarządzania strategicznego. Ponieważ branża ta jest bardzo szeroka, także spektrum problemów, z którymi Wnioskodawca spotyka się w codziennej pracy jest bardzo szerokie.

Powoduje to, że konieczne jest ciągłe poszerzanie swojej wiedzy, podnoszenie kwalifikacji zawodowych oraz umiejętności. W związku z ogromną konkurencją na rynku oraz wymaganiami, jakie rynek powoduje, Wnioskodawca postanowił uzupełnić swoją wiedzę o elementy i zagadnienia, których znajomość umożliwi świadczenie usług dla szerszego grona potencjalnych odbiorców.

Wnioskodawca wybrał studia z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem, które są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i zakresem świadczonych usług. Studia te odbywają się na Wydziale Informatyki i Zarządzania w Akademii (...), posiadającej akredytację Ministerstwa Edukacji.

Wybór tego kierunku był podyktowany następującymi względami:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może potraktować wydatki na studia doktoranckie z zakresu zarządzania jako koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w czasach obecnych inwestowanie w wiedzę jest w rzeczywistości inwestowaniem w firmę. Kwalifikacje pracownicze wpływają bowiem na jakość pracy, a zatem również na jakość oferty danego przedsiębiorstwa i jego konkurencyjność na rynku. Należy zatem uznać, iż choć opłatę za szkolenie, naukę trudno przypisać konkretnym przychodom, jej poniesienie stanowi koszt dla celów podatkowych.

Wnioskodawca uważa, że potwierdza to m.in. wyrok NSA z dnia 13 maja 1998 r. sygn. akt. SA/S21354/97, w którym podano, że "koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. Podnoszenie kwalifikacji ma wpływ na osiąganie przez firmę przychodów i powinno być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu, choć taki wydatek trudno wiązać z konkretnym przychodem. Jest to koszt ogólny działalności firmy, podobnie jak płace i inne tego typu koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa."

Aby jednak można było mówić o inwestowaniu w firmę poprzez szkolenie i naukę, zdaniem Wnioskodawcy konieczne jest, aby szkolenie te odpowiadało prowadzonej działalności, np. do kosztów uzyskania przychodów podatnik może zaliczyć koszty organizowanych szkoleń z zakresu prawa podatkowego oraz rachunkowości w firmie zajmującej się podatkami i księgowością; z zakresu zarządzania natomiast w firmie zajmującej się doradztwem w zarządzaniu.

Wówczas można bowiem uznać, że wydatek poniesiony przez podatnika wiąże się z prowadzoną przez niego działalnością. Związek taki nie będzie zachodził, jeżeli opłaci np. kurs językowy, podczas gdy nie prowadzi działalności, która wymaga kontaktów z kontrahentami z zagranicy. Znajomość języków obcych jest w takim wypadku sprawą osobistą i nie można wydatku z nim związanego uznać za celowy z punktu widzenia przychodów.

Wnioskodawca uważa zatem, iż w jego przypadku taki związek istnieje niezaprzeczalnie - studia z zarządzania i działalność z zakresu doradztwa w zarządzaniu. Uważa więc, że w związku z tym, wydatek poniesiony przez niego w związku z podjętymi studiami powinien być potraktowany jako koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła. Ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określony w art. 23 nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z dokształcaniem.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na opłacenie studiów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

* czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,

* czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Wydatki na opłatę studiów nie zostały wymienione w katalogu kosztów negatywnych, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że z omawianych wyżej dwóch grup wydatków dotyczących kształcenia, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zaliczone mogą być koszty związane z nauką, tylko wtedy, kiedy w ich przypadku uznaje się, że są one racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionych informacji wynika, iż Wnioskodawca podjął naukę na studiach w zakresie zarządzania i w związku z tym poniesione zostały wydatki. Zatem uznać należy, iż spełniają one powyższe warunki, pozwalające zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.