ILPB1/415-838/10-6/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 22 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 14 i 18 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych wartości zagarniętego mienia:

* w części dotyczącej zagarniętego mienia, które zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej zagarniętego mienia, które nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego i zaliczenia do przychodów podatkowych wartości zagarniętego mienia oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 października 2010 r. nr ILPB1/415-838/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 października 2010 r., natomiast w dniu 18 października 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 października 2010 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 14 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na handlu detalicznym.

W roku 2004 w Jego sklepie miało miejsce zdarzenie polegające na tym, że w wyniku inwentaryzacji został stwierdzony niedobór towarów na wartość (w zaokrągleniu) 220.000 zł netto. Zainteresowany zawiadomił prokuraturę o popełnieniu przestępstwa przez zatrudnionych pracowników. W roku 2005 Urząd Kontroli Skarbowej, na wniosek prokuratury, przeprowadził kontrolę w zakresie rozliczeń z budżetem z tytułu podatku VAT i podatku dochodowego. W wyniku kontroli stwierdzono niedobory, nie stwierdzono nieprawidłowości w ewidencji księgowej.

W dniu xx lutego 2005 r. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Skarbowego o wydanie pisemnej interpretacji: w jaki sposób, zgodnie z prawem podatkowym rozliczyć powstały niedobór (zał. nr 1). W odpowiedzi urząd uznał Jego stanowisko w sprawie za prawidłowe (zał. nr 2 i 3). Zainteresowany rozliczył więc podatek dochodowy nie zaliczając (do czasu wyjaśnienia sprawy) niedoboru do kosztów uzyskania przychodu. Zapłacił podatek dochodowy mając nadzieję, że kiedyś będzie mógł skorygować zeznanie roczne i odzyskać zapłacony podatek. Jednak od 2005 r. do dnia dzisiejszego toczy się postępowanie przed sądem w sprawie powstałego niedoboru. Jest duże prawdopodobieństwo, że sprawa toczyć się będzie jeszcze przez następnych kilka lat. Urząd Kontroli Skarbowej zawiesił postępowanie do czasu wyjaśnienia sprawy przez sąd (zał. nr 4).

W przedmiotowym wniosku zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2004 i w razie potrzeby za lata następne, a zwrot wartości zagarniętego mienia zaliczyć do przychodów podatkowych w bieżących rozliczeniach - po zakończeniu postępowania przez sąd.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż toczące się postępowanie sądowe w sprawie niedoboru nie rokuje zakończenia w najbliższym czasie - jeżeli sprawa potrwa jeszcze kilka lat to straci prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego za rok 2004 i lata następne. Na złożenie korekty ma czas do upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego przedawnia się z upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin zapłaty tego podatku. W przypadku Wnioskodawcy z powodu przedawnienia straci prawo do złożenia korekty za rok 2004 z dniem 31 grudnia 2010 r.

Zdaniem Zainteresowanego, mimo toczącego się postępowania sądowego powinien dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2004 (najpóźniej do 31 grudnia 2010 r.) i w razie potrzeby za lata następne, zaliczając niedobór do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca uważa, że po zakończeniu postępowania przez sąd i zwrotu wartości zagarniętego mienia będzie zobowiązany wartości te zaliczyć do przychodów podatkowych w bieżących rozliczeniach podatkowych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych wartości zagarniętego mienia.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia za okres nieobjęty postępowaniem kontrolnym organu kontroli skarbowej został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 22 października 2010 r. nr ILPB1/415-838/10-5/AO.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia za okres objęty postępowaniem kontrolnym organu kontroli skarbowej został rozpatrzony postanowieniem z dnia 22 października 2010 r. nr ILPB1/415-838/10-4/AO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej zagarniętego mienia, które zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zagarniętego mienia, które nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tekst jedn.: pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1 uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1 h oraz 1i powołanej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1e cyt. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ust. 1e stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 14 ust. 1h ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jednocześnie w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis wyłącza zatem z przychodów z działalności gospodarczej tę część zwracanych wydatków, które nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w sklepie Wnioskodawcy w wyniku inwentaryzacji został stwierdzony niedobór towarów. Zainteresowany zawiadomił prokuraturę o popełnieniu przestępstwa przez pracowników. Zainteresowany rozliczył podatek dochodowy i nie zaliczył (do czasu wyjaśnienia sprawy) niedoboru do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem Zainteresowanego, mimo toczącego się postępowania sądowego powinien dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2004 zaliczając niedobór do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca uważa, że po zakończeniu postępowania przez sąd i zwrotu wartości zagarniętego mienia będzie zobowiązany wartości te zaliczyć do przychodów podatkowych w bieżących rozliczeniach.

Reasumując, zwrot wartości zagarniętego przez pozwanych mienia, które nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zagarniętego mienia, które nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast zwrot wartości zagarniętego przez pozwanych mienia, w przypadku, jeżeli zostanie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający uwzględnieniu w bieżących rozliczeniach podatku dochodowego na podstawie art. 14 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zagarniętego mienia, w przypadku, jeżeli jego wartość zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.