ILPB1/415-834/11-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 września 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-834/11-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Jest właścicielką dwóch lokali - mieszkalnego oraz użytkowego, które wynajmuje. Przychód z tychże umów najmu opodatkowany jest ryczałtowo (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych) na podstawie art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Obydwie umowy zawierają postanowienia, na podstawie których najemcy (oprócz czynszu) uiszczają opłaty za media (prąd, gaz, wodę) czy śmieci. Zapłata należności za media czy śmieci odbywa się w ten sposób, że Wnioskodawczyni otrzymuje od dostawców mediów faktury VAT, wystawione na Nią, ale dotyczące zużycia wody, gazu czy prądu (wywozu śmieci) w konkretnym, wynajmowanym przez Nią lokalu. Następnie, z uwagi na fakt, że za zapłatę tych należności na podstawie zawartych przez Zainteresowaną umów najmu odpowiadają najemcy, otrzymane faktury VAT refakturuje właśnie na najemców. Natomiast najemcy przekazują Jej kwoty wynikające z refaktur, a Ona uiszcza należności bezpośrednio do dostawców mediów (przedsiębiorstwa odpowiadającego za wywóz śmieci). Taką formę rozliczeń za media i wywóz śmieci Wnioskodawczyni wybrała z uwagi na fakt, iż jako właściciel wynajmowanych lokali chce mieć pewność, że wszystkie rachunki są regulowane w należytej wysokości na czas i że nie powstaną w związku z tym żadne zaległości.

Przy ustalaniu przychodu (podstawy opodatkowania) do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu wynajmowanych przez Wnioskodawczynię lokali uwzględnia Ona jedynie płacony przez najemców czynsz najmu. Nie uwzględnia natomiast kwot, jakie przekazują Jej najemcy (następnie wpłaca dostawcom mediów i przedsiębiorstwu wywożącemu śmieci) z tytułu opłat za media i wywóz śmieci, ponoszonych przez najemców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty przekazywane przez najemców lokali tytułem zapłaty za media oraz wywóz śmieci (dotyczące wynajmowanych lokali), którzy na podstawie zawartych umów najmu są zobowiązani do ich zapłaty obok czynszu najmu, a które to kwoty Zainteresowana przekazuje następnie dostawcom mediów i przedsiębiorstwu wywożącemu śmieci, stanowią dla Wnioskodawczyni przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też nie stanowią dla Niej przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwoty przekazywane przez najemców lokali tytułem zapłaty za media oraz wywóz śmieci (dotyczące wynajmowanych lokali), którzy na podstawie zawartych umów najmu są zobowiązani do ich zapłaty obok czynszu najmu, a które to kwoty Zainteresowana przekazuje następnie dostawcom mediów i przedsiębiorstwu wywożącemu śmieci, nie stanowią dla Niej przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu urnowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Nie ulega wątpliwości, iż należności, które Zainteresowana otrzymuje od najemców tytułem zapłaty za media i wywóz śmieci na podstawie refaktur są świadczeniami pieniężnymi. Nie są to natomiast świadczenia pieniężne otrzymane czy pozostawione do Jej dyspozycji (w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), ponieważ w żaden sposób nie powiększają one majątku Zainteresowanej i są następnie w identycznej wysokości uiszczane przez Nią na rzecz dostawców mediów oraz przedsiębiorstwa zajmującego się wywozem śmieci. Po stronie Wnioskodawczyni nie występuje żadne definitywne przysporzenie z tego tytułu. W efekcie pełni Ona jedynie rolę pośrednika przy zapłacie tych rachunków, przez co ma pewność, że należności te regulowane są w terminie i w należytej wysokości.

W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, iż kwoty te nie stanowią dla Niej przychodu podlegającemu opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu tym podatkiem podlega natomiast tylko i wyłącznie uzyskiwany przez Nią od najemców czynsz najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Uwzględniając powyższe, uznać należy, iż podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu dzierżawy jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wydzierżawiającego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wydzierżawiającego. Składnikiem przychodu osiąganego z dzierżawy przez wydzierżawiającego nie będą natomiast ponoszone przez dzierżawcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem dzierżawy (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: opłata za wodę, energię elektryczną, gaz, śmieci), jeżeli z umowy wynika, że dzierżawca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Takie dodatkowe opłaty ponoszone przez dzierżawcę w związku z przedmiotem dzierżawy nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wydzierżawiającego.

W świetle przedstawionych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów prawa, przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym będą otrzymywane kwoty czynszu. Natomiast uiszczane przez najemcę należności z tytułu opłat za media oraz wywóz śmieci - skoro z umowy najmu wynika, że do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca - nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl