ILPB1/415-824/11-5/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego i w zakresie określenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych w drodze spadkobrania przedsiębiorstwa oraz w zakresie wartości przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Zainteresowana jest m.in. współwłaścicielem przedsiębiorstwa spełniającego definicję zawartą w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego (dalej: k.c.).

Wnioskodawczyni nabyła w styczniu 2011 r., w drodze spadkobrania, przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów k.c. i kontynuuje działalność gospodarczą spadkodawcy pod swoją firmą. W skład przedsiębiorstwa wchodzi m.in. prawo ochronne do wytworzonego przez spadkodawcę znaku towarowego w rozumieniu ustawy - Prawo własności przemysłowej. Wnioskodawczyni wykorzystuje i będzie wykorzystywać przedmiotowe prawo ochronne do znaku towarowego do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie wartości przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla celów określenia wartości przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) oraz wartości składników mienia, o której mowa w art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f., należy kierować się brzmieniem art. 8 ustawy o PSD, a zatem - na potrzeby sposobu obliczenia wartości początkowej, określonego w art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.p. - wartości wskazane w tym wzorze powinny być określone w wartości rynkowej, bez uwzględnienia w ich wartości długów i ciężarów związanych z dziedziczonym przedsiębiorstwem.

Brzmienie art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f. wskazuje, iż wartość przedsiębiorstwa oraz poszczególnych składników mienia należy określić zgodnie z przepisami ustawy o PSD. W związku z powyższym, mając na uwadze literalne brzmienie regulacji ustawy o p.d.o.f., zdaniem Wnioskodawczyni należy odwołać się do brzmienia art. 8 ustawy o PSD (a nie do art. 7, który reguluje kwestię podstawy opodatkowania PSD), który wskazuje, iż wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Można zatem przyjąć, iż zgodnie z art. 8 ustawy o PSD wartość nabytych w drodze spadku rzeczy i praw majątkowych należy określić w wartości rynkowej bez potrącania z ich wartości długów i ciężarów związanych z odziedziczonym przedsiębiorstwem. Oznacza to, że obliczenie łącznej wartości początkowej nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane na podstawie art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f. powinno zostać przeprowadzone w ten sposób, że od sumy wartości rynkowej przedsiębiorstwa (bez pomniejszania jej wartości o długi i ciężary) należałoby odjąć wartość rynkową wszelkich składników majątku niebędących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi (przy czym również wartość tych składników majątkowych nie byłaby pomniejszona o długi i ciężary).

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż dla celów określenia wartości przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) oraz składników mienia, o której mowa W art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f., należy kierować się brzmieniem art. 8 ustawy o PSD. Gdyby jednak Minister Finansów uznał, iż prawidłowym będzie określenie tych wartości zgodnie z brzmieniem art. 7 ustawy o PSD, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż wartość długów i ciężarów należy przypisać wówczas proporcjonalnie do wszystkich składników mienia wchodzących w skład dziedziczonego przedsiębiorstwa. Oznacza to, że obie wielkości, o których mowa w sposobie wyliczenia wartości początkowej art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f. - tj. zarówno wartość przedsiębiorstwa, jak i wartość składników majątkowych, niebędących środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi - powinny zostać pomniejszone odpowiednio o wartość zobowiązań.

Gdyby Minister Finansów uznał, iż w zakresie określenia wartości przedsiębiorstwa oraz poszczególnych składników mienia (art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f.) należy kierować się brzmieniem art. 7 ustawy o PSD, Wnioskodawczyni uważa, iż w takim przypadku wartość długów i ciężarów należy przypisać proporcjonalnie do wszystkich składników mienia wchodzących w skład dziedziczonego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 7 ustawy o PSD podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych (określona zgodnie z art. 8) po potrąceniu długów i ciężarów. Zdaniem Wnioskodawczyni, długi i zobowiązania przedsiębiorstwa należy w takim przypadku przypisać proporcjonalnie do poszczególnych kategorii składników mienia.

Odnosząc powyższe do danych przedstawionego poniżej przykładu, określenie wartości, które stanowiłyby jednocześnie elementy równania z art. 22g ust. 15 ustawy o p.d.o.f., zgodnie z art. 7 ustawy o PSD wyglądałoby następująco:

Przykład:

* 500 - zobowiązania, długi dziedziczonego przedsiębiorstwa

* 2.000 - (tj. 2500-500) - wartość rynkowa całego przedsiębiorstwa (2500; w tym prawa ochronnego do znaku towarowego, które stanowiło będzie wartość niematerialną i prawną dla Wnioskodawczyni) pomniejszona o związane z przedsiębiorstwem zobowiązania i długi (500);

* 1.267 - (tj. 1.600-333) - wartość składników mienia wchodzących w skład przedsiębiorstwa, które nie stanowią środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych dla Wnioskodawczyni, pomniejszona o wysokość zobowiązań i długów przypisanych proporcjonalnie do tych składników, gdzie odpowiednio:

* 1.600 - wartość rynkowa składników mienia wchodzących w skład przedsiębiorstwa, które nie stanowią środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych dla Wnioskodawczyni;

* 333 - wartość długów i zobowiązań przypisana proporcjonalnie ((1600/ (1600+800)) * 500)) do składników mienia stanowiących środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych dla Wnioskodawczyni.

* 633 - (tj. 800-167) - wartość rynkowa składników mienia wchodzących w skład przedsiębiorstwa, które stanowią środki trwałe oraz wartości niematerialne I prawne dla Wnioskodawczyni, pomniejszona o wysokość zobowiązań I długów przypisanych proporcjonalnie do tych składników, gdzie odpowiednio:

* 800 - wartość rynkowa składników mienia wchodzących w skład przedsiębiorstwa, które stanowią środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne dla Wnioskodawczyni;

* 167 - wartość długów i zobowiązań przypisana proporcjonalnie ((800/ (1600+800))*500) do składników mienia stanowiących środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne dla Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na uwadze, suma wartości początkowej składników mienia, które stanowią po stronie Wnioskodawczyni wartości niematerialne i prawne oraz środki trwałe, obliczona w oparciu o art. 7 ustawy PSD nie mogłaby przekroczyć 633.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 15 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Dla stwierdzenia ile wynosić będzie wartość początkowa poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, należy odnieść się do regulacji zawartych w art. 22g ust. 1 pkt 3 i art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 8 ust. 1 i 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zasadą wynikającą z powyższych przepisów jest to, że wartość nabytego przedsiębiorstwa przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę. Wartość ta powinna jednak odpowiadać jego wartości rynkowej, określonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju oraz gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Podobnie, w wysokości wartości rynkowej wycenić należy, na potrzeby zastosowania art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne (na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz pozostałe składniki mienia (na podstawie art. 8 ust. 1 i 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Reasumując, w odniesieniu do określenia wartości przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) oraz składników mienia, o której mowa w art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy kierować się brzmieniem art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Tut. Organ stwierdza, że w związku z powyższym, rozstrzygnięcie dotyczące pytania drugiego (oznaczonego we wniosku nr 6) stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku zapytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości dokonania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2011 r. nr ILPB1/415-824/11-2/AMN,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2011 r. nr ILPB1/415-824/11-3/AMN,

* określenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych nabytych w drodze spadkobrania przedsiębiorstwa, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2011 r. nr ILPB1/415-824/11-4/AMN.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn, został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.