ILPB1/415-791/09-2/TW - Zwolnienie od podatku diety i innych należności za czas podróży służbowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada firmę transportową, która świadczy usługi przewozu rzeczy na terenie Polski oraz na terenie krajów Unii Europejskiej. W celu wykonywania powyższych usług zatrudnia na umowę o pracę pracowników w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego. Zgodnie z zawartymi umowami o pracę (w oparciu o wytyczne Państwowej Inspekcji Pracy), jako miejsce wykonywania pracy wskazana jest miejscowość wraz z ulicą, w której znajduje się siedziba firmy. Kierowcy wykonując swoje obowiązki jeżdżą do różnych krajów unijnych, najczęściej do: Niemiec, Czech, Belgii, Włoch, Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii oraz po terenie całego kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy diety i inne należności za czas przedmiotowej podróży wypłacone pracownikom korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia na rzecz pracowników są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym. Zainteresowany podaje, iż w celu świadczenia usług transportowych zatrudnia pracowników w charakterze kierowców samochodów ciężarowych. Zgodnie z art. 29 § 1 pkt 2 ustawy - Kodeks pracy pracodawca zobowiązany jest, przy zatrudnianiu pracownika, do wskazania w zawieranej umowie miejsca pracy. Przy przewozach rzeczy (na co firma posiada licencję) nie wykonuje się tras regularnych, kierunki przewozów zależne są od otrzymanych od kontrahentów zleceń.

Zainteresowany uważa zatem, że nie posiadając w momencie zatrudniania pracownika wiedzy o tym, gdzie będzie on tę pracę wykonywał, prawidłowo wskazuje w zawieranych umowach siedzibę firmy jako miejsca pracy kierowców. Za argumentem tym przemawiają orzecznictwa Państwowej Inspekcji Pracy oraz Sądów Pracy uznające, że miejsce pracy kierowcy nie może być określone w umowie zbyt szeroko, ogólnikowo. Art. 77⁵ § 1 ustawy - Kodeks pracy wskazuje wyraźnie poprzez użycie spójnika "lub", że podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadań poza stałym miejscem pracy, lub poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy. Skoro zatem nie można doprecyzować tego pierwszego elementu określającego miejsce pracy, to prawidłowym jest, że dla kierowców zatrudnionych w firmie miejscem pracy jest miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy.

W związku z tym, każdy wyjazd kierowcy w trasę (na terenie kraju lub poza granice Polski) poza miejscowość gdzie znajduje się siedziba pracodawcy jest dla niego podróżą służbową. Z tytułu jej odbycia pracownikowi przysługuje zatem zwrot należności określonych w Rozporządzeniu MPiPS z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) i/lub Rozporządzeniu MPiPS z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1991) w sprawie wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na terenie kraju i/lub poza granicami kraju. Wnioskodawca uważa zatem, że wypłacone diety i inne należności z tytułu wykonywania przewozów poza miejscowość określoną jako miejsce wykonywania pracy przez kierowców, są świadczeniami z tytułu wykonywania podróży służbowych w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy - Kodeks pracy i zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zwolnione z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

Diety przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej.

Dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że świadczenia wypłacane przez pracodawcę pracownikom-kierowcom z tytułu odbywanych podróży służbowych korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Jednocześnie informuje się, że Wnioskodawca we wniosku podał również pytanie o treści: "Czy wykonywanie przez kierowców zatrudnionych w Firmie X na umowę o pracę (zgodnie ze wskazanym miejscem pracy X), zadań na różnych trasach krajowych i zagranicznych jest podróżą służbową.".

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że kwestie prawidłowego zdefiniowania pojęcia "podróż służbowa", regulują przepisy ustawy niepodatkowej - ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie tej ustawy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zatem powyższa tematyka nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej i w związku z powyższym nie podlega rozpatrzeniu przez tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.