ILPB1/415-790/11-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 września 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-790/11-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów w części dotyczącej udostępnienia samochodu służbowego pracownikom wykonującym całość bądź część obowiązków wynikających z tytułu umów o pracę poza siedzibą zakładu pracy (grupa II) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów w części dotyczącej udostępnienia samochodu służbowego pracownikom wykonującym całość bądź część obowiązków wynikających z tytułu umów o pracę poza siedzibą zakładu pracy (grupa II) oraz w zakresie opodatkowania przychodów w części dotyczącej udostępnienia samochodu służbowego pracownikom wykonującym pracę tylko w siedzibie zakładu pracy (grupa I).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada samochody firmowe, będące jego własnością. Są one przydzielane pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i wykonywane obowiązki. Korzystanie z samochodu firmowego polega na używaniu go do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych.

Wnioskodawca stanowi podstawową jednostkę organizacyjną Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PGL LP) obejmuje swoim zasięgiem teren o powierzchni 24.800 ha, prowadząc na nim gospodarkę leśną.

Zgodnie z zapisami par. 4 Ponadzakładowego Układu (...) dla pracowników PGL LP z 29 stycznia 1998 r. (PU (...)) miejscem wykonywania pracy dla pracowników jest siedziba zakładu pracy (I grupa), z wyjątkiem pracowników zatrudnionych na stanowiskach nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru i strażnika leśnego, dla których miejscem pracy jest teren nadleśnictwa (II grupa).

Pracownicy z I grupy wykonują swoje czynności wyłącznie w siedzibie zakładu pracy, podczas gdy pracownicy z II grupy wykonują swoje obowiązki zarówno w siedzibie zakładu pracy jak również na terenie nadleśnictwa.

Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, udostępnionych do użytkowania pracownikom, w miejscu ich zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie opodatkowania przychodów w części dotyczącej udostępnienia samochodu służbowego pracownikom wykonującym całość bądź część obowiązków wynikających z tytułu umów o pracę poza siedziba zakładu pracy (grupa II).

Czy po stronie pracowników wykonujących całość bądź część obowiązków wynikających z tytułu umów o pracę poza siedzibą zakładu pracy (grupa II) nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia związany z garażowaniem samochodów w miejscu zamieszkania pracownika i czy w związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, jako płatnik do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku nie może być mowy o dokonywaniu na rzecz pracowników jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie charakterem wykonywanej przez niego pracy (konieczność stałego przemieszczenia się w celach służbowych poza siedzibą pracodawcy). Charakter wykonywanej pracy nie może zaś skutkować powstaniem zobowiązania podatkowego. W konsekwencji, Nadleśnictwo nie będzie obowiązane do pobierania podatku z tytułu nieodpłatnych świadczeń w odniesieniu do tej kategorii pracowników. Obowiązek przechowywania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy. Nie można więc powiedzieć, że mamy tutaj do czynienia z powstaniem po jego stronie jakiegokolwiek przysporzenia, w związku z którym pojawiłaby się konieczność poboru podatku przez Zainteresowanego

Zainteresowany podaje, że w podobny sposób wypowiedział się Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2009 r. sygn. IPPB2/415-361/09-4/MK, w której stwierdził, że " (...) przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejsca zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) wynika, iż pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada samochody firmowe będące jego własnością. Są one przydzielane pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i wykonywane obowiązki. Korzystanie z samochodu firmowego polega na używaniu go do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. Miejscem wykonywania pracy dla pracowników II grupy jest teren nadleśnictwa. Pracownicy tej grupy wykonują swoje obowiązki zarówno w siedzibie zakładu pracy jak również na terenie nadleśnictwa. Wnioskodawca zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, udostępnionych do użytkowania pracownikom w miejscu ich zamieszkania.

Mając powyższe na uwadze wyjaśnić należy, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom do używania go w celach wykonywania wszelkich czynności służbowych oraz wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejsca zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy. W konsekwencji przejazdy z oraz do wyznaczonego przez pracodawcę miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Zainteresowanego wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania. Tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do wypełnienia dyspozycji art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, po stronie pracowników wykonujących całość bądź część obowiązków wynikających z tytułu umów o pracę poza siedzibą zakładu pracy (grupa II) nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia związany z garażowaniem samochodów w miejscu zamieszkania pracownika. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, jako płatnik do uwzględniania tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Wniosek w zakresie opodatkowania przychodów w części dotyczącej udostępnienia samochodu służbowego pracownikom wykonującym pracę tylko w siedzibie zakładu pracy (grupa I) w dniu 16 września 2011 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-790/11-3/TW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2. ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl