ILPB1/415-779/14-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 września 2014 r. znak ILPP1/443-576/14-2/MK, ILPB1/415-779/14-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 września 2014 r., wniosek uzupełniono w dniu w dniu 30 września 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 4 października 1990 r. do dnia 28 czerwca 2012 r. Zainteresowany (dalej jako: "Wnioskodawca"), prowadził działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo-Usługowe (...).

Dnia 4 października 1996 r. Wnioskodawca i jego żona zakupili nieruchomość rolną, o obszarze 1.72.12 ha, dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest Księga Wieczysta. Cenę sprzedaży ustalono na kwotę 62.700,00 zł i nie obejmowała podatku od towarów i usług.

Dnia 21 maja 2002 r. Wnioskodawca i jego żona zakupili niezabudowane dwie działki oznaczone numerami 378/7 (o powierzchni 0.0118 ha) i 378/8 (o powierzchni 0.0619 ha) wchodzące w skład nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą za cenę 7.220,00 zł. Niniejsze działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczone są pod teren działalności gospodarczej z prawem do zabudowy mieszkaniowej.

Wójt Gminy decyzją z dnia 15 kwietnia 2002 r. zatwierdził projekt podziału nieruchomości o powierzchni 17212 m², zapisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Decyzja została wydana na wniosek Wnioskodawcy i jego żony z dnia 29 marca 2002 r.

Dnia 30 grudnia 2005 r. Wnioskodawca oświadczył, że z dniem 31 grudnia 2005 r. wycofuje budynek wraz z gruntem (działka geodezyjna 378/14) z ewidencji środków trwałych firmy. Od dnia 1 stycznia 2006 r. budynek będzie wykorzystywany do celów osobistych właścicieli jako budynek gospodarczy związany z działalnością rolniczą. Czynność ta została obciążona podatkiem od towarów i usług.

Od roku 1997 Wnioskodawca płaci od przedmiotowej nieruchomości podatek rolny (od 1,7949 ha) oraz podatek od nieruchomości (193,3 m²).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy, przedmiotowe działki są przeznaczone pod zabudowę.

Dnia 14 stycznia 2013 r. Wnioskodawca złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie, że jako osoba fizyczna osiągająca przychody z najmu budynku gospodarczego począwszy od roku podatkowego 2013 wybiera opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają w niedalekiej przyszłości sprzedać działki zabudowane i niezabudowane.

Wnioskodawca do tej pory nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a zamiar sprzedaży związany jest wyłącznie ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Nadrzędnym celem zamiaru sprzedaży posiadanych przez Wnioskodawcę działek jest pozyskanie środków na własne potrzeby.

Dnia 30 września 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że Wnioskodawca obecnie planuje sprzedaż jednej działki z budynkiem gospodarczym (dz. 378/14). Zabudowana została jedna działka nr 378/10 - na której Wnioskodawca wybudował dom i zamieszkuje w nim z rodziną od 2005 r. Zainteresowany nie planuje sprzedaży tej działki. Pozostałe działki nie są zabudowane i są wykorzystywane rolniczo. Według wiedzy Wnioskodawcy, to czy działka po sprzedaży zachowa charakter działki rolnej zależy od przyszłego nabywcy - na dzień dzisiejszy zainteresowany nie zna odpowiedzi na to pytanie. Wnioskodawca nie ma jeszcze nabywcy - ewentualna sprzedaż jest dopiero planowana. Wnioskodawca nabył działki, o których mowa we wniosku w celu prowadzenia działalności rolniczej oraz wybudowania własnego domu (siedliska). Przy sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza skorzystać z usług Biura Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy sprzedaż działek, które są zabudowane powinna podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy dochód ze sprzedaży działek zabudowanych nie powinien być opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c #8722; przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy #8722; przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3 nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f. przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

#8722; ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. przez działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

#8722; prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż dochód ze sprzedaży zabudowanych działek nie powinien być opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pierwszym argumentem przemawiającym za powyższą tezą jest fakt, iż budynek wraz z gruntem (działka geodezyjna 378/14) wycofano z ewidencji środków trwałych firmy z dniem 31 grudnia 2005 r., a więc ponad 6 lat temu.

Drugim argumentem przemawiającym za nieopodatkowywaniem dochodu ze sprzedaży działek zabudowanych jest fakt, iż sprzedaż nie nastąpi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc dochodu ze sprzedaży nie będzie można uznać za dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aby można było uznać dochód ze sprzedaży przedmiotowych działek zabudowanych, za dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej musiałyby zostać spełnione łącznie przesłanki ciągłości, zorganizowania i zarobkowego charakteru.

Dla oceny zorganizowanego i ciągłego charakteru działalności istotne są takie czynniki jak #8722; oczywiście w zakresie możliwym do obiektywnego stwierdzenia #8722; zamiar (rozumiany jako świadome działanie nakierowane na pewien cel) podatnika w zakresie sprzedaży nieruchomości z zyskiem, okoliczności zbycia, ale także okoliczności nabycia. Zorganizowany charakter działalności oznaczą, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami. Nie może być uznane za działalność gospodarczą wygenerowanie zysku w sposób przypadkowy (np. podział i sprzedaż działek z zyskiem wskutek zmiany przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego). Konieczne jest stwierdzenie, że podjęto szereg działań #8722; od momentu nabycia do zbycia #8722; potwierdzający profesjonalny, zarobkowy charakter działań.

Pierwszym zatem momentem oceny, czy działalność ma charakter zorganizowany, są okoliczności nabycia. Przeciwko zorganizowanemu i zarobkowemu charakterowi przemawia zwłaszcza nabycie w okolicznościach niezależnych od podatnika (np. dziedziczenie), brak negocjacji ceny, prowadzenie przez pewien czas na nieruchomości jakiejkolwiek działalności, a zatem wszystko, co wskazuje, iż w chwili zakupu podatnik nie podporządkowywał swych działań planom późniejszej sprzedaży z zyskiem. Zdaniem Wnioskodawcy w zaistniałym stanie faktycznym miały miejsce czynności, które nie wskazywały, iż w chwili zakupu przedmiotowych działek Wnioskodawca podporządkowywał swoje działania planom późniejszej sprzedaży.

Wskazać należy, że o braku zorganizowanego charakteru działalności świadczyć może również w szczególności dokonanie sprzedaży ze względu na okoliczności życiowe, w pośpiechu (nagła potrzeba uzyskania pieniędzy na inny cel, nieziszczenie celu, dla którego realizacji nieruchomość nabyto), na rzecz znajomych lub wspólników, bez korzystania z usług profesjonalnych pełnomocników i reklamy #8722; krótko mówiąc wszystko, co wskazuje na to, iż osiągnięcie jak najwyższego zysku nie było priorytetem zbywcy.

W wyroku NSA z dnia 2 marca 2012 r. (sygn. akt II FSK 1549/10) sąd stwierdził, iż na zorganizowany charakter działalności podatników wskazują: wydzielenie, wyznaczenie drogi dojazdowej, a także ogłoszenia prasowe. Sąd podkreślił, że istotne są obiektywne okoliczności, a nie przeświadczenie skarżących, że nie prowadzą działalności.

Jako działalność gospodarcza nie powinna być traktowana wyprzedaż majątku własnego (a o takim majątku jest mowa w stanie faktycznym). Wzięte pod uwagę powinno być również zachowanie sprzedającego pomiędzy transakcjami #8722; na charakter zarobkowy będą wskazywały działania mające na celu podniesienie wartości, jeśli motywowane są chęcią uzyskania wyższej ceny sprzedaży.

Wskazać należy, iż Wnioskodawca do tej pory nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a zamiar sprzedaży związany jest wyłącznie ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Niespełnienie przesłanek z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. jest bardzo istotne, albowiem powoduje ono, że transakcja zbycia działek zabudowanych nie powinna być kwalifikowane jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

To, że Wnioskodawca podjął jakiekolwiek czynności, o których mowa w stanie faktycznym sprawy, nie oznacza od razu, że podjął on zorganizowane i ciągle działania związane z przygotowaniem sprzedaży nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dochód ze sprzedaży w przyszłości działek zabudowanych nie powinien podlegać opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

#8722; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c #8722; przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy #8722; przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. cytowanej ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie działalności zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

#8210; prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny rachunek.

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność ta jest faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, organizować to planować i koordynować poszczególne etapy jakichś działań (http://sjp.pwn.pl).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości jest wystarczające, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstaje również w związku ze sprzedażą składników majątku (środków trwałych) wycofanych z działalności gospodarczej o ile sprzedaż ta nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wycofania z działalności ww. składników majątku. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Ponadto w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia, jako odrębne źródło przychodów, sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to "w wykonaniu działalności gospodarczej". Szczegółowe wskazanie, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej zawiera art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wskazanym przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na uwadze cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1, należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, że do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

* sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (przesłanka pierwsza),

* ww. składniki majątku muszą być ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).

Użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie "sprzedaży", jak też określenie "środek trwały lub wartość niematerialna i prawna" pozostają dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również w zakresie przesłanki drugiej, tj. konieczność "ujęcia" w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, po odczytaniu zwrotu "ujęcia" wykładnia prowadzi do jednoznacznych rezultatów.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany obecnie planuje sprzedaż jednej działki z budynkiem gospodarczym (dz. 378/14), która z dniem 31 grudnia 2005 r. została wycofana przez Wnioskodawcę z ewidencji środków trwałych prowadzonej firmy.

Zainteresowany do tej pory nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a zamiar sprzedaży związany jest wyłącznie ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nadrzędnym celem zamiaru sprzedaży posiadanych przez Wnioskodawcę działek jest pozyskanie środków na własne potrzeby.

Mając na względzie literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że w wyniku planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży wskazanej we wniosku działki zabudowanej budynkiem gospodarczym (działki geodezyjnej 378/14), wycofanej w dniu 31 grudnia 2005 r. z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na okres jaki upłynął od wycofania tego składnika majątku z działalności gospodarczej.

Ponadto skoro Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży działek w celu pozyskania środków na własne potrzeby, sprzedaż nieruchomości nie będzie cechować się ciągłością i jej zorganizowanym charakterem, to przychód uzyskany z planowanej sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie stanowił dla Zainteresowanego przychodu z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.