ILPB1/415-77/07-2/IM - Zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup lub wyprodukowanie gadżetów reklamowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 20 listopada 2007 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-77/07-2/IM Zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup lub wyprodukowanie gadżetów reklamowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tutejszego organu 5 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania wydatków, które chce ponieść Wnioskodawca na zakup lub wyprodukowanie gadżetów reklamowych, do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2007 r. w Urzędzie Skarbowym Poznań-Śródmieście został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania wydatków przeznaczonych na zakup gadżetów reklamowych do kosztów uzyskania.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2007 r. Nr ZD/415-28/07 Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście - działając na podstawie art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa - przekazał Pana wniosek według właściwości do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu. Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tut. organu w dniu 5 września 2007 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zakupić lub zamówić wyprodukowanie gadżetów firmowych w postaci długopisów, kalendarzy, breloczków, koszulek, smyczy itp., opatrzonych logo przedsiębiorstwa Wnioskodawcy lub jego adresem albo oznaczeniem strony internetowej. Nabyte gadżety firmowe będą następnie nieodpłatnie wręczane kontrahentom, kooperantom i potencjalnym klientom Wnioskodawcy, celem reklamowania swojej działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie usług reklamowych. Powiązanie gadżetów z profilem działalności gospodarczej, wynikać będzie bądź z ich kształtu (np. długopis w kształcie słupa reklamowego) bądź też z zawartych w nich treści (np. napis "Agencja Reklamowa"). Z założenia koszt zakupu lub wyprodukowania gadżetu firmowego będzie niewysoki (wartość jednostkowa gadżetów będzie niska).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie gadżetów firmowych w postaci kubków, długopisów, kalendarzy, breloczków, koszulek, smyczy itp., opatrzonych logo przedsiębiorstwa Wnioskodawcy lub jego adresem albo oznaczeniem strony internetowej, przeznaczonych do nieodpłatnego rozprowadzenia wśród kontrahentów, kooperantów i potencjalnych klientów, służą celom reklamowym (posiadają charakter reklamowy), a w związku z tym czy mogą być w całości zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2007 r. zmianie uległy zasady zaliczania w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków na reklamę. Aktualnie przedsiębiorcy mogą w całości zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na reklamę, natomiast utracili prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 23 ust 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie gadżetów firmowych w postaci kubków, długopisów, kalendarzy, breloczków itp., opatrzonych logo przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, przeznaczonych do nieodpłatnego rozprowadzania wśród kontrahentów, kooperantów i potencjalnych klientów w postaci upominków, posiadają charakter reklamowy i służą celom reklamowym, w związku z tym mogą być w całości zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, iż o charakterze upominku (tzn. czy służy celom reprezentacji czy też reklamy) decyduje jego przeznaczenie.

Wnioskodawca podaje, że jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. (SA/SZ 1412/97), "pojęcie reprezentacji odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Z kolei reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, chwalenie czegoś" (Słownik języka polskiego, Warszawa 1999). Celem wydatków o charakterze reprezentacyjnym jest zatem wywołanie dobrego wrażenia o firmie, budowanie pozytywnego wizerunku firmy. Ze swej natury najczęściej wiążą się one z okazałością i wytwornością. Celem wydatków o charakterze reklamowym jest natomiast przekazywanie wiadomości o określonego rodzaju towarach lub usługach, oferowanych przez określone podmioty.

Wnioskodawca ocenia dalej, iż gadżety firmowe pełnią funkcje reklamowe a nie reprezentacyjne i uważa, że z zasad doświadczenia życiowego wynika, iż powszechność i dostępność gadżetów firmowych nie nosi znamion elitarności, wytworności czy okazałości. Gadżety firmowe nie służą do budowania pozytywnego wizerunku firmy, ale pełnią funkcje reklamowe, informując potencjalnych klientów o istnieniu określonego rodzaju przedsiębiorcy usług lub towarów i nakłaniając ich do skorzystania z usług danego przedsiębiorcy lub nabycia określonego rodzaju usługi lub towaru. Ze względu na czysto użytkowe funkcje gadżetów firmowych, ich przeznaczenie do codziennego użytku i w zasadzie ciągły kontakt z ich użytkownikami, stanowią nośnik informacji o towarach lub usługach a nie sposób "dobrego reprezentowania firmy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Wydatki poniesione na reklamę, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Zauważyć należy, iż ustawodawca nie zdefiniował dotychczas w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w potocznym języku polskim. Reklama według "Słownika języka polskiego" opracowanego pod redakcją W. Doroszewskiego, (Warszawa 1965, tom VII) to: "rozpowszechnianie informacji o usługach, towarach, miejscach i możliwościach nabycia towarów, o uzdrowiskach, wycieczkach itp." Natomiast w świetle objaśnień zawartych w "Słowniku języka polskiego" opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi". Istotne znaczenie przy kwalifikowaniu wydatków na cele reprezentacji lub reklamy ma również orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 10 listopada 1999 r. (sygn. akt I SA/Lu 1030/98) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że pojęcie "reklama" oznacza "wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego". W literaturze podatkowej podaje się, że można oddziaływać na nabywcę za pomocą różnych środków wyrazu. Można mówić o reklamie towaru, reklamie usługi, reklamie marki, reklamie samej firmy (przedsiębiorcy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zakupić lub zamówić wyprodukowanie gadżetów firmowych i przekazać kontrahentom, kooperantom i potencjalnym klientom w celu rozpowszechnienia informacji o swojej działalności gospodarczej i świadczonych usługach, zachęcając jednocześnie klientów do nabywania swoich usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych masowo potencjalnym klientom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa czy produktu stanowi jedynie swego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety lub upominki o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy lub logo produktu (np. kubki, długopisy, kalendarze, breloczki, koszulki, smycze), przekazywane kontrahentom mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, jeżeli wręczane przez Wnioskodawcę gadżety będą opatrzone na trwałe w logo firmy i spełniać wyżej opisane znamiona reklamy, to wydatki poniesione na ich nabycie będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem jednakże, że zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl