ILPB1/415-769/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Sp. z o.o. jest towarowy transport kolejowy. W ramach realizacji umów w zakresie towarowego transportu kolejowego Spółka przewozi ładunki z konkretnych miejsc do miejsc docelowych w zależności od przyjętych przez Spółkę zleceń i zawartych umów. W tym celu zawozi maszynistów i ich pomocników (drużyna trakcyjna) do miejsca rozpoczęcia transportu, tj. pociągu znajdującego się na terenie sieci, skąd pracownicy dokonują transportu towarów do wyznaczonego miejsca.

Jeżeli podczas realizacji przewozu zachodzi konieczność zapewnienia pracownikom odpowiedniego wypoczynku to wówczas Spółka finansuje korzystanie przez pracowników z hotelu oraz z przejazdu z miejsca zakończenia transportu do hotelu i następnego dnia przejazdu pracowników z hotelu do miejsca rozpoczęcia transportu.

Jeżeli organizacja nie wymusza odpoczynku ale wymusza przemieszczenie się pracowników z miejsca zakończenia jednego przewozu do miejsca rozpoczęcia innego przewozu towarów Spółka pokrywa koszty przejazdu pracowników, które odbywają się taksówkami.

Zarówno maszyniści jak i ich pomocnicy do końca marca 2011 r. mieli określone miejsce pracy jako poszczególne wydziały eksploatacji kolejowej znajdujące się w L i G i wykonując pracę na terenie sieci znajdowali się w podróży służbowej.

W związku z tym powyższe świadczenia korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Obecnie pracodawca zmienił miejsce pracy na sieć i w związku z tym ww. pracownicy nie przebywają w podróży służbowej, a w dalszym ciągu korzystają z bezpłatnych świadczeń tj.:

* przewozów z miejsca zamieszkania do miejsca rozpoczęcia wykonywania przewozu towarowego,

* przewozów taksówkami z miejsca zakończenia przewozu do hotelu i z powrotem,

* noclegów w hotelu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ponosi koszty z tytułu usług transportu osób wynikające z ilości przejechanych kilometrów razy stawka za k.m. Pracownicy są dowożeni z miejsca zamieszkania do konkretnej lokomotywy znajdującej się na terenie sieci. Sieć przebiega przeważnie przez miejscowości, w których mieszkają maszyniści i pomocnicy maszynistów (drużyna trakcyjna), ale specyfika realizowanych usług transportu kolejowego powoduje konieczność przewożenia pracowników do lokomotywy znajdującej się nawet kilkaset k.m. od jego miejsca zamieszkania.

Dowiezienie pracowników do konkretnej lokomotywy w czasie wymuszonym przez termin realizacji przewozów kolejowych oraz rozkład jazdy stanowi według Spółki transport o charakterze technologicznym.

Nie jest to nieodpłatne świadczenia dla pracownika ponieważ nie stanowi ono świadczenia na cele osobiste.

Zarówno zapewnienie noclegów, jak również dojazdy do miejsca noclegu z miejsca zakończenia wykonywania obowiązków służbowych (z terenu sieci) oraz z hotelu do lokomotywy dnia kolejnego, nie stanowi świadczenia otrzymanego przez pracownika na cele osobiste, ale mają one bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę. Jedynym celem takiej organizacji noclegów i przejazdów jest realizacja czasu wypoczynku pracowników tak, aby mogli oni podjąć w tym konkretnym miejscu swoje obowiązki kolejnego dnia zgodnie z przyjętym harmonogramem.

Zatem noclegi i dojazdy nie mają służyć w żaden sposób pracownikom i ich celom osobistym, a jedynie zapewnić ciągłość pracy i wykonanie przez Spółkę zadań.

W związku z tym, że nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy przedmiot tego świadczenia nie może służyć celom osobistym otrzymującego świadczenie i nie może być wykorzystywany przez niego w sposób dowolny, dlatego tytuły ujęte w przedmiotowym wniosku nie stanowią przychodu pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W art. 10 wyżej cytowanej ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, ze wymienione w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty.

Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Do takich korzyści należałoby zaliczyć np. wartość zindywidualizowanego świadczenia w postaci przewiezieniem drużyny trakcyjnej z miejsca zamieszkania do konkretnej lokomotywy, przewozów taksówkami z miejsca zakończenia przewozu do hotelu i z powrotem, a także noclegów w hotelu.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, pracownicy Spółki z o.o. zatrudnieni są przy towarowym transporcie kolejowym. W ramach realizacji umów Spółka przewozi ładunki z konkretnych miejsc do miejsc docelowych w zależności od przyjętych przez Spółkę zleceń i zawartych umów. W tym celu zawozi maszynistów i ich pomocników do miejsca rozpoczęcia transportu, tj. pociągu znajdującego się na terenie sieci, skąd pracownicy dokonują transportu towarów do wyznaczonego miejsca.

Jeżeli podczas realizacji przewozu zachodzi konieczność zapewnienia pracownikom odpowiedniego wypoczynku to wówczas Spółka finansuje korzystanie przez pracowników z hotelu oraz z przejazdu z miejsca zakończenia transportu do hotelu i następnego dnia przejazdu pracowników z hotelu do miejsca rozpoczęcia transportu. Jeżeli organizacja nie wymusza odpoczynku ale wymusza przemieszczenie się pracowników z miejsca zakończenia jednego przewozu do miejsca rozpoczęcia innego przewozu towarów Spółka pokrywa koszty przejazdu pracowników, które odbywają się taksówkami.

Wnioskodawca wskazał, iż pracownicy nie przebywają w podróży służbowej a korzystają z bezpłatnych świadczeń.

Korzystanie przez pracowników z ww. transportu oraz noclegów skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu ze stosunku pracy. W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika skutkują powstaniem przychodu po jego stronie. W rozpatrywanej sprawie przewóz zatrudnionych osób oraz zapewnienie im noclegu w ocenie tut. organu spowoduje powstanie tego rodzaju przysporzenia.

Tak więc korzystanie przez pracowników, którzy nie przebywają w podróży służbowej z bezpłatnych przejazdów oraz noclegów zapewnionych im przez pracodawcę stanowi po stronie pracowników korzystających z przewozu - transportu i noclegów przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przewóz pracownika i noclegi stanowią świadczenia na rzecz tego pracownika. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż po stronie pracowników korzystających z przewozu opisanego w stanie faktycznym oraz z noclegów powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż opłaty związane z przewiezieniem drużyny trakcyjnej z miejsca zamieszkania do konkretnej lokomotywy, przewóz drużyny trakcyjnej z miejsca zakończenia trasy do następnego miejsca rozpoczęcie pracy oraz z miejsca zakończenia pracy do hotelu i z hotelu do miejsca rozpoczęcia pracy, a także koszty noclegu w hotelu ponoszone przez Spółkę nie stanowią dla pracownika nieodpłatnego świadczenia i nie stanowią przychodu pracownika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.