ILPB1/415-766/14-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 30 września 1997 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem oraz Panią M.I. i Panem W.D. zakupili prawo własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Nieruchomość stanowiła działkę nr 589/2 o obszarze 0,2386 ha, dla której Sąd Rejonowy, prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem i pozostałe wymienione osoby zakupili powyższą nieruchomość gruntową jako wspólnicy spółki cywilnej "A" s.c. z siedzibą w P. (dalej: "A" s.c." lub "Spółka cywilna"). W księdze wieczystej nieruchomość została wpisana - współwłasność łączna wspólników spółki cywilnej. Cena nabycia nieruchomości znacznie przekraczała 3.500,00 zł. Zakupiona nieruchomość gruntowa nie została wprowadzona jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W roku 2000 "A" s.c. zbudowała na zakupionym gruncie budynek wolnostojący, niepodpiwniczony, składający się z jednokondygnacyjnej części magazynowej (hali magazynowej) oraz dwukondygnacyjnej części socjalno-biurowej. Najpierw została wzniesiona murowana część socjalno-biurowa budynku. Następnie na gruncie została zamontowana (posadowiona) hala magazynowa będąca przenośną konstrukcją stalową z obudową z płyty warstwowej, którą przyłączono (przymocowano) do części socjalno-biurowej. Hala ta zaklasyfikowana została, jako ruchomość i była przedmiotem leasingu Spółki cywilnej do roku 2004. W budynku wykonano też instalacje: elektryczną, wodociągową, kanalizacyjną - szambo, instalacje c.o. - własną kotłownię olejową, wentylacyjną, alarmową, telefoniczną. "A" s.c. pobudowała również zbiornik bezodpływowy szczelny, przyłącze energetyczne i inne naniesienia na gruncie (wjazd i parking z nawierzchni z kostki brukowej, ogrodzenie z parkanu z elementów stalowych z bramą wjazdową przesuwną, z boku - parkan z siatki stalowej wysokiej na słupkach, mur pełny ok. 2 m) oraz uzbrojenie terenu. Budynek wraz z naniesieniami i urządzeniami został wzniesiony przez Spółkę cywilną we własnym zakresie, z wykorzystaniem własnych pracowników i zewnętrznych podmiotów (tekst jedn.: firm zajmujących się pracami budowlano-montażowymi, firm kanalizacyjnych etc.). Spółka "A" s.c. została przekształcona w spółkę jawną w dniu 30 styczniu 2002 r. W wyniku tego przekształcenia własność przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem nabyła spółka pod firmą "A" J.W. D. M. I. spółka jawna z siedzibą w P. (dalej; "Ax" sp.j." lub "Spółka jawna"). "Ax" sp.j. złożyła wniosek o wpisanie w księdze wieczystej nieruchomości współwłasności łącznej wspólników tej Spółki jawnej, zamiast wspólników Spółki cywilnej. Współwłasność łączna wspólników Spałki jawnej (w tym Wnioskodawczyni) została wpisana w księdze wieczystej w roku 2004.

W dniu 16 kwietnia 2004 r. po zakończeniu leasingu spółka "Ax" sp.j. jako leasingobiorca wykupiła na własność leasingowaną halę magazynową i na trwale połączyła ją z częścią socjalno-biurową budynku i gruntem na fundamentach żelbetonowych.

W roku 2004 budynek hali magazynowej z częścią socjalno-biurową wzniesiony na gruncie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany. Odpisy amortyzacyjne zaliczano do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wspólników Spółki jawnej.

Do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych nie została nigdy wprowadzona nieruchomość gruntowa (działka), na której wybudowano ten budynek.

Po wprowadzeniu budynku do ewidencji środków trwałych "Ax" sp.j. nie dokonywała ulepszeń zwiększających jego wartość. Wszystkie wydatki miały charakter wydatków remontowych, a ich wartość była niewielka w stosunku do wartości samej nieruchomości. Wydatki związane z kosztami utrzymania nieruchomości oraz bieżących remontów budynku zaliczano do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawczyni jako wspólnik spółki "Ax" sp.j. wraz z pozostałymi wspólnikami zamierza sprzedać prawo własności gruntu (działki) oraz prawo własności budynku na nim posadowionego.

Wnioskodawczyni prowadziła i nadal prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach Spółki Jawnej spółki "B" sp.j., zaś we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej tej spółki, obrót nieruchomościami nie był wykonywany ani wykazany jako przedmiot działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa o PIT") stanowi przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy o PIT... W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1,

2. Czy do opodatkowania na gruncie podatku PIT przychodów ze sprzedaży prawa własności gruntu (działki) wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, który nie byt ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zastosowanie będą miały przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy o PIT. Tym samym w opisanym przypadku tylko przychody ze sprzedaży budynku, który został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód z działalności gospodarczej określony w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT. Natomiast przychody ze sprzedaży gruntu powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, gdyż nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Odpłatne zbycie nieruchomości - w tym również sprzedaż - nieruchomości, może stanowić źródło przychodów z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W przedmiotowej sprawie sprzedaż ww. nieruchomości zostanie dokonana po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego od jej nabycia (w przypadku gruntu) i wybudowania (w przypadku budynku). Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, nie ma jednak zastosowania do sprzedaży składników majątku, w tym nieruchomości, która nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Aby przychody ze sprzedaży nieruchomości przez Spółkę jawną zakwalifikować do źródła przychodów z działalności gospodarczej, musi być spełniony, co najmniej jeden z warunków:

* sprzedawana nieruchomość stanowi towar handlowy, kupowany z zamiarem jego dalszej odsprzedaży, tj. sprzedaż następuje w ramach działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, polegającej na obrocie (handlu) nieruchomościami przez przedsiębiorcę zajmującego się tym obrotem, lub;

* sprzedawana nieruchomość należy do składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT, tj. środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub została wycofana z tej ewidencji przed upływem 6 lat poprzedzających dzień sprzedaży (art. 10 ust. 3).

Podobnie orzekł NSA w wyroku z dnia 21 lutego 2012 r. (sygn. akt II FSK 1543/10) cyt: "Odpłatne zbycie nieruchomości stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, chyba że zbycie to następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a PDOFizU). Zbycie tych składników majątku w wykonaniu działalności gospodarczej na obrocie nieruchomościami czy prawami określonymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 PDOFizU, tzn. gdy stanowią one towar handlowy. Podobnie, przychodem z tejże działalności, jak wynika z gramatycznej wykładni art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a PDOFizU, jest zbycie środka trwałego wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej jednakże pod warunkiem, że środek trwały został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych".

W opisanym przypadku sprzedawana nieruchomość nie stanowi towaru handlowego, gdyż Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej (a wcześniej Spółki cywilnej) nie prowadziła działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Z kolei treść przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 r., zawiera dwie przesłanki niezbędne do uznania przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, za przychód z działalności gospodarczej:

Powyższy przepis wprost wskazuje, że aby przychód ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do przychodów z działalności gospodarczej, sprzedawana nieruchomość poza wykorzystywaniem jej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, musi być środkiem trwałym oraz powinna być ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (cyt. art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT). Odstąpienie od wymogu ujęcia w ewidencji dotyczy tylko i wyłącznie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, bądź udziału w takim prawie, jak również składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekroczyła 3.500,00 zł (a jednocześnie wyniosła co najmniej 1.500,00 zł).

Przepisy art. 22a-22c ustawy o PIT wymieniają składniki majątku, które należy zaliczyć do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z ww. przepisami środki trwałe stanowią m.in. budynki i budowle o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby działalności gospodarczej (art. 22a ust. 1 pkt 1). Do środków trwałych, od których jednak nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 2k pkt 1 ustawy o PIT, zalicza się również grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei spełnienie warunku ujęcia środka trwałego w ewidencji, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT, nastąpi jedynie wówczas, jeżeli budynek i grunt zostaną wpisane faktycznie do ewidencji środków trwałych. Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o PIT, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c (w tym również nieruchomości budynkowe i gruntowe), wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Z kolei przepis art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT stanowi natomiast, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją - począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. Z treści wskazanych przepisów wynika, że w ustawie o PIT rozróżniono sytuacje, w którym środki trwale zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od sytuacji, w którym nie dokonano ich ujęcia w tej ewidencji, jedynym negatywnym skutkiem podatkowym braku ujęcia składników majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Z tego względu sam obowiązek ujęcia takiego składnika majątku w ewidencji środków trwałych wynikający z przepisów prawa podatkowego jest niewystarczający, by uznać, że nastąpiło ich ujęcie w ewidencji spełniające wymóg wskazany w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT. Dopiero rzeczywiste ujęcie środka trwałego w ewidencji, powoduje, że przychód z jego sprzedaży będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej nawet, jeżeli przed zbyciem został wycofany z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 3).

W opisanym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że zarówno budynek jak i nieruchomość gruntowa były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię na potrzeby związane i działalnością gospodarczą w formie Spółki jawnej oraz, że wyczerpują pojęcie środka trwałego. Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki jawnej jedynie budynek, i, począwszy od 2004 r., dokonywała od jego wartości początkowej amortyzacji, zaliczając odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów. Prawo własności, gruntu (działki) nigdy nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dlatego też przychód ze sprzedaży tego gruntu nie spełnia warunków, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT, i tym samym nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Ustawa podatkowa wyraźnie bowiem określa katalog środków trwałych, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej, niezależnie od ujęcia ich w ewidencji takich środków i wartości. Nie wymieniono w tym zakresie prawa własności gruntu, a także udziałów w tym gruncie. Z uwagi na powyższe do opodatkowania przychodu uzyskanego z sprzedaży gruntu zastosowanie będą miały przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.

Takie stanowisko prezentują liczne orzeczenia NSA: m.in. wyrok z dnia 1 czerwca 2012 r., (sygn. akt II FSK 2290/10 oraz sygn. powiązana: I SA/Gl 340/10), z dnia 24 lutego 2012 r. (sygn. akt II FSK 2094/10 oraz sygn. Powiązana: I SA/Gl 882/09), z dnia 8 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1545/10 oraz sygn. powiązana: I SA/Gl 300/09), z dnia 21 lutego 2012 r. (sygn. akt II FSK 1543/10 oraz sygn. powiązana: I SA/Ol 142/10), z dnia 15 grudnia 2011 r., (sygn. akt II FSK 1151/10 oraz sygn. powiązana: I SA/Gl 575/09), z dnia 22 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 2196/08 oraz sygn. powiązana: III SA/Wa 709/08), 10 lutego 2010 r. (sygn. akt II FSK 1507/08 oraz sygn. powiązana: III SA/Wa 312/08).

Jak również, potwierdzająca ww. orzeczenia najnowsza uchwała NSA w składzie rozszerzonym 7 sędziów z dnia 17 lutego 2014 r. (sygn. akt II FPS 8/13), wydana wskutek wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 1 sierpnia 2013 r. (nrRPO-676612-V/11/JG), o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie zagadnienia prawnego, w której Sąd uznał, że cyt: "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy".

W uzasadnieniu wzmiankowanej uchwały NSA stwierdził, że cyt: "Szczegółowego zaś wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje legislator podatkowy w art. 14 u.p.d.o.f. Poza tym należy wskazać, mając na uwadze legalną definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., że przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej, w tym m.in. z tytułu sprzedaży rzeczy i określonych praw (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Zaznaczyć należy jedynie w tym miejscu, że profesjonalny obrót w ramach działalności gospodarczej, w świetle jej definicji z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. ma charakter obiektywny i niezależny od subiektywnego przekonania osoby fizycznej prowadzącej działalność zarobkową we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Godzi się jednak podkreślić, że sam ustawodawca wyraźnie odróżnia jako odrębne źródło przychodów sprzedaż określonych rzeczy i praw (art 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f,), wymagając jedynie, aby nie następowało to w wykonaniu działalności gospodarczej".

Z kolei do przychodów z tej ostatniej, art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. zalicza również te, pochodzące z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku, będących środkami trwałymi, lecz pod drugą ze wskazanych powyżej przesłanek, a mianowicie ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podobnie WSA w Poznaniu w orzeczeniu z dnia 6 stycznia 2007 r. (sygn. akt. I SA/Po 978/07) cyt: "Z wykładni gramatycznej wynika, że konieczność opodatkowania przychodu ze zbycia nieruchomości, jako przychodu z działalności gospodarczej. zachodzi jedynie w przypadku wcześniejszego ujęcia takiej nieruchomości w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W literaturze panuje pogląd, zgodnie z którym mając na uwadze restrykcyjny charakter przepisów podatkowych nie można stosować innych metod wykładni, a w szczególności celowościowej i gramatycznej w sytuacji, gdy prowadzą one do skrajnie różnych, niż w przypadku zastosowania wykładni gramatycznej, wyników niekorzystnych dla podatnika (por. Brzeziński B., Szkice z wykładni prawa podatkowego, ODDK Gdańsk 2002 r., str. 22-24).

Takle stanowisko doktryny Sąd rozstrzygający w niniejszej sprawie podziela i jednocześnie stwierdza, że również wynik wykładni systemowej świadczy o braku podstaw do opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, jako przychodu z działalności gospodarczej, jeżeli zbywana nieruchomość nie została ujęta w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądu administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.