ILPB1/415-766/08-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od 1992 r. działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz koncesji z urzędu regulacji energetyki. Przedmiotem działalności firmy jest sprzedaż hurtowa i detaliczna paliw ciekłych oraz gazu LPG. Ewidencja księgowa działalności prowadzona jest na podstawie ustawy o rachunkowości, tj. w formie ksiąg rachunkowych (pełna księgowość).

W związku z rozwojem firmy Wnioskodawca rozpoczął budowę nowej stacji paliw usytuowanej na zakupionym gruncie, położonym przy drodze krajowej.

Z uwagi na usytuowanie nowej stacji przy drodze krajowej powstała konieczność wybudowania zjazdu z drogi krajowej do stacji oraz wyjazdu z niej. Przedmiotowa budowa polegać będzie na wybudowaniu prawoskrętu od drogi krajowej, tj. na wybudowaniu trzeciego pasa ruchu, który pozwoli na wjazd samochodów na stację paliw oraz późniejszego wyjazdu z niej.

Wybudowanie przedmiotowego wjazdu i wyjazdu jest warunkiem koniecznym i niezbędnym do tego, aby przedmiotowa stacja mogła w ogóle funkcjonować, ponieważ oprócz tego wjazdu i wyjazdu nie ma i nie może być (z powodu przyczyn lokalizacyjnych) innej możliwości dojazdu do nowej stacji. Tym samym, Wnioskodawca uważa, że przedmiotowa budowa wjazdu i wyjazdu pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, a ich zrealizowanie jest warunkiem koniecznym realizacji całego przedsięwzięcia.

Budowa wjazdu i wyjazdu wykonana będzie na drodze krajowej, której właścicielem gruntu jest Skarb Państwa, a zarządcą Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora przedsięwzięcia, a szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Przedmiotowa umowa została przez Wnioskodawcę zawarta z GDDKiA. Przedmiotowa umowa jest warunkiem wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, a jednym z warunków prowadzenia przebudowy drogi publicznej jest konieczność nieodpłatnego przekazania nakładu tych prac na rzecz Skarbu Państwa, pod zarząd właściwego zarządcy drogi, tj. GDDKiA.

Zatem poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na gruncie należącym do Skarbu Państwa, po dokonaniu odbioru technicznego przez GDDKiA, przekazane zostaną nieodpłatnie na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa. Tym samym właścicielem wykonanej drogi zostanie Skarb Państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy poniesione wydatki na budowę przedmiotowego wjazdu i wyjazdu na gruncie należącym do Skarbu Państwa stanowić będą bezpośrednio koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czy też powinny obciążać koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na budowę wjazdu i wyjazdu z drogi stanowić będą, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w całości koszty uzyskania przychodów i tym samym bezpośrednio obciążą koszty podatkowe działalności firmy.

Wnioskodawca uważa, że koszty te należy zakwalifikować do kosztów pośrednich związanych z uzyskaniem przychodów, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem koniecznym ich uzyskania. Wybudowanie wjazdu i wyjazdu ze stacji jest niezbędne do zapewnienia funkcjonowania stacji.

Zainteresowany podaje, iż ze względu na przymus nieodpłatnego przekazania nakładów na rzecz Skarbu Państwa nie można uznać, że są to nakłady na budowę środka trwałego, a także nie mogą stanowić inwestycji w obcym środku trwałym, ponieważ po ich przekazaniu nie będą pod kontrolą firmy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach z dnia 28 maja 2008 r. sygn. IBPB3/423-212/08/MS/KAN-2506/03/08 oraz z dnia 16 stycznia 2008 r. sygn. IBPB3/423-211/07/NG/KAN-1479/07/KAN-2184/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale uznawanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż droga na której Wnioskodawca buduje zjazd z drogi krajowej do stacji paliw oraz wyjazd z niej jest własnością Skarbu Państwa. Droga ta nie będzie stanowiła środka trwałego Wnioskodawcy, nie będzie również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielem drogi.

Wobec powyższego przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym, dlatego też odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do posesji, na której znajduje się stacja paliw jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa i zapewnienia dojazdu jego klientom. Jej brak w sposób trwały uniemożliwi wykonywanie działalności gospodarczej w miejscu siedziby firmy ze względu na brak możliwości dojazdu klientów i dostawców.

W związku z powyższym wydatki, które poniesie Wnioskodawca na budowę wjazdu i wyjazdu na gruncie należącym do Skarbu Państwa, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii zagadnienia dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej wydano interpretację indywidualną w dniu 15 grudnia 2008 r., znak ILPP1/443-901/08-2/HW.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.