ILPB1/415-762/09-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia podstawy amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia podstawy amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany opłaca podatek na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest podatnikiem podatku VAT. W 2006 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną kupił budynek dwupiętrowy niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą z zamiarem odsprzedaży po upływie 5 lat. Wnioskodawca uznał jednak, że nie będzie sprzedawał tego budynku i wprowadzi go do ewidencji środków trwałych z przeznaczeniem pod wynajem.

W momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu sprzedaży, tj. w marcu 2009 r. Zainteresowany zaczął zbierać faktury dotyczące remontu tego budynku i odliczył od nich VAT. W okresie od grudnia 2006 r. do marca 2009 r. Wnioskodawca nie zbierał faktur zakupu i nie odliczał podatku VAT, ponieważ był to prywatny zakup. W marcu 2009 r. Zainteresowany stwierdził, że budynek ten nie będzie przeznaczony na sprzedaż, lecz będzie chciał go wykorzystać w działalności. Wnioskodawca podjął prace remontowe przystosowując go pod lokale użytkowe. Zbierał faktury zakupu i odliczał VAT naliczony w działalności. Po zakończeniu remontu chce wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i amortyzować.

Amortyzacja będzie dotyczyć oddanego do użytku parteru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie określenia podstawy amortyzacji.

Czy podatnik może amortyzować część budynku przed zakończeniem całej inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie mógł amortyzować część budynku, tj. parter i dokonywać odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni budynku oraz wykazać z tego tytułu przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Podkreślić należy, że aby uznać inwestycję za podlegającą amortyzacji, musi ona - w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - być kompletna i zdatna do użytku. Wnioskodawca podał we wniosku, iż parter budynku mający być przedmiotem amortyzacji, został oddany do użytku.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że Zainteresowany może amortyzować oddaną do użytku część budynku przed zakończeniem całej inwestycji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości w dniu 1 października 2009 r. została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPB1/415-762/09-3/TW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.