ILPB1/415-759/09-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest:

* prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup paliwa, usług parkingowych, myjni, opłat za autostrady i noclegi,

* nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet.

W dniu 6 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Przedmiotem działalności jest wykonywanie audytów systemów zarządzania, wykonywanie szkoleń dotyczących systemów zarządzania oraz przygotowywanie firm do certyfikacji systemów zarządzania.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca musi bardzo często osobiście wyjeżdżać poza miejsce stałego prowadzenia działalności, niekiedy na kilka dni. Podczas tych wyjazdów Wnioskodawca ponosi szereg wydatków, tj. zakup paliwa do samochodu służbowego, koszty parkingów i myjni dotyczące tego auta, opłaty za przejazdy autostradami, koszty noclegów Wnioskodawcy.

Powyższe wydatki Zainteresowany dokumentuje fakturami VAT lub paragonami fiskalnymi. Ponadto z tytułu tych wyjazdów Wnioskodawca rozlicza w koszty działalności diety z tytułu podróży służbowej w wysokości przysługującej pracownikom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone podczas wyjazdów na zakup paliwa, usług parkingowych i myjni, opłat za autostrady i noclegi oraz wartość diet w wysokości przysługującej pracownikom stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów powinien zaliczyć wydatki ponoszone w trakcie wyjazdów, ponieważ są to wyjazdy poza miejsce prowadzenia działalności i należy je uznać za podróże służbowe, zgodnie z art. 77 Kodeksu pracy oraz art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, do kosztów powinny być zaliczone diety z tytułu podróży służbowych do wysokości diet przysługujących pracownikom określonym w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie należności za podróże służbowe.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa koszty uzyskania przychodu jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu. Wszystkie wydatki ponoszone przez Zainteresowanego podczas wyjazdów, które należy traktować jako podróże służbowe, w tym także diety, powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie opisane wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż spełniają przesłankę określoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy czyli poniesienia w celu osiągnięcia przychodów.

Konieczność poniesienia tych wydatków łącznie z wartością diety - będącej pokryciem zwiększonych kosztów wyżywienia podczas wyjazdów poza stałe miejsce pobytu - wynika bezpośrednio z chęci uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup paliwa, usług parkingowych, myjni, opłat za autostrady i noclegi,

* nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, przedsiębiorca ponosząc wydatki związane z wyjazdem służbowym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile nie są one wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów.

Ze złożonego wniosku wynika, że ze względów na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowany świadcząc przedmiotowe usługi często przebywa poza miejscem stałego prowadzenia działalności. Związane jest to z ponoszeniem wydatków na zakup paliwa, usług parkingowych i myjni, opłat za autostrady i noclegi. Wydatki te Zainteresowany dokumentuje fakturami VAT lub paragonami fiskalnymi.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem właściwego ich udokumentowania dowodami księgowymi.

Wskazać należy, że jeżeli podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, kwestię udokumentowania wydatków reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie bowiem z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

W myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Stosownie do § 14 ust. 2 pkt 9 ww. rozporządzenia dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Zgodnie z § 14 ust. 5 ww. rozporządzenia wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi.

Z kolei treść art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Aby jednak przedsiębiorcy przysługiwały diety konieczne jest, aby odbywana przez niego podróż miała cechy "podróży służbowej".

O tym, czy dana podróż przedsiębiorcy lub osoby z nim współpracującej, stanowi w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podróż służbową, decyduje każdorazowo cel podróży i jej służbowy charakter. Oznacza to, że podróżą służbową nie jest osobiste wykonywanie usług przez przedsiębiorcę w zakresie działalności przedsiębiorstwa i na podstawie zawartej z kontrahentem umowy.

W sytuacji, gdy wykonywane usługi stanowią przedmiot działalności gospodarczej, przejazd i pobyt w miejscu wykonywania usług nie jest podróżą służbową, wobec czego przedsiębiorcy nie przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych.

Ze złożonego wniosku wynika również, że przedmiotem działalności gospodarczej jest wykonywanie audytów systemów zarządzania, wykonywanie szkoleń dotyczących systemów zarządzania oraz przygotowywanie firm do certyfikacji systemów zarządzania. Realizacja tych usług wiąże się z ich wykonywaniem poza siedzibą firmy.

Pobyt Zainteresowanego poza stałym miejscem prowadzenia działalności, będący istotą prowadzonej działalności gospodarczej, nie jest podróżą służbową. Wyjazdy te są nieodzowne dla realizacji istoty działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet z tytułu wskazanych w przedmiotowym wniosku podróży.

Niemniej jednak, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przedmiotowych usług związane z wyjazdami w celu realizacji zawartych zleceń nie oznacza całkowitego braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet do wysokości określonego limitu. Przedsiębiorca może oczywiście powiększać koszty uzyskania przychodów o diety, o ile będzie odbywać podróż służbową. Jako przykład można wskazać podróż związaną z koniecznością zawarcia umowy o świadczenie usługi, czy też dokonania zakupu środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe, wydatki związane z wyjazdami na zakup paliwa, usług parkingowych, myjni, opłat za autostrady i noclegi udokumentowane właściwymi dowodami księgowymi stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu przedmiotowych usług należy w tej części uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.