ILPB1/415-750/12-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania wraz z odsetkami - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania wraz z odsetkami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 5 maja 2011 r. na skutek oświadczenia pracodawcy, bez zachowania okresu wypowiedzenia, w trybie art. 52 Kodeksu pracy uległ rozwiązaniu stosunek pracy zawarty przez Wnioskodawcę z pracownikiem. Zwolniony pracownik wniósł pozew do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, oraz o wypłatę: odprawy w związku z likwidacją stanowiska pracy, dodatku szkodliwego i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. W dniu 29 marca 2012 r. sąd wydał (prawomocny) wyrok, w którym zasądził od Wnioskodawcy:

Wykonując powyższy wyrok sądu Wnioskodawca wypłacił pracownikowi łączną kwotę 9.640,37 złotych potrącając od wszystkich zasądzonych kwot podatek dochodowy, który odprowadzony został na konto właściwego urzędu skarbowego. Wnioskodawca nie potrącił podatku dochodowego od odsetek zasądzonych pracownikowi przez sąd, a wypłaconych pracownikowi przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie za niezasadne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika przyznane przez sąd w wysokości równej wynagrodzeniu, które pracownik powinien otrzymać, gdyby stosunek pracy uległ rozwiązaniu przy zastosowaniu 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odsetki od tej kwoty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tej sytuacji ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3b litera b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż otrzymane odszkodowanie dotyczyło "korzyści, które pracownik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono". Z uzasadnienia wyroku sądu wynika, że sąd nie zakwestionował prawa Wnioskodawcy do zwolnienia pracownika a jedynie uznał, że podana w wypowiedzeniu przyczyna, nie stanowi ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, a więc nie można rozwiązać stosunku pracy bez zastosowania okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia umowy o pracę w przypadku tego pracownika wynosił 3 miesiące i umowa o pracę rozwiązałaby się z dniem 31 lipca 2011 r. Pracownik za okres tego wypowiedzenia otrzymałby wynagrodzenie w wysokości 3.750 złotych brutto. Zdaniem sądu, szkoda jakiej doznał pracownik, polegała na pozbawieniu tego pracownika wynagrodzenia za okres od dnia 5 maja 2011 r. do dnia 31 lipca 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzone przez sąd odsetki korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stwierdzić można, że otrzymane od byłego pracodawcy świadczenia z tytułu odszkodowań, zarówno w związku z uznaniem nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę (art. 45 Kodeksu pracy), jak i w związku z uznaniem niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 56 Kodeksu pracy) wiążą się z faktem zatrudnienia pracownika. Tak więc, przychody z tytułu ww. odszkodowań można zakwalifikować do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ustawy tj. ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 56 § 1 ustawy - Kodeks pracy, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio (art. 56 § 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 58 ww. ustawy odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas wykonania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące. W razie rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę, zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie, jeżeli upłynął już termin, do którego umowa miała trwać, lub gdy przywrócenie do pracy byłoby niewskazane ze względu na krótki okres, jaki pozostał do upływu tego terminu. Odszkodowanie przysługuje w wysokości określonej w art. 58 (art. 59 Kodeksu pracy). Jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia. (art. 60 Kodeksu pracy).

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Ustawodawca zwolnił z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g) tego przepisu, tj. m.in. odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż sądowe.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej wyżej ustawy, ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Na mocy przytoczonych wyżej przepisów otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, są, co do zasady, zwolnione od podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonując wyrok sądu, wypłacił pracownikowi odszkodowanie za niezasadne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika z ustawowymi odsetkami.

Przedmiotowe odszkodowanie było odszkodowaniem, którego wysokość i zasady ustalania - jak wykazano wyżej - wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy. Sprawia to, iż wypłacone przez Wnioskodawcę odszkodowanie należy do kategorii odszkodowań, do których zastosowanie ma art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wypłacone przez Wnioskodawcę odszkodowanie za niezasadne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika przyznane przez sąd w wysokości równej wynagrodzeniu, które pracownik powinien otrzymać, gdyby stosunek pracy uległ rozwiązaniu przy zastosowaniu 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, spełnia przesłanki do zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak wskazał Wnioskodawca, określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 3b litera b) ww. ustawy. Zasady ustalania odszkodowań za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wynikają bowiem z przepisów Kodeksu pracy i odszkodowania z tego tytułu nie zostały wyłączone ze zwolnienia od podatku dochodowego w lit. a-g) artykułu 21 ust. 1 pkt 3.

Natomiast odnośnie zasądzonych przedmiotowych odsetek wypłaconych wraz z odszkodowaniem, tut. Organ wskazuje co następuje.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Tak więc, zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie warunki:

W świetle powyższego, pierwszy z ww. warunków można uznać za spełniony. Natomiast, w kwestii dotyczącej "nieterminowości" wypłaty, należy stwierdzić, iż nie można wskazać terminu wypłaty odszkodowań, o których mowa w art. 45 § 1 i art. 56 § 1 Kodeksu pracy. Podkreślić należy, iż z brzmienia wymienionych przepisów Kodeksu pracy jednoznacznie wynika, iż pracownikowi nie służy prawo do odszkodowania, ale prawo do roszczenia o odszkodowanie (lub przywrócenie poprzedniego stanu). Takie orzeczenie działa z mocą ex nunc, czyli odszkodowanie jest należne od dnia orzeczenia sądu. Zasądzenie odsetek od ww. odszkodowania należy zatem traktować, jako kolejną część odszkodowania (nie wynikającą z prawa pracy), a nie jako sankcję ustawową za nieterminową wypłatę świadczenia. Należy podkreślić, że w przypadku braku orzeczenia o odsetkach, odsetki ustawowe byłyby należne ipso iure od dnia wymagalności takiego odszkodowania, nie od dnia wystąpienia do sądu.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy zasądzone przez sąd odsetki od odszkodowania w związku z niezasadnym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, nie spełniają warunku określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy i nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.