ILPB1/415-75/08-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 90 określają zasady zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych pracowników korzystających z różnych form dokształcania zapewnionych im przez pracodawców. Powołane przepisy odwołują się do "odrębnych przepisów" nakazując poszukiwania w nich podstaw do skorzystania z tego zwolnienia podatkowego.

Jednakże, zgodnie z aktualnym brzmieniem owych "odrębnych przepisów", tj. rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216) - tego rodzaju działalność szkoleniowa nie została uwzględniona.

W świetle wyjaśnień uzyskanych w treści postanowienia z dnia 23 sierpnia 2007 r. znak: DWUS DP -415-5/07 udzielonego Spółce w sprawie studiów oraz kursów dla pracowników, wątpliwość przedstawiana w niniejszym zapytaniu jest zasadna. Uzyskane postanowienie interpretacyjne wyjaśnia status podatkowy pracowników korzystających ze studiów oraz kursów języków obcych organizowanych przez pracodawcę. Nie obejmuje natomiast innych form szkolenia pracowników, np.:

* przeszkolenie komputerowe,

* przeszkolenie z zakresu obsługi maszyn i urządzeń zakupionych przez zakład pracy,

* kurs na temat skutecznej windykacji należności,

* szkolenie dla sekretarek,

* szkolenie aktualizujące wiedzę z zakresu prawa podatkowego,

* seminarium na temat metod rekrutacji pracowników itp.

Żadna z ww. form nabywania wiedzy i umiejętności przez pracowników, nie została wymieniona w przepisach powołanego rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej jako upoważniająca do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź powinna być negatywna.

Pracownicy korzystający u danego pracodawcy z różnych form szkolenia lub przeszkolenia organizowanych przez pracodawcę we własnym zakresie lub poprzez zakup usług szkoleniowych zewnętrznych firm nie osiągają w ten sposób przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez pracodawcę na tego rodzaju szkolenia nie podlegają rozdzieleniu na poszczególnych uczestników i nie podlegają opodatkowaniu jako indywidualne dochody tych pracowników uzyskiwane ze stosunku pracy.

Wnioskodawca uważa, że rozszerzenie interpretacji podatkowej również na wyżej wymienione przykładowe formy kształcenia może prowadzić do absurdalnych wniosków. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby przyjąć założenie, iż wszelkie formy doskonalenia zawodowego (kształcenia ustawicznego), co do zasady, powodują konieczność opodatkowania korzystających z nich pracowników, to stanowi to nadmierne rozszerzenie obowiązku podatkowego poprzez poszerzenie zakresu opodatkowania na zdarzenia, które nie stanowią materialnego dochodu pracowników. W wyniku realizacji tych działań pracownicy nie osiągają korzyści materialnych lecz co najwyżej korzyści intelektualne (niematerialne), które nie są przychodem w rozumieniu przepisów podatkowych.

Doskonalenie umiejętności organizowane przez pracodawców nie zawsze zależne jest od woli pracowników, którzy są mu poddawani w ramach ich obowiązków służbowych.

Wnioskodawca twierdzi, że opodatkowanie wszelkich form doskonalenia zawodowego stwarza poważne ryzyko podatkowe, gdyż pracodawca, jako płatnik musi w takiej sytuacji wyodrębnić i odpowiednio przypisać do właściwych pracowników uzyskanie przez nich korzyści wynikające z uzyskanej wiedzy, doświadczenia i umiejętności, o ile tylko korzyści te da się wyodrębnić jako osobne pozycje kosztowe przypisane do wydatków poniesionych na rzecz podnoszenia kwalifikacji konkretnych osób (pracowników), a także stwarza ryzyko wytworzenia negatywnych zachowań pracowniczych polegających na odrzuceniu lub rezygnacji z podnoszenia wiedzy ogólnej lub kwalifikacji zawodowych, nawet wtedy, gdy pomoc w zdobywaniu wiedzy i doświadczenia zapewnia pracodawca.

Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe zapytanie nie znajduje odpowiedzi w interpretacji udzielonej postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2007 r. znak: DWUS DP-415-5/07 oraz decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 listopada 2007 r. znak A1-D/415/0299/2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast według art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej zawiera rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.) oraz z nim związane rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku i pracownik ma obowiązek uczestniczyć w szkoleniu w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Jeżeli zostaną spełnione powyższe warunki, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie, kurs, przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 nie podlegają opodatkowaniu.

Brak akredytacji nie wpływa na zwolnienie od podatku.

Ustawodawca zwolnił od podatku, z pewnymi wyjątkami, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę m.in. na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika w formach pozaszkolnych. Nie uzależnił jednak stosowania tego zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń. Dlatego posiadanie bądź brak akredytacji przez organizatora szkolenia, nie ma wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem.

Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, nie reguluje kwestii świadczeń przysługujących pracownikom z omawianego tytułu. Unormowało ono jedynie tę kwestię wyłącznie w zakresie ustawy o systemie oświaty, gdyż wykonuje przepisy tej ustawy. Zawarte w nim regulacje określają zarówno funkcjonujące w ramach systemu oświaty rodzaje pozaszkolnych form kształcenia, jak również organizatorów kształcenia, wśród których mogą występować także podmioty obowiązane do posiadania akredytacji.

Zatem, w przypadku kierowania pracowników przez pracodawcę do odbycia kursów typu "szkolenie" lub "przeszkolenie", które są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku, a nie są kursami w rozumieniu paragrafu 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych nie należy odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy, mimo braku posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.