ILPB1/415-748/12-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2012 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 2 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

* zakwalifikowania wypłaconego odszkodowania do przychodów ze stosunku pracy - jest prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3b - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2012 r. Spółka złożyła do Urzędu Skarbowego (...) wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz wniosek w sprawie interpretacji przepisów dotyczących określenia pojęcia przychodu na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych, płaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pismem z dnia 26 lipca 2012 r. nr (...) Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) - działając na podstawie art. 15 w związku z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) i rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - przekazał wniosek Spółki do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do tut. Organu w dniu 2 sierpnia 2012 r.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił-w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Od dnia 1 lipca 2007 r. wniosek o wydanie w indywidualnej sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego składa się na formularzu ORD-IN, którego wzór określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz sposobu uiszczenia opłaty od wniosku (Dz. U. Nr 112, poz. 771 z późn. zm.).

W dniu 28 sierpnia 2012 r. do Biura KIP w Lesznie wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wyrokiem sądu rejonowego orzeczono obowiązek zapłaty przez Wnioskodawcę (Spółkę) na rzecz byłych pracowników tymczasowych odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Podstawę prawną zasądzenia tego odszkodowania stanowi art. 16 ust. 1 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608 z późn. zm.) i w zw. z art. 18 z indeksem 3d Kodeksu pracy.

Spółka potraktowała wyżej wymienione odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania jako przychód uzyskany ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o dochodowym od osób fizycznych, ale podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wypłacone odszkodowania nie są objęte wyjątkami określonymi w ww. przepisie).

W związku z tym, iż Spółka uznała, że jest to przychód ze stosunku pracy - a zgodnie z art. 4 pkt 9 w zw. z art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który podając definicję przychodu odwołuje się do definicji przychodu z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wliczyła kwoty odszkodowań do podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych. Tym bardziej, iż odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania nie jest wymienione wśród przychodów zwolnionych z obowiązku wliczenia do podstawy wymiaru na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, które zostało wydane na podstawie art. 21 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednakże Zakład Ubezpieczeń Społecznych w swoim piśmie z dnia 25 października 2011 r. w zasadzie uznał, że nie jest organem, który może dokonać kwalifikacji, czy wyżej wymienione odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania jest przychodem ze stosunku pracy - i tym samym odesłał Spółkę do odpowiedniego organu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na zapytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie wniosku w sprawie interpretacji przepisów dotyczących określenia pojęcia przychodu na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych, płaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, poinformowano pismem z dnia 17 października 2012 r. nr ILPB1/415-748/12-3/AMN o konieczności wniesienia w tym zakresie odrębnego podania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania zasądzone w wyroku sądowym należy zaliczyć do przychodów osiąganych ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki przychód nie zostałby nigdy osiągnięty bez wykonywanej wcześniej pracy w ramach zawartych umów o pracę.

Przychód ten jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wskazane w tym przepisie odszkodowanie zasądzone w wyroku sądowym.

W związku z tym, iż jest to przychód ze stosunku pracy - to zgodnie z art. 4 pkt 9 w związku z art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - podlega wliczeniu do podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych. W ocenie Spółki ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych odwołuje się do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie definicji przychodu ze stosunku pracy, a nie całej ustawy wraz z przepisami dotyczącymi zwolnień przedmiotowych.

Na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązują odrębne regulacje dotyczące wyłączenia niektórych przychodów z podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych.

Odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania nie zostało wymienione wśród przychodów niepodlegających wliczeniu do podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych na mocy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

* zakwalifikowania wypłaconego odszkodowania do przychodów ze stosunku pracy - uznaje się za prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3b - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608 z późn. zm.), pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy.

Przepis art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż pracownikowi tymczasowemu, wobec którego pracodawca użytkownik naruszył zasadę równego traktowania, w zakresie warunków określonych w art. 15, przysługuje prawo dochodzenia od agencji pracy tymczasowej odszkodowania w wysokości określonej w przepisach Kodeksu pracy dotyczących odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy z tytułu naruszenia zasady równego traktowania pracowników w zatrudnieniu.

W myśl art. 18^3d ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Powyżej przywołane przepisy wskazują, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyrokiem sądu Wnioskodawca został obowiązany do zapłaty na rzecz byłych pracowników tymczasowych odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Podstawę prawną zasądzenia odszkodowania stanowi art. 16 ust. 1 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych i w zw. z art. 18^3d> Kodeksu pracy.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że przedmiotowe odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy określony w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wypłata tegoż świadczenia miała swe źródło w łączącym pracownika z Wnioskodawcą stosunkiem pracy. Przyznane odszkodowanie, jak i zasady jego ustalania, wynika wprost z przepisu art. 18^3d Kodeksu pracy. A zatem przychód ten korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przepisie tym ustawodawca używa sformułowania "inne odszkodowania lub zadośćuczynienia". Należy przez to rozumieć te odszkodowania i zadośćuczynienia, które nie zostały wprost wymienione w katalogu zwolnień podatkowych, a co za tym idzie inne niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Stąd, odszkodowanie należne pracownikowi z tytułu naruszenia przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu, nawet jeśli otrzymywane jest na podstawie wyroku bądź ugody sądowej, nie będzie objęte dyspozycją przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zasady jego ustalania zostały wprost określone w ustawie.

Reasumując, odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania jest przychodem otrzymanym przez pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy - w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten zwolniony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W związku z powyższym bezprzedmiotowe staje się dalsze rozpatrywanie wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 - dotyczącego wskazania do jakiej kategorii przychodów należy zaliczyć odszkodowanie z tytułu nierównego traktowania, jeśli odszkodowanie, o którym mowa we wniosku nie jest przychodem w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - otrzymanym przez pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty - Pismo z dnia xx sierpnia 2011 r. stanowiące doręczenie odpisu wyroku z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. akt (...) oraz pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział (...) z dnia 25 października 2011 r. znak pisma ZZ. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny przedłożonych wraz z wnioskiem dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z tym analizie pod kątem stosowania przepisów prawa podatkowego został poddany tylko opis zaistniałego stanu faktycznego przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.