ILPB1/415-736/11-4/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 sierpnia 2011 r. Nr ILPB1/415-736/11-2/AA, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 sierpnia 2011 r., natomiast w dniu 16 sierpnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportu drogowego. W związku z powyższym jest zobowiązany zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym do wykupienia licencji na wykonywanie transportu drogowego. Licencja jest udzielana na okres oznaczony, nie krótszy niż dwa lata, a nie dłuższy niż 50 lat, a jej wartość przekracza kwotę 3.500,00 zł. Niniejszą licencję Zainteresowany zakwalifikował bezpośrednio w koszty podatkowe, ponieważ zgodnie z ustawą o transporcie drogowym ta licencja jest decyzją administracyjną Głównego Inspektora Transportu Drogowego i w związku z tym koszty związane z jej uzyskaniem traktuje jako opłaty administracyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy licencję na wykonywanie transportu drogowego, przekraczającą wartość 3.500 zł, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatków związanych z uzyskaniem licencji na prowadzenie usług transportu drogowego nie można utożsamiać z wartościami niematerialnymi i prawnymi, a tym samym wydatków tych nie rozlicza się poprzez odpisy amortyzacyjne. Aby licencja mogła być zakwalifikowana do wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowana to jednostka powinna mieć możliwość dowolnie nią gospodarować. Licencja na wykonywanie transportu drogowego nie spełnia takich warunków, nie może stać się przedmiotem obrotu rynkowego. Jest niezbywalna, ponieważ ściśle związana z podmiotem gospodarczym, któremu została przyznana.

Wnioskodawca uważa, że licencję na wykonywanie transportu drogowego przekraczającą wartość 3.500,00 złotych może bezpośrednio zaliczyć do kosztów podatkowych, ponieważ aby licencja mogłaby być zakwalifikowana do wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowana to jednostka powinna mieć możliwość dowolnie nią gospodarować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Jedną z konstytucyjnych zasad prawa polskiego jest swoboda podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej. Istnieje jednak ograniczenie tej zasady poprzez licencjonowanie niektórych rodzajów działalności gospodarczej. Jednym z rodzajów takiej działalności gospodarczej jest transport drogowy.

Podstawowym aktem prawnym regulującym kwestię transportu drogowego jest ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy podjęcie i wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego, zwanej dalej "licencją".

Stosownie do treści art. 5 ust. 2 ww. ustawy licencji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat, uwzględniając wniosek przedsiębiorcy.

W licencji określa się m.in. przedsiębiorcę, jego siedzibę i adres - art. 11 ust. 1 pkt 5 powołanej ustawy.

Nie można jej odstępować osobom trzecim ani przenosić uprawnień z niej wynikających na osobę trzecią, co wynika z art. 13 ust. 1 powyższej ustawy. Z uzyskaniem licencji wiąże się konieczność uiszczenia opłat za realizację wniosku przewoźnika.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi amortyzacji są nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje. W rozumieniu ww. przepisu licencje są nabytymi w drodze czynności cywilnoprawnej prawami majątkowymi na czyichś dobrach niematerialnych (twórczości), a więc mają wartość majątkową i mogą być przedmiotem obrotu.

Licencja na wykonywanie transportu międzynarodowego jest decyzją administracyjną, ściśle związaną z podmiotem, któremu została przyznana, a co za tym idzie jest niezbywalna, czyli nie podlega obrotowi.

Powołując się na generalną zasadę ponoszenia kosztów w celu osiągnięcia przychodów należy zauważyć, że opłaty licencyjne za udzieloną licencję wiążą się ściśle z prowadzoną przez podatnika działalnością licencjonowaną. Tym samym wydatki licencyjne są ściśle związane z przychodami uzyskiwanymi z tej działalności.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca działalność gospodarczą w zakresie usług transportu drogowego i w związku z tym zgodnie z ustawą o transporcie drogowym zobowiązany jest do wykupienia licencji na wykonywanie transportu drogowego, której wartość przekracza 3.500 zł.

Reasumując, licencja na wykonywanie transportu drogowego, której wartość przekracza 3.500 zł podlega zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.